TIM EASTON : YOU DON'T REALLY KNOW ME

 

  1. You Don't Really Know Me
  2. Real Revolution
  3. Speed Limit
  4. Peace Of Mind
  5. Voice On The Radio
  6. Running Down Your Soul
  7. Son, My Son
  8. Anchor
  9. Festival Song
  10. The River Where Time Was Born

Label : Black Mesa Records

Release Date : September 3, 2021

Length : 31:28

Review (Written In Music) : Hij stelt het nog eens ondubbelzinnig in de titelsong, helaas blijft dat zelfs voor menig liefhebber van bevlogen rootsmuziek het geval. Zo’n vijftien jaar geleden bracht Ammunition ons op het spoor van Tim Easton. De uit Akron, Ohio afkomstige troubadour sleutelt al vanaf het uit ‘98 daterende Special 20 aan zijn songschrijverij. Na Porcupine verloor ik Easton uit het oog maar hij bleef actief met in eigen beheer uitgebracht werk. Een voortreffelijke, met folkblues gevulde set op Blues Peer 2019 bevestigde zijn intrinsieke klasse. Het was overigens de laatste editie die we mochten beleven. Dit door pandemie beheerste tijdsperk nekte het podiumgebeuren nagenoeg volledig maar het artistieke proces loopt onverminderd verder. Easton componeerde in de loop van 2020 het merendeel van het doorvoelde, reflectieve songwerk die zijn tiende langspeler vullen. Daarbij krijgt hij productionele en instrumentale ondersteuning van Robin Eaton en Brad Jones, producers van zijn debuut en fijn volk zoals Nikki Barber werd eveneens in de studio gesignaleerd. De rockende door de lekker inhakende gitaartjes van Easton en opgestuwde titeltrack wordt teruggeblikt naar het verleden, zwoele achtergrondkoortjes van Nikki Barber en Amanda Stone creëren een meeslepende, in southernrock gehulde sound. Resonerend snarenwerk en spookachtige tonen van een mellotron schragen een sterk autobiografisch Real Revolution. Een Inventieve combinatie van baritone en tremelo twang drijft Speed Limit aan, ‘”Nobody wants to wake up angry, nobody wants to go to bed insane nobody really wants you to suffer, noboy wants anybody to be in pain’’, hoop op beterschap schemert duidelijk door in Peace of mind. In Voice On The Radio klinkt Eastons verweerde stemtimbre, met vocale backing van Barber, haast als de betreurde troubadour die hij bezingt, Dave Jaques die ooit John Prine flankeerde is er bij en ondersteund de fingerpicking en Running Down Your Soul komt angstvallig dicht bij de oppertroubadour. Dat heeft evenveel met de zang en Dylaneske harmonica te maken als de opbouw en songstructuur. Leadbelly is niet ver weg in Son My Son, een in gospel en countryblues gedrenkte bezwerende protestsong. Na het jubelende Festivalsong, een schaamteloos nostalgisch na na na liedje over vervlogen tijden volgt nog een bijzonder fijne afsluiter. River Where Time Was Born, een respectvol eerbetoon voor de jong gestorven Justin Townes, de betreurde zoon van Steve Earle, ademt bovendien sterk de sfeer uit van de verrichtingen van die lichtjes geniale songsmid. Het wordt de hoogste tijd voor ruimere waardering van het songwerk van Tim Easton. Dit werkstuk dat ons met enige vertraging op een zucht van het eindejaar bereikte biedt alsnog een onverhoopte gelegenheid.

Review (Americana Highways) : Tim Easton has a new album out, You Don’t Really Know Me (Black Mesa Records), co-produced by Brad Jones and Robin Eaton (Jill Sobule) at Alex The Great, Nashville, TN (with additional recording next door at Club Roar) and at The Barn in Highland, NC. [For our interview of Brad Jones, see here: Interview: Producer Brad Jones on Hayes Carll and Visual Filmmaking as a Model for Songs] Tim Easton has taken a harder turn toward some powerful songwriting in the vein of Bob Dylan and Tom Petty in this mature offering. This is a collection of country rock, country folk, and Americana songs for the top of your list, vinyl shelf and CD stack this year. The title track kicks the album off with a clear confidence. “You Don’t Really Know Me.” And it’s true, folks don’t really know one another as well as we sometimes assume or wish. “Real Revolution” is great guitar playing and sounds rather remarkably like a Dylan song. There’s a serious depth here, and it’ll draw you to commit to listen to the record the whole way through. “Speed Limit” again bears uncanny echoes to a Dylanesque cadence, and is breaks out into a highly catchy chorus, placing this album ever higher in your estimation. “Peace of Mind” explores contemporary karmic ideas of the importance of projecting the positive. “Voice on the Radio” is an acoustic number with a darker more hushed tone, flinty harmonies and a shaker to evoke a gathering around the fireplace. This tribute to John Prine is legitimately heartfelt. “Running Down Your Soul” is an optimistic song with harmonica and is great songwriting with imagery and lines like “heartache is the distant cousin of the profiteers and the dirty dozen…” and he asks: “How long can you keep running… down your soul? And it’s reminiscent of a Traveling Wilburys, Tom Petty-esque vibe. “Son My Son” has a tribal feel and “River Where Time Was Born” is his pretty tribute to Justin Townes Earle. Musicians on the album are Tim Easton on toy piano, rhythm, 12 string, resonator and acoustic guitars, mandolin, shakers, harmonica and vocals; Ryan Knaack on drums, percussion, thigh slaps, shaker and backing vocals; Tommy Scifres on bass, telecaster double, Brad Jones on upright bass, mellotron, baritone tremolo guitar, harmonium, organ, electric mandolin, loop, drum programming, keyboards, electric guitar, backing vocals and bass; Packy Bergquist on lead guitar; Dylan Sevey on drums, tambourine, hand claps and backing vocals; Robin Eaton on bowed guitar, e-bow guitar, baritone guitar, elbow, saar, and backing vocals; Jonathan Beam on bass; Dave Jacques on upright bass; and Evan Phillips, Meredith Kimbrough, Nikki Barber (the Minks) and Amanda Stone on backing vocals.