MATT ANDERSEN : HALFWAY HOME BY MORNING

1. What Would Your Mama Say
2. Free Man
3. Something To Lose
4. The Bed I Made
5. Give Me Some Light
6. Better Than You Want
7. Gasoline
8. Over Me
9. Help Yours Elf
10. Long Rider
11. Take Me Back
12. Been My Last
13. Quarter On The Ground (A Song For Uncle Joe)

Label : True North

Release Date : March 22, 2019

Length : 52:06

Review (AllMusic) : This is the 10th album from Canadian soul-bluesman Matt Andersen, and a very impressive effort it is, too. Andersen has won European Blues Award for Best Solo/Acoustic Act twice, 9 Maple Blues Awards and the solo/duo category at the 2010 International Blues Challenge in Memphis. Halfway Home By Morning was recorded “live off the floor” at Southern Ground Studio in Nashville, the result is 13 self-penned tracks that touch on country, rock, soul and Americana, all leavened with a dash of the blues. The album kicks off with the lazy grind of “What Would Your Mother Say?”, a punchy country-rock song that benefits from weeping slide guitar and the glorious backing vocals of the McCrary Sisters. The slide guitar appears on a number of tracks, adding an additional layer of blues to tracks like the funky, riff-based “Free Man” or the pleading “Give Me Some Light” Andersen has assembled a crack band on Halfway Home By Morning. In addition to Andersen’s own guitar playing, producer Steve Dawson adds acoustic and electric guitars, pump organ, pedal steel and mandotar. The rhythm section of bassist Mike Farrington and drummer Jay Bellerose capture a series of tightly-knit-yet-loose grooves, while Chris Gestrin’s contributions on hammond organ, Wurlitzer, piano and mellotron add real depth to the songs. The Muscle Shoals horn section of Jim Hoke (saxophones), Charles Rose (trombone) and Steve Hermann (trumpet) add extra sparkle to tracks like “Better Than You Want” while special guest Amy Helm duets beautifully with Andersen on the country ballad, “Something To Lose”. Despite such talent in the band, the real star of the album is Andersen’s deep, warm voice and his ability to fully inhabit each song, whether lamenting lost love in “Give My Some Light” or pledging eternal devotion in “Better Than You Want”. The climatic, sustained single note end to the gospel blues of “Over Me” is almost worth the price of admission by itself. There are other highlights aplenty throughout Halfway Home By Morning, from the lovely acoustic guitar solo on the 60s’ soul of “The Bed I Made”, to the irresistible horn introduction of “Gasoline”, the joyous sing-along chorus of “Long Rider” (which manages the interesting trick of having an ostensibly downbeat lyric but a toe-tapping mind worm of a melody) and the organ-led “Take Me Back”. The album ends with the surprisingly uplifting “Quarter On The Ground (A Song For Uncle Joe)” on which Andersen pays heartfelt tribute to his late uncle, supported by just an acoustic guitar and the beautiful backing vocals of the McCrary Sisters. And in many ways, that song is a microcosm for the entire album – well written songs, superbly played and sung with a deep emotion that is both energising and inspiring. Halfway Home By Morning is an exuberant celebration and is thoroughly enjoyable. It’s probably fair to say there is more soul and country here than pure blues, but if your tastes run to the likes of Delbert McClinton and Lee Roy Parnell, you will definitely want to check out Halfway Home By Morning.

Review (De Krenten Uit De Pop) : Matt Andersen heeft een geweldige reputatie als live-muzikant, maar zijn albums ken ik eerlijk gezegd niet zo goed. Als ze net zo goed zijn als zijn nieuwe album heb ik heel wat gemist, want Halfway Home By Morning is een heerlijk album met vooral invloeden uit de blues, soul en rootsrock. De band is uitstekend, Matt Andersen is een geweldig gitarist en schrijft uitstekende songs en is ook nog eens voorzien van een rauwe en soulvolle strot. De zwoele soul en blues doen het uitstekend op de achtergrond, maar luister net wat beter en je hoort hoe goed deze Canadese muzikant is. Topalbum. De Canadese muzikant Matt Andersen staat minstens 200 keer per jaar op het podium en houdt dit inmiddels al bijna 20 jaar vol. Het heeft hem zowel in Canada en de VS als in Europa een live-reputatie opgeleverd om bang van te worden, maar zijn albums trekken vooralsnog minder aandacht. Daar heb ik me zelf ook schuldig aan gemaakt, want tot voor kort had ik geen enkel album van de Canadees in de kast staan. Hoe zijn nieuwe album zich verhoudt tot zijn voorgangers kan ik dan ook niet zeggen, maar dat Halfway Home By Morning een uitstekend album is, is voor mij zeker. Matt Andersen maakt op het podium een mix van blues, soul en rootsrock en dat doet hij ook op zijn nieuwe plaat. De Canadees heeft een prima band om zich heen verzameld en laat zich begeleiden door een aantal heerlijk soulvolle achtergrondzangeressen. Het levert een lekker vol geluid op met fraai orgelspel en hier en daar moddervette blazers, maar er is gelukkig nog alle ruimte voor het gitaarspel en de stem van Matt Andersen. De Canadese muzikant is een overtuigend bluesgitarist, die niet eindeloos soleert, maar heerlijke bluesy licks speelt. Hij is ook nog eens voorzien van een opvallend rauwe en doorleefde strot en het is een strot vol soul. Bij eerste beluistering van Halfway Home By Morning had ik vooral associaties met de muziek van Robert Cray en die heb ik heel hoog zitten. Ook bij Matt Andersen gaan de songs voor het gitaarwerk en net als Robert Cray kan Matt Andersen niet alleen rauw en doorleefd, maar ook heerlijk soepel zingen. De criticus zal beweren dat er niet veel nieuws is te horen op Halfway Home By Morning. Dat is op zich waar. Matt Andersen kleurt op zijn nieuwe plaat vooral binnen de lijntjes van de soulvolle en bluesy rootsrock, maar dat doen er wel meer in dit genre. Het gaat om de details en die zijn prachtig. Zo is het gitaarspel van de Canadese muzikant van een bijzonder hoog niveau. Matt Andersen verliest zich maar zelden in langere solo’s, maar schept er net zoveel genoegen in om slechts een paar noten te spelen, maar wel noten die dwars door de ziel snijden. Datzelfde doet hij met zijn stem. Matt Andersen beschikt over een bijzonder krachtige soulstem, maar hij doseert deze op Halfway Home By The Morning op grootse wijze. Zeker wanneer de emotie het wint van de kracht, is de zang van Matt Andersen van een bijzondere schoonheid en ontroert hij bijzonder makkelijk. Als dan ook nog eens Amy Helm opduikt voor een bijzonder fraai duet, speelt Matt Andersen een gewonnen wedstrijd. Halfway Home By Morning is dan pas drie tracks oud, maar ook de tien tracks die volgen zijn wonderschoon. De laid back tracks slepen je het diepe Zuiden van de Verenigde Staten in en ontroeren, zeker wanneer de Canadees in de uiterst ingetogen slottrack zijn overleden oom eert met een song die garant staat voor heel veel kippenvel. Prachtmuzikant. Prachtalbum.

Review (Written In Music) : Dat Matt Andersen naast een behoorlijk gitarist en voortreffelijk songwriter bovendien over een machtige strot beschikt weten de liefhebbers al een tijdje na beluistering van vroeger werk als Weightless en het recentere Honest Man. De lijvige Canadees uit New Brunswick laat zich niet in een welomlijnd muzikaal hokje wringen, zijn ondertussen vertrouwde roots georiënteerde sound is opgebouwd met folk, blues, rock en country en evolueerde naar een aanstekelijk soort vintage R&B. Voor de sessies van Halfway Home By Morning, reisde Andersen naar Nashville af. Het legendarische Southern Ground, de in de jaren zestig tot studio omgebouwde Presbyteriaans kerkgebouw vermeldt Willie Nelson, Mel Tillis, Dottie West, Emmylou Harris, Neil Young , Kristofferson, Tony Joe White, Clapton, The Allman Brothers en talloze andere illustere muzikanten in het gastenboek. Andersen stapte er over de verweerde plankenvloer samen met Mike Farrington Jay Bellerose en Chris Gestrin, een door producer Steve Dawson aangevoerd team dat een warme doorleefde sound creëerde bij Andersens persoonlijk songwerk. De op een elektrisch pianootje en slide geënte lijzige opener zet meteen de juiste toon, “What would your mama say”, vraagt Andersen zich af. The McCrary Siters antwoorden met zwoele gospelgetinte gezangen en het alomtegenwoordige trio duikt ook op in het met pittige blazerswerk opgestuwde Free Man. De combinatie van de imposante vocale inbreng van die soulsista’s met strakke koperblazers tilt de soepele soulzang op in Give Me Some Light en Gasoline, een welgemeende oproep voor alle mensen van goede wil om het tij alsnog gunstig te keren. Andersen componeerde zowat alle songs met enige hulp. In de prachtig slijper Something To Lose horen we de fijne stem van co-auteur Amy Helm. De getalenteerde dochter van de betreurde Levon Helm die geschiedenis schreef met The Band, werkte al eerder samen met Matt en dit duet behoort tot een van de vele hoogtepunten. Daar mag je meteen ook Over Me en de eveneens met Tom Wilson gecomponeerde roadsong Long Rider bij rekenen. Quarter On The Ground herinnert aan een telefoongesprek tussen moeder en oom Joe dat Matt destijds opving. Enkel ondersteund door sober akoestisch snarenwerk en de McCrary Sisters rond de microfoon wordt dit puike, met authentieke countrysoul gevulde schijfje ontroerend afgesloten.