MYSTERY : LIES AND BUTTERFLIES

1. Looking For Something Else
2. Come To Me
3. How Do You Feel ?
4. Something To Believe In
5. Dare To Dream
6. Where Dreams Come Alive
7. Chrysalis

Label : Unicorn Digital

Length : 64:07

Release Date : July 14, 2018

Review (ProgWereld) : Mystery vond ik niet gelijk indrukwekkend. Rond 2010 was hun muziek weliswaar al aangenaam. maar mijns inziens iets te zweverig en vrijblijvend, waardoor de band niet opviel tussen de stortvloed aan topartiesten. Inmiddels kan men echter niet meer om de heren heen. Al was het maar omdat de afgelopen drie platen een steeds intensievere indruk achterlieten. Dat is hier niet anders. Sterker nog, de band weet nogmaals boven zichzelf uit te stijgen. Dit album klinkt als een logische opvolger van "Delusion Rain". De luisteraar mag grandioze muziek vol met weelderige klanken en meeslepende composities verwachten. Het overtollige vet is zowaar nog weggestreept, waardoor elk nummer een indrukwekkende focus en zeggingskracht heeft. Bovendien is de rol van Jean Pagau groter. Naast zijn zang, kleurt ook zijn fluitspel het bandgeluid. Zo brengen de fluitpartijen bij wijlen de Scandinavische progscéne in het geheugen. Voorts vermengt Mystery op deze plaat opnieuw sfeervolle neoprog - zoals Arena en Airbag - met volbloed symfo, zoals Yes. De band slaat dus zijn netten breed uit. Toch klinken ze ook hier opmerkelijk open, toegankelijk en ongedwongen. Dit levert spectaculaire muziek op. Looking For Something Else is bijvoorbeeld een ijzersterke epic die gedreven wordt door de intense gitaarpartijen met melancholisch klanken die zelfs aan de gloriedagen van Andrew Latimer doen denken. Bovenal klinkt de compositie erg meeslepend en gewichtig. Dat past goed bij de teksten. Een beschrijving van de zoektocht naar definitieve antwoorden op de grote vragen des levens, waarbij het zoekende intermezzo de futiliteit van deze queeste goed overbrengt. Het culmineert in een explosieve conclusie. De spreekwoordelijke kers op de taart. Ook afsluiter Chrysalis is een compositie waar je u tegen mag zeggen. Een massieve gitaarmuur indiceert al dat het album met een knal wordt uitgeleid. Het nummer heeft een herkenbare opbouw: een hoofdthema wordt geïntroduceerd, waarna een heftig tussenstuk met duwende baspartijen en grommende gitaren, de wolken donker kleurt. Zo wordt een bedrukkende sfeer gecreëerd die gaandeweg meer wordt opengebroken. De climax is een triomfantelijke terugkeer naar het hoofdthema. De opbouw mag dan gangbaar zijn, de gave klanken, mooie melodieën en perfecte timing zijn dat niet. Het is hierdoor een nummer dat bijblijft! Ingeklemd tussen die twee hoogtepunten vinden we nog verscheidene enerverende composities vol met interessante details. Zo is het prachtige fluitspel in Something To Believe memorabel. Het instrumentale tussenstuk, een heerlijk warme passages die de repeatknop aanlokkelijk maakt, doet zelfs aan Anglagard denken. Op Where Dream Come Alive laat de band vervolgens weidse tonen overvloeien in een heftig ritme waarbij de basgitaar zich de naad uitwerkt. Het resulteert in een hectische maalstroom die mij aan Soundchaser van Yes doet denken. De band laat dus ook op de korte nummers geen steken vallen. Enkel Come To Me valt ten opzichte van de andere composities wellicht ietwat tegen. Het raggende ritme is net te rechtlijnig en voorspelbaar, ofschoon het geen ergernis opwekt. Het is een minuscule smet op een groot meesterwerk. Deze Canadezen maken hier namelijk toegankelijk doch indrukwekkende symfo die een voorlopig hoogtepunt vormt in het oeuvre van deze band. Hun muzikale kwaliteiten komen hier volledig naar voren. Het bevestigt nogmaals dat Mystery tot het topsegment van de progrock behoort.

Review (Muziekmeter) : De Canadese band Mystery is sinds een aantal jaren een echte band geworden. Oprichter, gitarist en componist Michel St. Pere was jarenlang de enige vaste schakel in deze melodieuze progressieve rock band. In 1996 verscheen het eerste album, "Theatre Of Mind", waar Gary Savoie de lead zanger was. Zijn op Steve Perry van Journey, lijkende stem was niet geheel passend bij de muziek die Mystery toen maakte. Op de opvolger "Destiny?" (1998) was hij ook nog van de partij, maar daarna werd het stil rond de uit het Franstalige deel van Canada Quebec afkomstig band. Pas in 2007 kwam de opvolger uit, "Beneath The Veil Of Winter's Face". Als zanger had St. Pere Benoit David aangenomen en dat was een schot in de roos. David gaf de songs datgene mee dat binnen de progressieve rock zo geliefd is, een karakteristiek stemgeluid met een geweldig bereik. Op 3 albums was hij de man achter de microfoon, toen Yes hem wegkaapte. De nieuwe zoektocht stopte toen St. Pere Jean Pageau hoorde zingen, keyboard en op de dwarsfluit hoorde spelen. Zijn stem heeft was weg van voormalig Styx zanger Dennis De Young en ook hij heeft een geweldige stem, op plaat, maar zeker ook live. "Delusion Rain", het eerste album met Pageau, verscheen in 2015 en bracht de band veel succes. Steeds meer liefhebbers, vooral in Europa en zeker ook in Nederland, vielen voor de muziek en de live optredens van de groep die tot een echte band is uitgegroeid. Met die groep is het nieuwe album "Lies And Butterflies" opgenomen en het is weer een superalbum geworden. St. Pere slaagt er elke keer weer in om prachtige melodieuze liedjes te schrijven, die hij met zijn lyrische gitaarspel een geheel eigen geluid meegeeft. Jean Pageau zingt als een nachtegaal, de ritmesectie, bestaande uit bassist François Fournier en drummer Jean-Sébastien Goyette leggen een solide en af en toe een ingenieuze fundering en daar overheen klinken de 7 nieuwe songs gewoon weer geweldig. Opener "Looking for Something Else" en het slotakkoord "Chrysalis" klokken boven de 15 minuten en daar tussen staan 5 songs die van 5 tot 7 en een halve minuut duren. De teksten zijn weer een genot om naar te luisteren, maar het zijn de melodieën die mij elke keer weer pakken en dat is voor een groot deel de verdienste van de grote man van Mystery, Michel St. Pere.wat een fenomeen!!