Review (Music Meter) : Eersteling van de zingende architect; Vele nummers waren niet weg te branden op de Vlaamse radio, geheel terecht natuurlijk. Wàt een teksten, wat een liedjes. Ongehoorde klasse van deze Vlaamse troubadour. Kijk, zoals jullie, Nederlanders bijvoorbeeld Cornelius Vreeswijk hebben, heeft Vlaaderen deze formidabele Zjef Vanuytsel. Met niets of niemand te vergelijken, enig in zijn soort. Ik weet wel mijn Lief, Houten Kop en Zotte Morgen zijn de bekendste liedjes, maar dit is één grote wauw-ervaring, geloof me vrij!

Review (Music Meter) : In de beschouwingen door de critici wordt dit album vaak aangeduid als een logische terugval na het fantastische succes van het debuutalbum "De Zotte Morgen". Die eersteling biedt voor elk wat wils. Dit album is meer een geheel. Het is minder toegankelijk dan het eerste en ook dan de hierna komende albums van Zjef. Neem er de moeite voor, laat het op je inwerken en kom er dan misschien ook achter dat dit een geweldig knap album is. Met simpele melodieën en simpele woorden wordt een adembenemende belevingswereld neergezet: bewonderenswaard!

Review (Music Meter) : Vanuytsel's derde album titelde hij simpelweg "De Zanger". Zeker geen slechte plaat, maar het kan niet tippen aan zijn twee voorgangers. Het is natuurlijk altijd lastig om op hetzelfde hoge niveau te blijven, "De Zotte Morgen" en "Er Is Geen Weg Terug" waren dan ook uitzonderlijke platen... Toen "De Zanger" werd opgenomen was de techniek sterk geëvolueerd, en het lijkt wel dat Zjef en de zijnen kost wat kost één en ander wilden uitproberen en daardoor soms de "songs" een beetje uit het oog verloren... Het resultaat: een nogal wisselvallig album.. Maar... dit gezegd zijnde, nietemin wel de plaat waar juweeltjes zoals "Ik heb meer nodig dan Jou", een nummer dat het ook goed zou doen op de de live-sets en een van zijn bekendere songs is, maar meer nog "Soms wanneer jij er niet bent", een van 's mans absolute kippenvel-nummers !!!! Beide nummers behoren ook tot mijn persoonlijke favoriete, zo-ook de titeltrack... zeven minuten lang luisterplezier !!

Review (Music Meter) : Na de wat te royale productie en toeters en bellen op "De Zanger" (1976) gaat Vanuytsel een beetje 'back to basics' op opvolger "De Stilte Van Het Land". Een album dat net zoals "De Zotte Morgen" en in mindere mate "Er Is Geen Weg Terug" hofleverancier wordt van de 'mee te neurien liedjes op concerten'... met prachtige composities zoals "Laat Alleen Mijn Goede Vrienden Over", "De Massa" en zeker en vast ook het enorm knappe titelnummer: "De Stilte van het Land". Maar; vergeten we zeker ook niet het absoluut fantastische, krop-in-de-keel, kiekenvel verwekkende nummer "Tussen Antwerpen en Rotterdam"... zo mooi... wat een tekst, wat een gevoel... en dan Zjef's stem die ergens halverwege de song een knikje krijgt, alsof ie het zelf moeilijk heeft de woorden te zingen.. Het verhaal is zo simpel en zo herkenbaar, en zo .. aanstekelijk... Echt een van Vanuytsel's beste nummers, wat mij betreft ! Leuk zijn "68" en "De Folk-Punk-Reggae-Ruige-Rocker". Waar dat over gaat hoef ik echt niet te vertellen, neem ik aan? De LP's enige kleine dipje situeert zich bij track "7" met het weiningzeggend niemandalletje "Belgie"... tja. En "Juffrouw Jane" is ook niet zo erg sterk, maar al bij al is dit mooie album toch zeker 4 sterren waard.... zonder enige twijfel ! Rond 1980, Vanuytsel toert dan regelmatig en mét veel succes, blikt er minder belangstelling te zijn voor Nederlanstallige Kleinkunst en Kleinkunstrock, maar niet alleen dat: de zanger slaagt er telkens moeilijker in met teksten en akkoorden op papier te zetten. Ook is er de toenemende druk van zijn succesvolle architectenbureau dat de Vanuytsel uit de grond stampte, de architectuur is 's mans eigenlijke beroep... en begin jaren '80 kies de zanger dan ook resoluut voor de architectuur ipv het liedjeszangerbestaan... Al zou er in '83 nog het album "Tederheid" volgen, en al zou Vanuytsel in de loop der jaren nog sporadisch optreden...

1. Tederheid
2. Samen
3. Mijn Twee Kindertjes
4. De Vlindertjes Van De Nacht
5. Schatje
6. De Zakeman
7. Winter
8. Schuldig (Guilty)
9. De Bom Van Hopsasa
10. Ver Van Huis

Review (Music Meter) : Ook al had Vanuytsel al beslist om tenvolle te gaan voor zijn carrière als architect, in 1983 komt er nog het vijfde album "Tederheid". De albumhoes wordt getekend door Gerard Alsteens, die we beter kennen als cartoonist GAL. Het album baadt een beetje in de sfeer van de troubadour's eersteling "De Zotte Morgen", al wordt alles in een wat 'volwassener' kader geplaatst. Tot de hoogtepunten hoort zeker en vast de titelsong "Tederheid" waarin hij enerzijds een beetje de draak steekt met de al wat te simplistische "ik hou van jou en ik blijf je eeuwig trouw" melige smartlapliedjes, en anderzijds een oprecht verhaal van tederheid verteld wordt. Mooi. heel mooi. Erg mooi zelfs, maar ook "Samen" en "De Vlinderjes van de Nacht" (min of meer een broertje van "De Zotte Morgen", maar nu Vanuytsel ouder en wijzer is houdt ie er wellicht géén Houten kop aan over...). Vermelden we zeker ook "Mijn Beste Vriendin", waar dat ten tijde van "De Zotte Morgen", 'mijn lief' zou geweest zijn (een van dé dan wellicht...) Opmerkelijk is zeker ook de verdienstelijke cover van Randy Newman's "Guilty", dat hier dan "Schuldig" heet. De single "Voetbal", die aan het album voorafging, is helaas niet inbegrepen op de plaat. Ook niet bij de latere CD-uitgave, en dat is wel een beetje jammer. "Tederheid", het is zeker niet Vanuytsel's beste album, maar wel gewoon een goede plaat, die helaas ook zijn voorlopige laatste wapenfeit, sporadische optredens en verzamelaars niet meegerekend, is.

Review (De Morgen) : U bent wellicht te jong om herinneringen aan die tijd te koesteren, maar ooit was Zjef Vanuytsel in Vlaanderen even populair als Koen Wauters of Stan Van Samang. Toegegeven: daarvoor moeten we terug naar de tijd dat VTM nog niet bestond en BV alleen als afkorting voor bijvoorbeeld werd gebezigd. Van Zotte morgen gingen in de eerste helft van de jaren zeventig meer dan 100.000 exemplaren over de toonbank en Vanuytsel was er samen met Johan Verminnen, Kris de Bruyne en Wim De Craene verantwoordelijk voor dat het Nederlands als liedjestaal au sérieux werd genomen. Toen werd het kleinkunst genoemd, een term die Vanuytsel zelf altijd wat geringschattend heeft gevonden, vandaag is het gewoon popmuziek. In 1983 hield hij het ontmoedigd door de fletse kritieken voor bekeken en begon hij een nieuwe carrière in de architectuur. Vierentwintig jaar later keert Vanuytsel terug met Ouwe makkers, een nieuwe cd die voortbouwt op zijn eigen traditie en die zonder overbodige franjes is opgenomen. Net dat, het niet willen meegaan met de modes van vandaag, verleent de plaat een haast tijdloos karakter. Muzikaal klinkt Ouwe makkers zowel 1977, 2007 als 2037, maar aan de gelouterde teksten merk je toch dat er naast de soms hoog oplopende emoties ook een plekje voor de rede is gekomen. Voor de wijsheid van een man op jaren, een zestiger die weliswaar graag terugkijkt, maar daarom niet in het verleden leeft. En over vroeger gesproken: 'Als je zomaar weg zou gaan' is een ontroerend liefdeslied dat in 1973 al eens werd uitgebracht, maar nu vanuit een ander perspectief herwerkt is. Wég is de kalverliefde van toen. Ze heeft plaatsgemaakt voor de genegenheid van iemand die weet dat de laatste rechte lijn in zicht is en beseft dat liefde de overtreffende trap van verliefdheid is. Ook 'Stil in de Kempen' blik terug op een vervlogen jeugd, haalt herinneringen op aan het ouderlijke huis en wie daar woonde. De titelsong, een duet met generatiegenoot Jan De Wilde, geeft aan dan Vanuytsel soms wat kwetsbaar zingt, maar ook hier is het toch vooral het fraaie muzikale kader dat de aandacht trekt. De combinatie van veelal akoestische instrumenten en strijkers levert haast zonder uitzondering knappe resultaten op. En zelfs wanneer het kader een tikje moderner aandoet ('In lief en leed') of wat naar organische jazzrock neigt ('Gevoelige jongen') valt het ijzersterke songmateriaal op. Deze ouwe makker kan het nog. Wie hem niet vergeten is, zal blij zijn dat hij terug is.