TIM EASTON : FIND YOUR WAY

1. Find Your Way
2. Everything You're Afraid Of
3. Here For You
4. Jacqueline
5. Little Brother
6. Bangin' Drum (Inside My Mind)
7. Arkansas Twisted Heart
8. Dishwasher's Blues
9. What Will It Take
10. By The End Of The Night

Label : Black Mesa Records

Length : 33:12

Release Date : May 17, 2024

Review (Written In Music) : De in Akron, Ohio en Tokyo opgegroeide muzikant Tim, Easton leerde het vak als rondzwervend troubadour, zo’n zeven jaar doolt hij rond in Europa, van Parijs en Madrid tot Londen en Dublin speelt hij in plaatselijke clubs en vooral in de straten van die steden. Tijdens die periode ontwikkelt hij zijn singer-songwriting capaciteiten en vindt zijn eigen stijl, verhalend werk, refererend naar persoonlijke ervaringen verpakt in folkgetint werk sterk verbonden met een rijk geschakeerd muzikaal pallet van de Amerikaanse rock en rootsstijlen. Easton keert terug naar de VS wordt daarbij aangemoedigd door John Prine. Met hulp van producer Brad Jones komt in de tweede helft van de jaren negentig zijn eerste langspeler Special 20 uit, John Prine moedigt Easton aan om verder te gaan. Het van You Don’t Really Know Me afkomstige Voice on the Radio is een tedere ode aan de geniale songsmid. Easton songs vinden vanaf 2001 onderdak bij New West, met muzikanten van Wilco neemt hij The Truth About Us, vijf opvolgers op dat label brengen hem terug naar de podia, in 2019 brengt hij een fraaie akoestische set op het podium van Blues Peer als hij niet op tournee is vindt hij rust en inspiratie in Joshua Tree, zijn thuishaven in California. Het platenwerk komt na Ammunition en de compilatie Before The Revolution in eigen beheer uit. Gelukkig wordt dat werk opgevist door Black Mesa. De nieuwe langspeler komt in Canada tot stand met muzikanten van Steve Dawson en Leeroy Stagger tot stand gekomen overigens verzorgt Stagger de productie. Find Your Way is weerom met uit Eaton’s bestaan gegrepen verhalen gevuld. Pedalsteel en akoestisch snarenwerk dragen samen met zachte harmonische zang de titeltrack, die verhaalt een bijna fataal afgelopen autorit na een drugsexperiment tijdens een sessie met The Band Of Heatens. Na de elegant uitwaaierende folkpop van Jaqueline komen we met Little Brother bij, een naar verluidt, fictief relaas over de problematiek van verslaving en de gevolgen in familiale kring. Het met harmonica gelardeerde Bangin Drum (Inside My Mind) klinkt als een oude preachin’ blues. Arkansas Twisted Heart een op sprankelende picking geënte roadsong lift bij de eerste beluistering hangen en vormt een mooi drieluik met het opzwepende Dishwasher’s Blues. “What will it take?”, vraagt Easton zich enigszins vertwijfeld af in de gelijknamige dromerige song. In het de vederlichte afsluiter, een franjeloos liefdesliedje klinkt toch wat hoop door bij het ochtendgloren. Tim Easton weet de luisteraar weerom te boeien met uit het leven gegrepen snapshots.

Review (DaMusic) : Voor wie vandaag nog wil opvallen als klassieke, ambachtelijke singer-songwriter, ligt de lat wel erg hoog, want hebben we ondertussen niet alles al een paar keer gehoord? Kan best zijn, maar een uitmuntende plaat als deze ‘Find Your Way’ wilden we toch niet zomaar onopgemerkt voorbij laten gaan. De achtenvijftigjarige Amerikaan Tim Easton had al een flink stuk van de wereld gezien toen hij in de jaren negentig besloot zijn boterham te verdienen met het maken van muziek. Hij werd geboren in Akron, Ohio, maar bracht vervolgens een flink stuk van zijn jeugd door in Tokio. Hierna reisde hij een zevental jaar door Europa, om er te spelen in clubs en op straat. De ideale leerschool voor als je later, op een echt podium, een publiek moet zien te overtuigen dat jou totaal niet kent, met alleen je gitaar, je stem en je eigen liedjes. Hoewel hij van zichzelf vindt dat hij nooit echt hard heeft gewerkt, zat Easton sinds zijn terugkeer naar de Verenigde Staten zelden stil. Hij dweilde niet alleen het hele land – en nog steeds een stuk van de wereld - af met zijn songs, ook in de studio was hij zeer productief, met als resultaat een dozijn soloalbums en een viertal platen met bands of met gelijkgestemde zielen. Een van die muzikale vrienden is de Canadees Leeroy Stagger. Samen met Evan Phillips namen de twee niet alleen twee indiefolkplaten op, Eastons noorderbuur is ook de producer van deze ‘Find Your Way’. De oorsprong van dit album ligt voor een stuk in de coronaperiode. Om het hoofd boven water te houden stortte Easton zich zoals wel meer muzikanten op Patreon, het platform waarop fans hun favoriete artiesten financieel kunnen steunen in ruil voor exclusieve content. Om die fans waar voor hun geld te geven, verplichtte Easton zich ertoe elke maand minstens één nieuwe, min of meer afgewerkte song aan te bieden. Niet alle liedjes op deze plaat stammen uit die periode, maar de Amerikaan leerde hierdoor wel sneller en efficiënter nieuwe songs te schrijven. ‘Find Your Way’ moest zijn zogeheten “Canadese plaat” worden. Niet alleen omdat hij goede contacten onderhoudt met muzikanten uit dat buurland, Canada is ook het geboorteland van zijn moeder. Dat hij tijdens zijn zoektocht naar een studio-met-producer (of omgekeerd) al snel uitkwam bij Leeroy Stagger, lag eigenlijk voor de hand. De Canadees trommelde voor de opnames enkele muzikanten op (onder meer van zijn eigen band), en na een paar repetities en drie dagen studiowerk was de plaat klaar. ‘Find Your Way’ is Easton op zijn best. In de eerste plaats zijn er natuurlijk die tien, zonder uitzondering erg straffe songs die qua stijl laveren tussen folk, country en blues, maar het handelsmerk van Easton blijven zijn ijzersterke teksten. Hij is niet alleen een uitstekend observator en verhalenverteller, soms zijn zijn teksten eerder autobiografisch en legt hij zonder gêne (maar zonder dat het gênant wordt) zijn ziel bloot. Ook al zijn ze soms poëtisch, hij verliest zichzelf nooit in gratuite, onbegrijpelijke rijmelarij. De plaat opent met de trage, erg mooie titelsong, die ons niet alleen zal bijblijven omwille van de mooie samenzang en de zachtjes meehuilende pedalsteel, maar vooral door die ene zin die zegt waar het volgens hem allemaal om draait, op deze plaat en in het dagelijks leven: “Every day is another chance to find your way.” Meteen hierop volgt het briljante Everything You’re Afraid Of, zonder twijfel het beste nummer dat we tot nog toe hoorden dit jaar. Easton pleit hier voor meer medemenselijkheid: “You’re gonna be alright now,” bezweert hij een vriend die een moeilijke periode doormaakt. “Call a friend, ask them how they’re getting on, and mean it.” Het helpt, naar verluidt. Hoewel we het hoogtepunt van de plaat dan al hebben gehad, blijft het genieten van Easton, zijn rauwe maar wendbare stem, zijn songs en het vakmanschap waarmee de band die inkleurt. In Here For You walst hij haast letterlijk met zijn dochter door de kamer en belooft hij haar nooit in de steek te laten, ook al zijn haar ouders uit elkaar. In folksong Little Brother richt de Easton van nu zich dan weer tot zichzelf, het jongste kind van het gezin waarin hij opgroeide. Nog meer mooie folk krijgen we met What Will It Take, bijna op het einde van de plaat. Bangin’ Drum (Inside My Mind) en Arkansas Twisted Heart zijn twee uitgebeende bluessongs, die niet hadden misstaan op een later album van Bob Dylan. Dishwasher’s Blues zweeft daarentegen eerder tussen folk en country en doet net als Jacqueline een beetje denken aan die eerste, geweldige soloplaten van Daniel Lanois. In afsluiter By The End Of The Night keren we zelfs even terug naar de jaren vijftig, want het nummer – een onvervalst liefdesliedje - klinkt bijna als een samenwerking tussen The Everly Brothers en Ritchie Valens. ‘Find Your Way’ is een ijzersterke plaat. Muzikaal knap en gevarieerd, tekstueel erg raak en direct. Tim Easton is iemand die niet alleen als artiest aanspreekt, maar ook als mens. We voegen deze plaat dan ook zonder dralen toe aan onze lijst met kandidaten voor plaat van het jaar.

Review (Lucky Dice) : Singer-songwriter Tim Easton groeide op in Upstate New York grenzend aan de Canadese grens. Door de jaren heen is hij inmiddels al heel de wereld over geweest. Hij woonde o.a ook een tijdje in Akron, Ohio en Tokyo, Japan en leefde tevens 7 jaar als straat muzikant in London, Parijs, Madrid, Praag, Dublin en waar hij onderweg maar een paar dagen neerstreek. Intussen is hij al weer een tijdje woonachtig in Nashville, Tennessee. Zijn nieuwe plaat maakte hij deels in Victoria en gaat vooral over om voor jezelf een nieuwe weg vinden na een verbroken relatie. Zijn songs zijn eigenlijk kleine filmische verhaaltjes verstopt in 3 minuten stukjes muziek. Er zijn maar weinig dichters die hun eigen pad volgen zo toegewijd als Tim Easton. Door de jaren heen heeft hij met zijn muziek heen en weer gelaveerd tussen folk muziek en rock 'n' roll (en natuurlijk Americana voordat het zo hete). Hij switchte regelmatig tussen solo singer-songwriter muziek en optreden met een band. Persoonlijk vinden we Easton op zijn best gewoon meer puur en akoestisch en zonder al te veel opsmuk. Want zijn intense songs en charismatische performance komt dan het mooiste uit de verf. We zullen nooit vergeten hoe hij ooit in zijn eentje als voorprogramma van John Hiatt in Carré heel de zaal in wist te pakken. Op Find Your Way doet precies ook waarin we hem het beste vinden en dat is het brengen van fraaie liedjes met een mooie akoestische omlijsting.

Review (Bluestown Music) : De legendarische John Prine zei ooit tegen hem dat het tijd was om eigen liedjes te gaan schrijven. Dat advies nam Tim Easton uit Lewistown, New York ter harte. Hij debuteerde spectaculair in 1998 met Special 20 en meer dan tien albums later is er nu ‘Find Your Way’. En dat is wederom een echte Tim Easton-plaat, balancerend op de grens van folk, blues en rock ‘n’ roll. Tien nummers die in tekst allemaal kleine romans zijn. Soms zwaar zoals Little Brother, over hoe een familie omgaat met verslaving. Soms licht zoals in afsluiter By The End Of The Night, een ontroerend rechttoe rechtaan liefdesliedje. En dat is het bijzondere aan Easton; die strijd tussen hoop en wanhoop. Op ‘Find Your Way’ is hij in elk opzicht in topvorm. Wereldplaat!