|
THE RIDES : PIERCED ARROW |
|
Label : Provogue Release Date : May 6, 2016 Length : 44:54 Review (AllMusic) : Stephen Stills, Kenny Wayne Shepherd, and Barry Goldberg had enough fun with Can't Get Enough, their first album as the Rides, that they decided to knock out another one three years later. Called Pierced Arrow, the album is pretty similar to the 2013 debut. The two singer/guitarists duel with their six strings and trade off songs, allowing covers like Willie Dixon's classic "My Babe" into the mix. Stills still favors elastic structures graced by folky harmonies, a technique that doesn't feel strictly blues, but provides a nice counterpart to the straight-ahead Shepherd, who continues to favor 12-bar blues. This split echoes in the leads the two trade off: Stills winds his way around the fretboard while Shepherd spits out leads. Ultimately, it's this guitar interplay that's the attribute of Pierced Arrow. Some of the songs stick out -- particularly, Stills' two attempts at social commentary, "Virtual World" and "Mr. Policeman," both of which would've fit on a CSN LP -- but this is a record about instrumental interplay, not about songs. Review (Blues Magazine) : Ook bij Blues Magazine worden regelmatig cd's van onbekende bandjes ter recensie aangeboden. Bij de cd 'Pierced Arrow' van The Rides ging er bij mij aanvankelijk ook geen belletje rinkelen. Had eigenlijk wel gemoeten, gezien het feit dat later bleek dat het al de tweede cd van enkele illustere muzikanten is. Omdat 'blanco' luisteren vaak het leukste is zette ik de cd op zonder de bijbehorende informatie te lezen. Het eerste nummer bleek een oude Stones-stomper van het betere soort te zijn, naadloos gevolgd door een fraaie Chuck Berry sound-alike. Rock & roll van het vuige soort, dat maken The Rides. Virtual Wold is, zoals zo vaak na twee uptempo nummers, een fraaie ingetogen ballad. De zang doet denken aan Crosby, Stills & Nash, meer nog aan Buffalo Springfield. Eén ding was duidelijk: hier speelde een bak ervaring. Track vier, By My Side, blijkt een mooie ballad te zijn, met veel aandacht voor meerstemmige zang en ingetogen gitaarspel. Nu is het klip en klaar: bij dit project moet Stephen Stills haast wel betrokken zijn. Blijkt ook te kloppen. Stills speelt in The Rides samen met o.a. Kenny Wayne Shepherd, diens drummer Chris Layton (ook bij SRV) en pianist Barry Goldberg, ooit Electric Flag en op één nummer toetsenist op het album Supersession uit 1973 van Mike Bloomfield, Al Kooper en Stephen Stills). Een hobbyband (Stills: "The blues band of my dreams,"), gewoon een band om lekker mee te spelen. Wat heet lekker spelen: lekker raggen en uitpakken. Gelukkig zijn de gitaren met Stephen Stills en Kenny Wayne Shepherd goed bezet, klinkt de meerstemmige zang puik en verzuipen de vocals niet in de mix, zoals regelmatig het geval is bij dit soort muziek. Dat de teksten niet altijd even hoogdravend zijn (Mr. Policeman) is niet zo erg bij dit genre; overigens zou met name Stills beter moeten kunnen. I've Got To Use My Imagination van Barry Goldberg is een ingetogen blues met een lekkere drive en ook weer fraaie zang. Zoals een van de heren het zegt: "It's a pretty impressive group of musicians having a genuinely good time making raw, heartfelt music together." Review (Written in Music) : The Rides is eigenlijk meer dan een gelegenheidsformatie, want Pierced Arrow is alweer het tweede album van deze band die is samengesteld uit grootheden als Stephen Stills, Kenny Wayne Shepherd en Chicago rock/blues keyboardspeler Barry Goldberg. Vroeger zou men dit een "Supergroup" genoemd hebben. De chemie tussen deze muzikanten is er in ruime mate en mede daardoor spat het enthousiasme er vanaf. Stephen Stills vindt dan ook dat The Rides dé Bluesband van zijn dromen is. Na het eerste album met de veelzeggende titel Can't Get Enough zijn The Rides op tournee gegaan, weliswaar kort, maar dit pakte goed uit en smaakte dus naar meer. Een tweede album bleek dan ook een logische vervolgstap. Het is niet verwonderlijk dat op dit album veel herkenbaars te horen is en dat tegelijkertijd ook heel vertrouwd klinkt. Stephen Stills is nog steeds heel goed in staat om een song net dat extraatje geven waardoor deze boven het gemiddelde uitstijgt. Een goed voorbeeld hiervan is de catchy opener Kick Out of It met gedreven zang en een knerpende gitaarsolo van de meester zelf. Daarna volgt Riva Diva, lekkere onvervalste Rock & Roll volgens het boekje. De ballad Virtual World heeft een hoog Buffalo Springfield-gehalte, maar is er eentje om je vingers bij af te likken. Kenny Wayne brengt hier een gevoelige, bijna Mark Knopflerachtige gitaarsolo ten gehore. Daarna volgt By My Side geschreven door Kenny Wayne Shepherd en Barry Goldberg, wederom een gedragen ballad, waar alles in zit: prima zang, een pakkend refrein en een door ene Jimi H geïnspireerde gitaarsolo. Kenny Wayne Shepherd laat op dit album gelukkig vaak zijn klasse horen, krachtige, prachtige en zeer smaakvolle solo's die helemaal passen in de sfeer van de song zoals in I've Got To Use My Imagination waarbij hij naast zijn gitaarspel ook de zang voor zijn rekening neemt. Stills en Shepherd stuwen elkaar in de gitaarsolo tot grote hoogte, klasse! De mineur bluesballad I Need Your Lovin' is er eentje volgens de regelen der kunst. De combinatie Stills op zang en Shepherd die hier exclusief de solo's voor zijn rekening neemt pakt hier wederom heel goed uit. Piercing Arrow is een voor een breed bluespubliek toegankelijk album met negen nieuw gecomponeerde tracks en één cover: My Babe van Willy Dixon. Ondanks dat dit album een aantal zeer pakkende, echt goede, blues nummers bevat zoals I've Got To Use My Imagination en Game on vind ik de songs die dit overstijgen nog net iets interessanter. |