.jpg)
.jpg)
RUSTON KELLY : SHAPE & DESTROY
- In The Blue
- Radio Cloud
- Alive
- Changes
- Mid-Morning Lament
- Brave
- Clean
- Rubber
- Jubilee
- Closest Thing
- Pressure
- Under The Sun
- Hallelujah Anyway
Label : Rounder Records
Release Date : August 28, 2020
Length : 41:47
Review (AllMusic) : Shape & Destroy arrived in August of 2020, not long after Ruston Kelly announced his separation from his wife Kacey Musgraves. Given this public turmoil, there may be a temptation to view Kelly's second album through this prism, finding hints of heartbreak scattered throughout its 13 songs. That's not an accurate way of viewing the album, though. Musgraves appears on Shape & Destroy, for one, and while there is a freeform melancholy floating throughout, the record is a balm, something to soothe during troubled times. Many of its songs are about interior journeys, a sentiment that neatly dovetails with how the album represents the first time Kelly recorded music while sober. Certainly, Shape & Destroy is markedly more focused than its 2018 predecessor Dying Star, less likely to drift into a neo-psychedelic haze. Kelly remains enamored with music that seems designed to soundtrack the twilight. Apart from the sharply honed lyrics, every element on Shape & Destroy is appealingly hazy - tempos are slow and lazy, and guitars provide a soft bed for Kelly's leathery voice. All this adds up to an album well-suited for moments of introspection, moments when a listener is searching for sustenance and reassurance somewhere outside of themselves.
Review (New Country) : Het moge duidelijk zijn dat Ruston Kelly een engeltje op zijn schouders heeft zitten. Ondanks zijn turbulente verleden heeft hij op zijn nieuwe plaat Shape & Destroy de weg naar boven gevonden en gloort er hoop aan de horizon. Het is hoop die we terug horen op de nieuwe plaat aangevuld met een dosis optimisme en positiviteit. Debuut Dying Star uit 2018 blikte voornamelijk terug naar de donkere periodes van Kelly, maar Shape & Destroy kijkt vooral vooruit. Het album is geproduceerd vóór de scheiding met Kacey Musgraves dus hoe Kelly er nu voor staat kan verschillen. Het zal ongetwijfeld een grote inspiratiebron worden voor een volgend album. Kelly heeft met Dying Star de lat erg hoog gelegd. Een album zo goed is moeilijk te overtreffen. Singles Radio Cloud en Under the Sun zorgden voor een nog grotere anticipatie. Anticipatie die met Shape & Destroy uiteindelijk redelijk goed wordt ingelost. Het haalt niet het niveau van Dying Star, maar er staan zeker mooie en gedenkwaardige momenten op. Op album opener In the Blue heeft Kelly zijn engelen gevonden en is niet van plan de koers te wijzigen. Gedreven op een ritmische gitaar is dit een perfect openingsnummer die de weg vrijmaakt voor de rest van Shape & Destroy. Alive is één van de beste nummers die Kelly tot nu toe heeft gemaakt. De pedal steel die zijn intreden doet is van ongekende schoonheid. Dank je wel Tim "TK" Kelly (vader van Ruston) voor deze wonderschone klanken. Ook de teksten zijn doeltreffend met een Kelly die dankbaar is voor het leven dat hij tegenwoordig leidt. Het gevecht tussen zijn engelen en demonen blijft een terugkerend thema in de teksten. Op Changes vindt hij het nog niet zo gemakkelijk om zijn demonen uit te schakelen. Ja, hij zit in het proces van verandering, maar de veranderingen hebben tijd nodig. Wat betreft het muzikale aspect zit het op Shape & Destroy wel goed. De plaat is geproduceerd door Jarrad K die ook Dying Star voor zijn rekening nam. Het bevat een rijk en divers palet aan instrumenten die het album een eigen smoel geeft en een unieke plaats verwerft in het Americana landschap. Alhoewel het huwelijk met Kacey Musgraves voorbij is ben ik ervan overtuigd dat Ruston Kelly met zijn muziek het juiste pad blijft bewandelen. Hij is er zich van bewust dat muziek maken een reddingsboei kan zijn en bewijst met Shape & Destroy opnieuw dat het geen droom is, maar werkelijkheid. Een prima plaat, genoeg variatie en hoopgevende toekomstperspectieven.
Review (Popmatters) : Nothing in life offers guarantees that everything will be fine. Nothing assures you that your behavior will win you either comfort or justice. Nothing keeps the water clean and the floods down, and the winds light. Country singer Ruston Kelly senses that. He's struggled with sobriety, mental health, and relationship pitfalls, but as he releases second album Shape & Destroy, he finds that he has to say, "Hallelujah anyway." That grace and gratitude fill this new record, not because it's been easy for Kelly, but because it hasn't, and each track finds a way through to some reward, whether or not it's deserved or even obvious. Kelly closes the album with the short, choral "Hallelujah Anyway", but the expression's well earned. Across the rest of the record, he tracks his challenges and successes. The whole process feels like refinement. On the pop "Radio Cloud", Kelly explains, "The fire takes what ain't worth a damn now", recognizing that once the garbage has been stripped away, he can recognize himself, settled down to earth and able to move freely. The freedom comes not just relief, but as life itself. On "Alive", he sings to and with his wife: "It's all because of you .. What a beautiful thing to finally be alive." The blinders have come off, and Kelly embraces everything around him. Along with co-producer Jarrad K, Kelly gives the album a soft feel. His voice fits in well to the smoothed out Americana, and he does well not to give the record a countrypolitan lushness. With the music sounding just thick enough, it lets him find space for more subtle moments. Single "Brave" finds Kelly isolated but finding inner strength. He acknowledges his failures, his losses, and a touch of lingering fear, but he wants to know that what he does now makes a difference. We can hear him regrouping with his guitar to emerge healthier than he's been, realistic but encouraged. Steeled, he moves forward, mostly finding ease in mid-tempo pacing as he tentatively works his way up. On "Rubber", he considers a drink poured for him, but left "on the edge of a wishing well" and a woman he hopes doesn't disappear. "Can I bounce back?" he asks. But more than halfway through the album, we know the answer. Even if we know, Kelly wants to make sure we don't stop answering too soon. Led by piano, "Under the Sun" puts an urgency to the final few steps. "I know you think you've let all of them down / I know you believe you won't figure this out," Kelly sings, "But I'm here to say, 'What if you could?'" Kelly knows the importance of going into those difficult places and facing the things you don't want to face. He sings from a good place and a spot where he can see it doesn't always work out. Even so, he'll keep his faith in "brighter days still to come," and always be prepared to offer a "hallelujah."