THE RAVE-UPS : THE BOOK OF YOUR REGRETS

  1. Freedom Bound
  2. Sue & Sonny
  3. Please Take Her (She's Mine)
  4. Mickey Of Alphabet City
  5. If Fun Was Not
  6. Knockin' At Your Door
  7. When The End Comes Before
  8. A Girl For Me
  9. Catching Moonbeams
  10. This House
  11. These Wishes
  12. Blue Carrot

Label : Epic

Release Date : 1988

Length : 40:03

Review (AllMusic) : Full of muscular pop-rock with an eye out for the arena anthem or two, The Book of Your Regrets never loses sight of its main objective, the melody. Harder-edged than Mellencamp, but more meat-and-potatoes than the Hooters, the Rave-Ups blend so many styles that things sometimes approach goulash, but the results are always tasty. "Mickey of Alphabet City" leans a bit toward country and wouldn't sound out of place on a Mike Nesmith disc, while "Sue & Sunny" can rock an arena with style. A solid effort overlooked in the day of hair-metal bands, The Book of Your Regrets is well worth seeking out.

Review (Musicmeter) : The Rave-Ups is een vijfkoppige band uit de Verenigde Staten, die in het tweede deel van de jaren ’80 en 1990 een aantal albums uitbrachten. De muziek klinkt enorm Amerikaans, met vooral Bruce Springsteen als grote inspiratiebron, zo lijkt het mij. The Book of Your Regrets is de tweede worp van dit gezelschap, en in goed 40 minuten word je als luisteraar meegenomen op een tocht door de VS, met teksten die verhalen over gewone mensen, en de sleur die niet zelden in hun leven is terug te vinden. Opener Freedom Bound zet meteen een aanstekelijke toon, Sue & Sonny gaat over een jong koppel dat gaat trouwen, en langzaam verzandt in die reeds eerder aangehaalde sleur van het leven. Please Take Her (She’s Mine) klinkt wat zachtgekookt; het eerste echt goede nummer vind ik Mickey of Alphabet City, met een mooi banjoriedeltje van Terry Wilson, de multi-instrumentalist van de bende, aan het eind. De tekst spreekt me ook wel aan, hoewel ik de gehele tekst niet heb gevonden, dus zal het (voorlopig) bij flarden blijven. Maar het is vooral de sfeer die wordt gecreëerd die de song veel geloofwaardigheid en kracht gunnen. Da ’s een mooie prestatie. If Fun Was Not gaat dan weer de andere kant van het spectrum op, en klinkt vooral als een wat middle of the road-popsong die ook in een cabaretvoorstelling als zoethoudertje niet had misstaan. Niet slecht dus, maar het doet me niet al te veel. Knockin’ at Your Door duurt nog geen twee minuten, en haalt het tempo naar beneden. Toch vind ik het niet zo erg, dat er wat gas wordt teruggenomen, want vooral in de meer uptempo-songs stoort het drumwerk me geregeld. Zolang het spaarzaam blijft, hoor je me hier niet klagen, maar als de drummer wat meer van zich laat horen op de voorgrond, voegt het een dof, dreinerig geluid toe aan de songs, wat ten koste gaat van de inherente kwaliteit die de meeste songs volgens mij wel hebben. When the End Comes Before is daar wat mij betreft een goed voorbeeld van. Een prima popsong, maar het drumwerk stoort me toch wel behoorlijk. Hoe dat precies komt, kan ik niet haarfijn uitleggen, het is meer een gevoel. De volgende vier songs zijn degelijke nummers, maar blijven me niet echt bij. Het sobere, afsluitende nummer Blue Carrot kwam als verrassend konijn uit de hoge hoed, en is echt een positieve verrassing. Eerst en vooral treedt de drummer niet al te nadrukkelijk op de voorgrond, maar beperkt hij zich tot een sobere rol in de marge. Maar vooral is dit een heel goeie song die me pas voor het eerst op dit album helemaal weet te grijpen. The Book of Your Regrets mag er wezen, maar steekt z’n kop niet bepaald boven het maaiveld uit. Het verhaal van de band is ook symbolisch voor heel veel vergelijkbare bands: in het begin niet al te serieus, een paar keer van bezetting veranderen (sterke man Podrasky bleef wel tot het eind aan het roer), een aantal degelijke platen uitbrengen die helaas niet het nodige succes oogsten, een occasioneel hitje op de Amerikaanse radio, en daarna langzaam richting split en vergetelheid. De bands die een soortgelijk parcours hebben afgelegd, wil ik niet de kost geven. Maar ik heb deze tip gekregen van chartsmaster, en ben daar wel dankbaar voor. Het is zeker geen topplaat, maar ook geen zwak album; een voldoende kan er dus zeer zeker van af!