SARAH JAROSZ : WORLD ON THE GROUND

SARAH JAROSZ : WORLD ON THE GROUND

Eve
Pay It No Mind
Hometown
Johnny
Orange And Blue
I'll Be Gone
Maggie
What Do I Do
Empty Square
Little Satchel

Label : Rounder Records

Release Date : June 5, 2020

Length : 35:30

Review (PopMatters) : Looking at the career of Sarah Jarosz, one gets the impression that her world has never been bigger. Having broken into the Americana scene at a young age, Jarosz at 29 has four studio records under her belt. She's toured the world both as a solo artist and as a member of the folk power trio I'm With Her, along with bandmates Sara Watkins (Nickel Creek, Watkins Family Hour) and Aoife O'Donovan (Crooked Still). She's a regular guest on the national variety show Live From Here. Her last studio LP, 2016's Undercurrent, earned two Grammy Awards, and she netted some additional hardware for I'm With Her's 2019 tune "Call My Name". It would be reasonable to think that, on the heels of such success, Jarosz might swing for the fences with her next album, especially given that in 2017 she was commissioned by the FreshGrass festival to write a lengthy composition that came to be called "The Blue Heron Suite". World on the Ground, though, is an act of looking inward, of keying into small details rather than grandiose ambitions. This is a smart idea. The album, Jarosz's fifth, takes as its subject the space of central Texas, and the lives of the people there. (She hails from the Austin-orbit town of Wimberley, and currently resides in New York City.) In their unique ways, the ten songs that comprise World on the Ground feel like individual short stories, novelistic rather than journalistic in their detail. The perspective Jarosz takes in looking at her hometown the kind of view one gets of their home after spending many years away from it. Her mini-narratives reveal a deep love for her roots, a love that "burn[s] orange and blue" like a flame, as she puts it on second single "Orange and Blue". These humane and sympathetic tales, like a good short story, paint a vivid picture from a small slice of life. Jarosz's lyrical reflections are met on World on the Ground with some of the strongest songwriting of her career. Two of the choruses here, on "Johnny" and "I'll Be Gone", are ripe for crossover potential, though the Americana fold in which Jarosz is most known hasn't seen a major crossover event since the O Brother, Where Art Thou? soundtrack catapulted Alison Krauss and Union Station to mainstream prominence. Those two tunes, and indeed the record as a whole, deserve such recognition, particularly "Johnny", whose chorus soars to a brilliant final lyric ("And an open heart looks / a lot like the wilderness"). It may not be what you expect to summit the pop charts, but it's certainly ripe with an appeal for a broader audience. That has long been true of Jarosz's music, admittedly; "Johnny"'s echoey production recalls Undercurrents' "Green Lights", which similarly flirts with pop music. Although World on the Ground as a whole takes a patient, meditative tone musically and lyrically, Jarosz maintains dynamic variation throughout. The folk-pop of "Johnny" and the twangy country of "I'll Be Gone" are balanced by the jazzy, downtempo "Orange and Blue" and the mellow "Hometown". Known primarily for her talents on the mandolin (and, in this critic's estimation, for being the leading force in giving the lesser-appreciated octave mandolin its proper due), Jarosz also breaks out the banjo for the serene closer "Little Satchel". It's easy to imagine any of these tracks working as standalone solo pieces, a mode in which Jarosz regularly performs, but World on the Ground's biggest success comes in how Jarosz and producer John Leventhal arrange and sequence these tracks. The acoustic guitar fingerpicking and minimalist drum rhythm on the verses of "Hometown" are made all the more effective for how they segue into the electric guitar riff of "Johnny". On "Pay it No Mind", Jarosz's gentle sass in the chorus lyric ("We all have our notions, baby / We all laugh inside / And the when the world on the ground is gonna swallow you down / Sometimes you got to pay it no mind") evokes an oft-overlooked great of the country and folk scenes, Mary Chapin Carpenter. It's not hard to imagine the person who sang "I Feel Lucky" following that number up with "Pay It No Mind". Just as Carpenter does on her best material, Jarosz imbues this music with assured confidence, the kind of confidence that's easy for an artist to summon when she is in command of her voice. World on the Ground is a portrait of one such artist. It's a record that reminds us that no matter how far we venture from our roots, they always linger in us. The worlds we grow up in are not so small as we often imagine them to be.

Review (NashvilleTV) : Natuurtalent, wonderkind, whiz-kid. Wie het over Sarah Jarosz heeft, vervalt makkelijk in superlatieven. Dat is begrijpelijk. Ten slotte stond de in 1991 in Austin, Texas, geboren muzikante op 12-jarige leeftijd samen met bluegrass- en folklegendes als Ricky Scaggs en David Grisman samen op het podium. Op haar 16e ondertekende ze haar eerste platencontract en twee jaar later presenteerde ze haar debuut-album "Song In Her Head", waarop ze bijna uitsluitend eigen geschreven songs uitbracht. Door de critici uitbundig geprezen, veroverde ze uit het niets de amerikaanse Bluegrass-Charts plus een Grammy-nominatie voor het grappig betitelde nummer "Mansinneedof". Zoals uit een prentenboek verliepen ook de volgende jaren van haar carrière. Haar volgende albums veroverden topplaatsen in de Charts, verkregen een hoop Awards- nominaties en haar laatste album, het in 2016 verschenen "Undercurrent" leverde haar zelfs twee Grammy's op. Dat de inmiddels in New York wonende artieste ook met haar andere projecten, waaronder de met een Grammy gedecoreerde samenwerking met o.a. Sarah Watkins "I'm With Her" uitermate succesvol waren, rondden haar carrière perfect af. Overeenkomstig hoog hangt de meetlat voor haar nieuwe album "World On The Ground". Menigeen zou na deze grootse successen en daarbij nog een vierjarige CD-pauze behoorlijk wat druk uitoefenen: grote productie, een paar gaststerren enz. Sarah Jarosz schijnt zich echter ondertussen persoonlijk en artistiek zo te hebben geconsolideerd, dat ze eigenmachtig afziet van deze hele poespas. In plaats daarvan heeft de 29-jarige zich geconcentreerd op de inhoud van haar nieuwe album, waarvan de leidraad het leven in een klein stadje is. In fictieve en echte verhalen vertelt Jarosz over de verveling, over de troosteloosheid en lege plekken en straten op het platteland in een zuidelijke staat, maar ook over de eenvoud van het leven en de warmte van de hier wonende mensen. Met haar 29 jaar is Sarah al een verbazingwekkende kroniekschrijfster. Ze kijkt achter de coulissen en gevels en herkent het kernachtige. Als ze over de mensen hiervan of 'haar' texaanse stadje, zoals "Eve" in het openingsnummer zingt, is dat niet om daarmee te onthullen hoe ze zijn. Het tegendeel is waar. Ze brengt in deze geweldige portretten een groot deel van begrip en genegenheid teweeg en brengt bovendien steeds weer geweldige verbindingen en harmonieën tot stand. "Eve" kleedt ze bijv. aan in een tijdloze folk-rock-outfit, dat in het refrein precies doet denken aan de beste tijd van Fleetwood Mac. Klassieke folk is zondermeer het muzikale uitgangspunt van dit album. Soms zijn er bij de gebruikelijke instrumenten violen aanwezig ("Pay It No Mind"), de andere keer trekt ze stevig rockend aan de teugels (geweldig bij "Johnny"), of gaat het meer de traditionele bluegrass-richting uit ("Little Satchel"). Meestal echter verpakt ze haar verhalen van leegte ("Empty Square"), thuisgevoel ("Hometown") of vlucht ("I'll Be Gone") in luchtig-heldere folk-klanken, spaarzaam, maar buitengewoon effectief gearrangeerd door producer John Leventhal (Rosanne Cash, Elvis Costello). Met welk kaliber qua songwriting je bij Sarah van doen hebt, bewijst ze bijv. in de track "What Do I Do". In de verrukkelijke ode aan verveling verbindt ze een simpele melodie, die doet denken aan een kindermelodie, met complexe wendingen in harmonie. Een puur meesterlijke prestatie! Meesterlijk is in alle tien tracks ook haar zanguitvoering te noemen. Met een kristalheldere stem vertelt ze ons de, of beter: haar verhalen uit de provincie en ziet daarbij af van ieder technisch snufje of ijdel gedoe. Dat spreekt voor haar kwaliteit en haar artistieke volwassenheid. De volgende Grammy's zullen al wel voor haar zijn gereserveerd. Samengevat: na een 4-jarige CD-pauze knoopt Sarah Jarosz met "World On The Ground" naadloos aan bij haar laatste , met een Grammy toegekende album. Een klein meesterwerk!

Review (AllMusic) : I believe this is Jarosz's best album to date. It is packed with mature, beautifully written and performed material, all anchored by her sweet voice and various acoustic stringed instruments. I suppose "Johnny" is the most logical entry point but I found every song to be tuneful and engaging. It is unclear to me why this album remains under the public radar. Maybe it is not "edgy" enough for today's mainstream audiences? My only wish is that she could find a way to show off more of her virtuoso instrumental ability among the singer-songwriter material.