MILLENIUM : THE SIN

1. Pride
2. Lust
3. Wrath
4. Gluttony
5. Sloth
6. Greed
7. Envy

Label : Lynx Music

Release Date : October 26, 2020

Length : 48:50

Review (ProgWereld) : Het lijkt wel of de mannen van Millenium aan hun tweede jeugd zijn begonnen. Vorig jaar maakte de band enorm indruk met het conceptalbum "The Web" en nu, slechts dertien maanden later (!) is er een alweer een splinternieuw album. En wat schetst mijn verbazing? Dit nieuwe album is wat mij betreft nog beter. Het afgelopen jaar heb ik mijn Millenium achterstand even ingelopen. Ik had veel nog niet gehoord en heb veel moois ontdekt. Toch is het duidelijk dat er met "The Web" een koerswijziging werd ingezet. De liedjes werden beter, de refreinen pakkender en de solo's nog fijner. Die koers wordt op "The Sin" verder uitgewerkt. Bottomline moet muziek mij grijpen. En ik heb een zwak voor sterke refreinen. Beide elementen zijn op dit album in ruime mate aanwezig. Geloof me, als deze introverte jongen luchtdrummend staat te zingen tijdens het koken met dit album op de koptelefoon, dan moet het echt heel goed zijn. Dit Poolse vijftal heeft een aantal hele sterke troeven in handen. Zo is daar zanger Lukasz Gall die heel goed uit de verf komt. Hij is ook verantwoordelijk voor de uitstekende teksten. De zeven hoofdzonden lenen zich natuurlijk ook voor de enorm beeldende teksten. Hij laat zanglijnen slim terugkeren waardoor snel herkenning ontstaat. Daarbij zet hij zijn tweede stem heel prettig in. Tweede troef zit hem in het feit dat elk nummer een refrein heeft dat uitblinkt in eenvoud en een ronduit verslavend karakter heeft. Na twee keer luisteren wil je niets liever dan ze allemaal meezingen. Derde troef is toetsenist Ryszard Kramarski die in staat is de gaafste toetsenmuren op te trekken en de muziek zijn gelaagdheid mee geeft. Met regelmaat zoekt hij de voorgrond, zoals in het zalige Wrath en bezorgt je dan meteen kippenvel op je armen. Als laatste troef noem ik gitarist Piotr Plonka die keer op keer van die zalige en doorklievende gitaarsolo's weet te produceren. Er wordt nog wel eens laatdunkend gesproken over neo-prog. Wat mij betreft onterecht. Het maken van pakkende neo-prog is een kunst die niet onderschat moet worden. Een album als dit blijft maar groeien, raken en vermaken. Ik kan de glimlach gewoon niet van mijn mond afhalen. Door deze muziek werd ik ooit verliefd op het genre. Door deze muziek kijk ik uit naar het moment dat ik mijn koptelefoon weer kan opzetten en ik drie kwartier alles om me heen kan vergeten. Die jongens van Millenium zijn écht aan hun tweede jeugd begonnen. Laat die fase maar heel lang duren. Volgend jaar weer een album? Heel graag!