VANESSA PETERS : FLYING ON INSTRUMENTS

1. Beauty or Grace
2. Halfway Through
3. Blind Curves
4. Better
5. Pinball Heart
6. Out to Sea
7. How Long
8. Hey Claire
9. Wasted Days

Label : Idol Records

Release Date : February 23, 2024

Length : 41:57

Review (De Krenten Uit De Pop) : Vanessa Peters maakte de afgelopen twintig jaar een serie fantastische albums en ook het deze week verschenen Flying On Instruments staat weer vol met songs die je na een keer horen eindeloos wilt koesteren. De naam Vanessa Peters zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen, maar de afwisselend vanuit de Verenigde Staten en Italië opererende singer-songwriter heeft inmiddels minstens een handvol geweldige albums op haar naam staan. Ook het deze week verschenen Flying On Instruments is er weer een. Het is een wat voller klinkend album waarop folksongs worden omgetoverd in perfecte popsongs. Het is deels de verdienste van de warme klanken op het album en de fraaie wijze waarop piano en gitaren elkaar versterken, maar ook de stem van Vanessa Peters slaat zich weer als een warme deken om je heen. Flying On Instruments is het volgende prachtalbum van deze helaas nog altijd wat onbekende muzikante. De Amerikaanse singer-songwriter Vanessa Peters debuteerde eenentwintig jaar geleden met het fraaie Sparkler, dat makkelijk overtuigt met folky songs, hier en daar een ruw randje en een mooie en aangename stem. Het zou vervolgens nog twaalf jaar duren voordat ik de muziek van Vanessa Peters ontdekte, want mijn eerste kennismaking met haar muziek stamt uit 2015, toen het prachtige With The Sentimentals verscheen. Sindsdien heb ik een enorm zwak voor de muziek van Vanessa Peters, die afwisselend in het Italiaanse Luca en in de Verenigde Staten in Dallas, Texas, verblijft. Op With The Sentimentals verpakte Vanessa Peters haar rootsmuziek in bijzonder lekker in het gehoor liggende popsongs en dat is ze sindsdien blijven doen. Het heeft sinds 2015 een stapeltje albums opgeleverd dat ik koester, want na With The Sentimentals werden de albums van de Amerikaanse muzikante alleen maar beter, wat prachtalbums als The Burden Of Unshakeable Proof (2016), Foxhole Prayers (2018) en Modern Age (2021) opleverde, maar ook het met covers gevulde tussendoortje Mixtape (2020) is me zeer dierbaar. De opvolger van het inmiddels al weer bijna drie jaar oude Modern Age heb ik al een tijdje in mijn bezit en ook Flying On Instruments is weer uitgegroeid tot een album dat ik intens lief heb. Voor haar nieuwe album toog Vanessa Peters met haar Italiaanse muzikanten en echtgenoot Rip Rowan naar een studio in Dallas, waar de songs voor het nieuwe album zoveel mogelijk live werden opgenomen. Flying On Instruments heeft hierdoor een lekker vol bandgeluid, dat nog wat werd aangevuld met strijkers en dat fraai is geproduceerd door Rip Rowan. Het nieuwe album van Vanessa Peters heeft niet alleen een mooi vol geluid, maar heeft ook een heerlijke flow. Centraal in het geluid staan de piano en de keyboards van Matteo Patrone, die in de meeste songs de lijnen uit zet. Het wordt prachtig aangevuld met de akoestische gitaar van Vanessa Peters en de elektrische gitaar van Federico Ciancabilla, die er af en toe heerlijk stekelige gitaarakkoorden tussendoor gooit. Door de belangrijke rol voor de piano en de fraaie wijze waarop piano en gitaren blenden klinkt Flying On Instruments weer net wat anders dan zijn voorgangers, maar Vanessa Peters verleidt nog altijd meedogenloos met haar folky songs die zijn verpakt in nagenoeg perfecte popsongs. Die verleiding komt niet alleen van de mooie klanken en de melodieuze songs, maar ook van de zang van Vanessa Peters, die beschikt over een van de meest aangename stemmen in het genre en die alleen maar mooier gaat zingen. Vanaf de eerste noten van Flying On Instruments had ik overigens associaties met de muziek die 10,000 Maniacs maakte in de jaren met Natalie Merchant, vooral vanwege het door de piano gedomineerde geluid, maar zeker ook door de zang op het album en door het snarenwerk. Flying On Instruments is echter ook weer een typisch Vanessa Peters album en het is een album dat de hoge kwaliteit van zijn voorgangers makkelijk weet vast te houden. Ik heb het album zoals gezegd inmiddels al een tijdje en er staat geen song op het album die ik niet goed vind. Ook Flying On Instruments is een weer een album waar ik heel vrolijk van word, maar het album bevat ook een aantal wat melancholischere tracks, die weer andere gevoelens raken. Vanessa Peters blijft helaas redelijk onbekend, maar ontdek haar nu en je krijgt niet alleen een nieuwe prachtplaat, maar ook een werkelijk fantastisch oeuvre cadeau.

Review (Paris Move) : Vanessa Peters est une singer-songwriter de Dallas, Texas, qui partage son temps entre son État natal et sa seconde patrie, l’Italie. Née en 1980, elle a déjà enregistré neuf albums solo avant celui-ci, auxquels il convient d’ajouter les trois qu’elle a réalisés en tant que front woman du groupe Ice Cream On Mondays (de 2005 à 2009). Comme son prédécesseur, “Modern Age” (2021), ce nouvel opus fut capté au pays de Dante avec son touring band local, The Electrofonics: Federico Ciancabilla, guitares électriques, Matteo Patrone, claviers, Andrea Colicchia, basse et Rip Rowan, batterie. Le ton en est donné dès les “Beauty Or Grace, “Halfway Through” et “Blind Curves” d’ouverture: une pop folky et mélodique, dans la veine que distillait Suzanne Vega voici plus de trente ans déjà. Dominés par le strumming acoustique de Madame, et drivés par le piano alerte de Patrone, ces neuf originaux se drapent à l’occasion d’un quartette à cordes, ou encore d’une lap-steel qu’actionne leur producteur, Joe Reyes. Souvent comparé à ceux de ses aînées, Aimee Mann et Katie Melua, le registre de cette chère Vanessa gagnerait toutefois à davantage de concision et de diversité: aucun de ces titres ne plafonne en deçà des 4 minutes, et l’uniformité de leurs arrangements empêche parfois de les distinguer les uns des autres. Bien que méticuleusement ciselé, voici donc un album qui ne manque pas moins d’engendrer une certaine monotonie.

Review (Liverpool Sound And Vision) : The clouds and storms of late have been moody, mean, and arguably fierce beyond compare, they have blocked our collective sight from seeing the land of safety and creativity from the air; and all we have been able to witness is the constant tsunami as it circles the world with terrifying speed. Flying On Instruments alone does not always mean we have navigated from above with a greater precision than those who steer ships through the storm, but it can often be the truth that those that do might get to see and feel the warmth of the sun earlier and the land of opportunity and redemption with greater clarity. It takes fortitude and spirit to fly the vessel which leads you to a place of breathtaking beauty, of being one with a voice that serenades with calmness that beguiles, and in the case of the pilot at the controls, there is a woman to whom upon returning to her roots, finds the peace required to set the storms we have been through, aside. Americana’s Vanessa Peters glides where others force their dramas, the sound of positive introspection looms large as the windscreen buffets the natural winds away from our eyes and allows the listener to focus on the tempting and seductive feel of the established and powerful persona, and in Flying On Instruments that is an alluring and productive stand to emerge fully formed within. Across songs and delivery of ballad such as Halfway Through, Blind Curves, the excellent Pinball Heart, Hey Claire, and the sheer fortune of Wasted Days, hope is placed in its rightful place, as a guide, as a clear indicator that though we have walked through the darkest of storms, occasionally we find a way to soar and attain freedom, to look to the navigator and learn from their truth and faith in the machine they took to the skies in with confidence. A wonderfully expressive album from Vanessa Peters, a belief that we can find hope on the map no matter what means or mechanisms we have at our disposal.