NATHAN BELL : LOVES BONES & STARS, LOVE'S BONES & STARS

 

  1. I Would Be A Blackbird
  2. Loves Bones And Stars, Love's Bones And Stars
  3. A Day Like This (Etta Bea)
  4. Fragile
  5. Molly Had A Baby
  6. Metal
  7. Whiskey You Win
  8. My Kid
  9. To Here From There
  10. Gold Wedding Ring (Please, Mister, Please)
  11. Faulkner And Four Roses
  12. Loves Bones And Stars, Love's Bones And Stars (G/V)
  13. A Day Like This

Label : Angry Stick

Length : 52:54

Release Year : September 10, 2018

Review (Real Roots Café) : Het album Love>Fear was vorig jaar de reactie van Nathan Bell op de Amerikaanse verkiezingen van 2016. Hij schreef nummers over de teloorgang van socialisme, democratie en mensenrechten. De boodschap was klip en klaar. Zijn thuisland zou beter af zijn zonder Donald Trump. Tot aan de dag van vandaag lijkt geld in USA meer macht te geven dan creativiteit. Love>Fear beďnvloedt niet of nauwelijks de politiek agenda, maar het is goed dat er artiesten als Nathan Bell zijn. Loves Bones & Stars is een persoonlijk document. Elf nieuwe nummers die verhalen over echtgenote Leslie Bell, zijn kinderen en vrienden en vriendinnen. Nummers als 'Loves Bones and Stars, Love's Bones and Stars' en 'A Day Like This' staan zelfs in twee versies op de schijf. Bell laat invloeden van anderen toe in zijn composities en deelt dit graag met de luisteraar. Bell keert na een korte muzikale carričre in de vorige eeuw de muziekwereld de rug toe en zoekt een bureaubaan. Hij reist jarenlang naar kantoor om een goed belegde boterham te verdienen. Een vriend trekt hem in 2008 terug naar de muziekwereld. Bell noemt de periode van kantoorwerk belangrijk. Hij waardeert het plezier van spelen en de drang om boodschappen in zijn songs te componeren is duidelijker en alleen maar gegroeid. Love>Fear is een voorbeeld waarmee hij de luisteraar troost biedt, maar ook de boosheid en de frustratie verwoordt. Na het politieke statement van 2017 zijn er de persoonlijke verhalen op Loves Bones & Stars. Bell schrijft daarbij prachtige teksten. Een voorbeeld uit de track 'Whiskey, You Win'. Now All My Dreams Fit In A Suitcase In eenvoudige woorden schildert Bell een scčne die herkenbaar is. Zangeres Annie Mosher helpt Bell met harmonieuze vocalen. Twee mensen, twee stemmen en een gitaar zijn genoeg om een emotioneel, zeer fraai nummer te maken. Nathan Bell heeft afstand genomen van het politieke vuil uit Washington. Hij peurt uit persoonlijke gebeurtenissen mooie liedjes. Loves Bones & Stars is persoonlijk en toch voor de luisteraar gemakkelijk te delen. Bell maakt een album vol herkenbare, fragiele Americana songs. Hulde.

Review (Keys And Chords) : Nog maar een goede maand geleden recenseerden wij Nathan Bell's live opgenomen album 'Er Gwaetha Pawb A Phopeth (In Spite Of Everyone & Everything)' en nu verrast de man ons reeds met een nieuweling. 'Being a working class American' is ook net zoals in de vorige drie releases in zijn 'Family Man' serie, weer de rode draad door dit album. Oorspronkelijk was Nathan niet van plan om nog een album aan die serie toe te voegen, maar een ouderdomskwaaltje activeerde opnieuw zijn filosofeerapp. Het geluk hebben omringd te zijn door liefde, een warme thuis te bezitten, een leuke job te hebben, te kunnen genieten van een heerlijke kop koffie, het schrijven van songs, het zijn maar enkele van de vele dingen die hem deden besluiten de gelukkigste man op aarde te zijn. Nathan realiseerde zich dat hij nog een aantal oudere songs had, die nergens het onderdak kregen dat zij verdienden. De opdracht om een vierde album te maken, drong zich dan ook op. Een album gevuld met nummers opgedragen aan mensen die hem nauw aan het hart liggen, maar vooral nummers die met enorm veel liefde geschreven werden. Zo is 'I Would Be A Blackbird' opgedragen aan zijn Leslie Irene. 'A Day Like This' oorspronkelijk geschreven voor de kleindochter van een vriend, draaide uit als een nummer voor zijn eigen dochter, zodat de song een dubbel doel kreeg. Vrienden, het koppel Don en Molly en hun zoon Dylan, waren dan weer de inspiratie voor het pakkende 'Molly Had A Baby'. Terwijl Nathan, alhoewel hij geen drinker is, met 'Whiskey, You Win' een pracht van een melancholische countrysong neerzet over datgene wat het goedje kan vernietigen. Een gevoel dat nog een boost krijgt door de schitterende samenzang met Annie Mosher. 'Loves Bones & Stars, Love's Bones & Stars' is een prachtig album, goed voor dik 50 minuten luisterplezier. Nathan's doorleefde stem, zijn mooi akoestisch gitaarspel, sporadisch aangevuld met cello, anglo concertina, ukelele, banjolele, en mondharmonica geven de songs een hoge dosis intimiteit. Een album waarvoor je gaat zitten!

Review (Folkradio) : Iowa-born Nathan Bell follows up last years' Love>Fear (48 Hours in Traitorland) with what he refers to as the unexpected fourth in his Family Man trilogy, that is to say, the album's about being a working-class American, a cycle upon which he embarked in 2011 at the age of 51. This, however, is closer to home in that it involves a close circle of friends and family with several songs dedicated to assorted kith and kin. His wife is the subject of the opening number, I Would Be A Blackbird, a pledge of love written many years back and titled for her favourite bird, sung in his husky wood stain voice with John Mock on anglo concertina and Annie Maher providing harmonies. The first of two versions of the intimately sung five and a half minute title track follows, the three folk to whom it's dedicated presumably friends, on the first of which cello adds extra colour to its hymn to the ordinary moments of good fortune that make a life and its portrait of a family man, "who never lets down his guard" and the morning coffee and chaos of love that fills his home. New Audio Service from Folk Radio Originally intended as a song for a friend's as then yet unborn granddaughter (Etta Bea), A Day Like This morphed into a letter of hope and wisdom to his own children, daughter Aileen Violet especially, in which, variously playing harmonica, 8-string tenor, ukulele and banjulele, Bell conjures his close musical kinship, both in his delivery and songwriting, with John Prine. It too comes in two versions, the second with Mosher's harmonies giving it a brighter, more optimistic touch. Again, featuring Courtney Blackwell's cello and using his guitar body for percussion, he describes Fragile as an atheist's prayer that, if when we go we're gone, then wishing for one more day with those you love is an afterlife in the here and now. Written for a couple of friends and their new son, Molly Had A Baby, another Prine-like number, pretty much does what you'd expect, talking about how the arrival put sorrow on the train and brought happiness, but still finds room to talk about baseball and "how the designated hitter damn near killed the game." A gently fingerpicked, cello-accompanied track, Metal compares driving his cars until they fall apart with living his life, a musing on accepting mortality ("it's an old man's job to slip away/ And open up new places in the line. and I don't mind") and the hope that "I was better than unkind". The positivity here is in distinct contrast to Whiskey, You Win on which, featuring just his guitar and Annie Masher on harmonies. Bell doesn't drink, but as he notes, he knows plenty who do and has seen how it can tear lives and marriages apart. Though written for his now twenty-something son, Colman Saul, the semi-spoken My Kid is a song to strike a chord with any father proud of his child's spirit, his intelligence and stubborn courage in seeing and questioning how the world and realising they're going to be okay. Co-penned in a matter of minutes with Missy Raines, To Here From There is an unapologetic song of love and gratitude, a sentiment that follows into Gold Wedding Ring (Please, Mister, Please), a Guthrie-like fingerpicked country blues about a struggling songwriter trying to make enough to get married, originally recorded with Richard Bennett when Bell first ventured to Nashville back in 1991 for a never-released album. If you know your bourbons then you'll get the title of Faulkner And Four Roses, a poignant meditation on mortality and loss, dedicated to a friend recently widowed after fifty years and how they got to talking about whiskey as a cure for insomnia, Bell's wife adding harmonies to bring the album proper to a beautifully sad conclusion.

Review (Americana UK) : Nathan Bell is a working man who now more often than not makes albums. This is the fourth album of the 'Family Man' series and is a series of reflective acoustic ruminations on a life being lived and the many strands of society that ebb and flow through that life. Literally the ties that bind and the sense of continuous wonder at a life that seems impossibly ordinary but at the same time utterly extraordinary. These are reflections (two repeated twice) and as such are often teetering on the edge of the maudlin but the songwriting is strong enough to allow Bell to skirt the pitfalls and deliver melancholic genuflections. 'Love Bones and Stars, Love's Bones and Stars' is a case in point with its campfire narrative and gentle guitar and fiddle and hushed harmonies. The production is tight and measured allowing Bell's whiskey sour vocals to creep into your ears - there is Prine and Townes here and it's beguiling. Both versions of 'A Day Like This' are affecting, as is the pean to an unbelieved in God of just one more day, just one more day on 'Fragile'. The whole album builds in importance as each song brings fresh emotions from the seemingly effortless delivery and delicate harmonisation and production colours. The release of this album is also compounded by the issue of a live album recorded in Wales on his last UK tour - 'Er Gwaetha Peb a Phopeth' (In Spite of Everyone and Everything): Live in Wales 2017. This is Bell live and unvarnished and perhaps that is how he should be experienced. All fire in the belly and world-weariness through a voice box designed by a genius on a six string cloud. Both highly recommended