ROBERT JON & THE WRECK : LAST LIGHT ON THE HIGHWAY

1. Oh Miss Carolina
2. Work It Out
3. Can't Stand It
4. Tired Of Drinking Alone
5. Do You Remember
6. This Time Around
7. Don't Let Me Go
8. One Last Time
9. Gold
10. Last Light On The Highway Pt. 1
11. Last Light On The Highway Pt. 2

Label : Robert Jon Music

Release Date : 2020

Length : 43:44

Review (Rock & Blues Muse) : Orange County, CA blues-inspired Southern rock n' roll outfit, Robert Jon & The Wreck are set to release Last Light On The Highway on May 8th, 2020, produced by the band and Jeff Frickman. And what an album it is. Get ready for 11 all-original, outstanding tracks, exquisite musicianship, and a lead singer with one of the most easy-on-the-ears voices. A cursory listen might have you assuming this is a Southern rock band with a serious eye for hits, expansive sounds and pristine production. Robert Jon & The Wreck is much more than that. And you'll see why when you listen to the album and pay close attention to the last two tracks "Last Light On The Highway Part 1 and Part 2." Since 2011, Robert Jon & The Wreck have been releasing albums and EPs and touring the world at a furious pace, raking in award nominations and wins for "Best Rock," "Best Blues" and "Best Live Band" at the Orange County Music Awards. They've also been busy supporting Joe Bonamassa, Buddy Guy, Eric Gales, Chris Robinson Brotherhood, Walter Trout, Rival Sons, and many more. None of that will prepare you for the contemporary freshness of this band steeped in Southern rock n' roll, blues and soul. A follow up to their 2019 release, Take Me Higher, the band's newest effort blasts off with "Oh Miss Carolina," a rock tune with deep Southern roots, led by vocalist/guitarist Robert Jon Burrison. If the beautiful harmonies don't get you, then Robert Jon's vocals and the tight-knit band certainly will. The band includes Andrew Espantman (drums, background vocals), Steve Maggiora (keyboards, background vocals), Henry James (lead guitar, background vocals) and Warren Murrel (bass, background vocals.) Additional vocals by Mahalia Barnes, Jade McRae and Juanita Tippins. The first thing that knocked me out about "Work It Out," a bluesy soul number with a full horn section, was Robert Jon's voice-soulful with tone you have to be born with. Enter lovely piano in this rhythmic track, plus interesting chord changes, and tasty guitar riffs. This is feel good music. There's plenty for the lovelorn on the album but these tracks aren't wrapped in the usual Southern rock package. "Tired of Drinking Alone" might seem like a drinking song, but beneath the bourbon and wine is a romantic tune about mending fences with a lost love, an invitation to work things out. Slide guitar and the band's signature harmonies pave the way. There might be comparisons to The Allman Brothers' twin guitar parts on a couple of songs, but the album soars far beyond that with heartfelt lyrics and vocals from a singer who is blessed with a voice and sincere vulnerability. Such is the case with "This Time Around," a song about making mistakes and promising to be a better man this time around. If this were a different decade, this song and several others would be #1 summer hits. Last Light On the Highway is your pre-summer feel-good album. Lord knows we all need this now with the COVID-19 pandemic. Quality songwriting abounds on this record, including "One Last Time," with one helluva melody, the band's stellar harmonies and tasteful guitar riffs. This song takes a delicious turn at minute three with darker chords, a descending bass line and one killer guitar solo. Country rock ballad, "Gold" is a heartbreaker of a breakup song. Sung from the point of view of the one who was ditched and betrayed, Robert Jon's vocal is raw with emotion and he tells the story with vivid lyrics. The guitar by Henry James is as moving as the vocals and the song itself. Heartbroken or not, this song will make you feel something. And isn't that what good songwriting is about? Closing the album is, "Last Light On The Highway Part 1 and Part 2". This made me want to see Robert Jon & The Wreck live. Part 1 opens with moody acoustic guitar, haunting vocals and ethereal backing vocals. Robert Jon's sings, "The thunder of the road is my only friend. I'll keep driving 'till I'm the last light on the highway." "Last Light On The Highway Part 2" is pure excellence. Pushing the envelope in all the best ways, this is big production with big drums, a descending bass line, twin electric guitars, and strings (a nod to Gideon Klein for string arrangements), all riding into the rough weather of gritty guitar riffs. This track is so interesting musically and the piano is part of what makes it so good. It merges into a driving rocker with a galloping pace, and rises to crescendo with expert drumming, guitar and strings. This is a movie score if I ever heard one. Brilliant. And beautiful.

Review (Bluestown Music) : Vanaf mijn tienerjaren tot ver in de twintig draaide ik vooral punk, punkrock en metal. Zo nu en dan draai ik nog weleens wat metal en een enkel punk album. De vaste lezers van mijn recensies weten echter dat ik inmiddels vooral gek ben op alle genres binnen de noemer Roots en Americana. Tijdens mijn tiener jaren was de regio Orange County, California me dan ook niet onbekend. Sterker nog, het feit dat een band uit die streek kwam betekende vaak dat dit ik goede punkrock kon verwachten. Bands als The Offspring, Save Ferris, Reel Big Fish, Agent Orange en No Doubt komen uit deze streek. Dat deze streek echter ook garant kan staan voor steengoede Southern rock bewijst Robert Jon & The Wreck nu al bijna tien jaar. Door deze Southern rock te doorspekken met soul- en blues invloeden weten ze er ook net een andere draai aan te geven dan genre genoten als Blackberry Smoke. 'Last Light on the Highway' is inmiddels al album nummer zes, daarnaast zijn er wat EP's en een live album verschenen. Via de digitale kanalen verschenen opener Oh Miss Carolina en nummer vier op de plaat Tired of Drinking Alone al vooruit op de release. Met Oh Miss Carolina trappen ze direct heerlijk af met fijne Southern rock. De stem van Robert Jon is erg soulvol en de gitaarrifs klinken lekker vet. In de opvolger Work it Out laat de band zich van zijn meest funky kant zien, met zelfs een volledige blazerssectie. De Southern invloeden klinken er nog steeds in door, maar het is veel meer funk en soul wat hier te horen is. We blijven lekker up tempo in Can't Stand It, wat weer iets meer aansluit bij de southern rock waar ze door beïnvloed zijn. Tired of Drinking Alone brengt het tempo wat terug en de tekst sluit mooi aan bij de huidige tijd. Dat vonden ze zelf ook en daarom is er een toepasselijke clip verschenen: Do You Remember is een mooi nostalgisch liedje, met de nodige piano en achtergrond zang. De tekst is ook zo weer te plakken op de huidige tijd met zinnen als "Do You Remember Being Free". Ik moet zeggen dat ik het bezoeken van een concert al sinds het begin van de maatregelen mis, maar dit soort liedjes versterken dat nog eens. De band brengt het ook nog eens zeer sterk, waardoor het live gevoel nooit ver weg is. This Time Around zet de blues wat meer voorop en in Don't Let Me Go rocken ze het hardst. De gitaarsolo is geweldig en brengt bij mij de neiging om de headbangen weer naar boven. Het gas gaat weer terug met One Last Time, al blijft hier nog wel stevig gitaarwerk aan de orde. Op Gold krijgen we een onvervalste ballad te horen. De stem van Robert Jon weet de emotie op de juiste wijze over te brengen en ook dit liedje bevat een mooie gitaarsolo. Het album sluit af met een bijzonder tweeluik. Titelnummer Last Light On The Highway bestaat uit part 1 en part 2. Het eerste deel is akoestisch en vormt de opmars naar het tweede deel. Ook deze start rustig, maar hier zit al wat meer spanning in. Er volgt een stevig en virtuoos instrumentaal stuk. Het is zeer progressief en doet denken aan de wat stevigere progressieve bands. Als Robert Jon begint te zingen schuurt het bijna aan tegen de hardrock en heavy metal. Het nummer sluit weer af met een akoestisch stuk. Met dit album hebben de heren één van de betere albums van dit jaar afgeleverd. Met de kern in de Southern rock weten ze voldoende te experimenteren, waardoor ze toch af wijken van veel (grote) genre genoten. Hopelijk zijn de maatregelen snel wat soepeler en kunnen we deze band live gaan aanschouwen!