WHIP : BLUES FOR LOSERS

1. Down by Blood
2. Gainin' Ground
3. No Reply
4. Kind Favor
5. Warbler
6. Newsflash
7. Spare Angel
8. Spread Eagle
9. Who Sings
10. Wicked Wheels
11. Off the Rails

Label : Zeal Records

Release Year : 2007

Length : 36:11

Review (Goddeau) : Een verslaving en een verhuis later kan er bij Jason Merritt - alias Whip - nog steeds geen glimlach af. De Atheist Lovesongs To God monden deze keer uit in Blues For Losers. Geruggensteund door enkele Timesbold-leden tekent dat echter opnieuw voor een singer-songwriterplaat van de bovenste plank. Was voorganger Atheist Lovesongs To God een spaarzaam uitgelichte, kale bedoening, dan schuift Whip met Blues For Losers een stuk op in de richting van het geluid van zijn groep Timesbold. Voor het schrijven ging hij samen zitten met Tony San Marco, en oude kameraad Max Avery Lichtenstein nam plaats achter de knoppen voor het mixen. Resultaat: net als de laatste Timesbold, baadt ook deze plaat in ware arrangementenpracht. De basis blijft eenvoudigweg een op gitaar geschreven lied. Het is dan ook de omkadering die Merritt en San Marco voor de songs kozen die de rijkdom van deze plaat uitmaakt. Zo krijgt "Whicked Wheels" een galmende slidegitaar mee, tinkelt een xylofoon in "Who Sings", en figureren verder op de plaat nog enkelbelletjes, een banjo, een orgeltje, een Wurlitzer, een drummachine, papieren zakken en een kartonnen doos. We geven maar een korte selectie uit het benutte instrumentarium. Met arrangementen alleen komt een mens er echter niet, dat stond al in een van de stenen tafelen gebeiteld. Whip is er de man niet naar dat in twijfel te trekken en levert dus voor alle zekerheid ook een hoop prachtsongs af. Er is bijvoorbeeld het oersimpele kleinood "Kind Favor" met de van Pascal Deweze geleende (toch bijna!) frase "please see that my ashes are kept clean": een betokkelde gitaar, niet meer dan een echoënde slide op de achtergrond, kippenvel in alle rangen. Nog zo'n sterkhoudertje is "Spare Angel". Het begint met een stapvoets ritme op een krakkemikkige gitaar, er komt een accordeon bij, en Merritt die zingt: "my baby studies evil/I study evil too/gonna hang 'round here and see what this girl can do/but if you can spare an angel, please do send it down/if you can't spare one I'll just dance this devil around". Al jaren worstelt Whip met de status van goed bewaard geheim, en dat gaat ook nu waarschijnlijk niet veranderen, al verdient de man een even uitverkochte AB als Bonnie 'Prince' Billy, want Blues For Losers is opnieuw een puike stap voorwaarts. Whip verdient meer succes dan hij heeft, maar naar verluidt mogen we daar niet zo over neuten, de dingen gaan nu eenmaal zo. Naar het schijnt. Kan wel zijn, maar koop Blues For Losers toch maar: u haalt er een knap plaatje mee in huis en het staat bééldig in uw platenkast.

Review (Digg) : Whip, het bijna-soloproject van Timesbold-frontman Jason Merritt, is terug met een nieuw album. Merritt verhuisde van Brooklyn naar Portland, en dat heeft hem muzikaal alvast geen windeieren gelegd. Naast deze 'Blues for Losers' komt er binnenkort de ep 'R. Mutt's Blues'. De nieuwe Timesbold 'Ill Seen Ill Sung' is voor het najaar. Een platenregen die trouwens een Belgisch kleurtje heeft, want 'Blues for Losers' is voorlopig enkel verkrijgbaar in de Benelux en wordt, net zoals zijn opvolger 'R. Mutt's Blues', die ook in het Verenigd Koninkrijk verkrijgbaar zal zijn, uitgebracht door het Leuvense Zeal. Hoewel Merritt pas na het schrijven van zijn nummers door de bandleden laat kiezen of ze Whip- dan wel Timesbold-materiaal zullen worden, klinken de nieuwe Whip-nummers helemaal niet als afdankertjes. Merritt, die zijn Whip-project trouwens beschrijft als avant-garde blues, heeft met 'Blues for Losers' opnieuw een meeslepend staaltje singer/songwriten afgeleverd. Hoewel ook hier weer bijna de volledige Timesbold-bende komt opdraven, blijft Whip het ingetogener broertje van Timesbold. De veel soberdere arrangementen zorgen er ook voor dat de meer persoonlijke toets van Merritt behouden wordt. De plaat opent met het redelijk logge 'Down by Blood'. Niet meteen het meest toegankelijke nummer van de cd, maar daarmee is de toon meteen gezet en kan de gemiddelde Milow-fan zich met iets anders gaan bezig houden. Met 'Gainin' Ground' lijkt het even een wat opgewektere kant op te gaan, maar al gauw wordt duidelijk dat Merritt met zijn voortspinnende deuntjes niet echt het begin van een zomers liefdesverhaal wil aankondigen. Het meer ingetogen 'No Reply' mag dan wel iets toegankelijker zijn, ook hieruit blijkt opnieuw dat Jason Merritt niet meteen de vrolijkste thuis is, getuige het doemdenkerige "Working in your factories/working in your bars/ they grow up to be sinners/ the grow up to be whores/ and they all ask the question/ why o why? / but all they ever get, is no reply." Merritt bewijst met nummers als 'No Reply' en 'Kind Favor' dat hij gerust in één adem genoemd kan worden met Bright Eyes' Conor Oberst, een naam die ook bij andere passages op 'Blues for Losers' wel eens durft door het hoofd spoken. 'News Flash' en 'Spare Angel', zouden met hun bizarre bluessound dan weer zo van Tom Waits' laatste drieling geplukt kunnen zijn en weerspiegelen dan ook feilloos waar Merritt op doelt met 'Blues for Losers'. Even dreigt er met 'Spread Eagle' wat sleet op de Whip-formule te raken, maar dat wordt dan weer ruimschoots goedgemaakt door het kolkende 'Who Sings', waar Merritt weer even zijn bozere kant laat bovendrijven. 'Wicked Wheels' illustreert nogmaals dat Merritt meester is in het langzaam opbouwen van die typisch melancholische bluessfeer, zonder in meligheid te vervallen. Het korte, enkel door gitaar ondersteunde 'Off the Rails' mag dan wel niet de sterkste song van het album zijn, het mag zeker een waardige afsluiter genoemd worden. 'Blues for Losers', dat volgens de Whip-mySpace ook uitermate geschikt is voor het wegjagen van irritante vogels, zal dan wel nooit hoge toppen scheren bij een groter publiek, het blijft een uitstekende singer/songwriterplaat die bij voorkeur op latere en verduisterde uren in de cd-lader kan gestopt worden. Merritts doorrookte stem naar eigen zeggen werd het volledige album al rokend op de front porch van een vriend geschreven en het oog voor detail dat bij dit soort platen zo bepalend is voor de sfeer, doen het uitstekend samen. In afwachting van de nieuwe Timesbold is 'Blues for Losers' dan ook méér dan een tussendoortje om de honger te stillen. Een aanrader voor de fans van de betere singer/songwriters met een duyster kantje.

Review (KindaMuzik) : Whip heet voor vrienden en familie Jason Merritt en in muzikale kringen is hij beter bekend als frontman van de americana-formatie Timesbold. Op zijn tweede soloplaat schotelt het Amerikaanse huilebalkje de luisteraar in feite een iets intiemer klinkende versie van Timesbold voor. Dat klinkt wederom droevig, maar eveneens bijzonder mooi. De insteek is, net als met Timesbold, voor de hand liggend. Merritt haalt zijn inspiratie uit de stokoude Amerikaanse folk en blues. Met enige fantasie zou een liedje als 'Gainin' Ground' zo op Harry Smith's Anthology of American Folk Music kunnen staan.' De zinsnede "please see that my shirts are kept clean" uit 'Kind Favor' knipoogt opzichtig naar Blind Lemon Jeffersons klassieker 'Please See that my Grave is Kept Clean.' Door gebruik van een drumcomputer, casiogeluidjes en lapsteel krijgt de muziek een eigentijds karakter. Het lijstje 'ingrediënten', zoals de gebruikte instrumenten in het tekstboekje worden genoemd, omvatten verder opmerkelijkheden als kommen water, telefoongerinkel en een 'guitar banged with mallets.' Het resultaat is een intieme en ontroerende singer-songwriterplaat, die met de voeten in het in het verleden staat en de blik op het heden heeft gericht. Blues for Losers kent geen noot teveel, maar kenmerkt zich door het spaarzame gebruik van instrumenten. Juist daardoor is het zo'n intiem plaatje, met Merritt's gebroken stem als sfeerbepalende factor. Knap is het dat je, ondanks die minimale insteek, toch voortdurend kleine nieuwigheden ontdekt. Met Blues for Losers bewijst Merritt een songschrijver te zijn die dezelfde waardering verdient als collega-huilebalkjes Will Oldham of Bill Callahan. Whip zorgt voor rijendik kippenvel.