MARK KNOPFLER : AMSTERDAM 2019

 

Disc One (67:31)

  1. Why Aye Man
  2. Corned Beef City
  3. Sailing To Philadelphia
  4. Once Upon A Time In The West
  5. Romeo And Juliet
  6. My Bacon Roll
  7. Matchstick Man
  8. Done With Bonaparte

Disc Two (61:24)

  1. Heart Full Of Holes
  2. She's Gone/Your Latest Trick
  3. Postcards From Paraguay
  4. On Every Street
  5. Speedway At Nazareth
  6. Money For Nothing
  7. brothers in arms
  8. Going Home

Label : MarkKnopfler.com

Venue : Ziggo Dome , Amsterdam, The Netherlands

Recording Date : June 23, 2019

Quality : Soundboard recording (A+)

Concert Review (Lust For Life) : De bijna zeventigjarige Mark Knopfler zette zondagavond een sterke show neer in de Ziggo Dome. Hoewel er allerlei kleine randzaken op en aan te merken waren, luisterden de liedjes toch stuk voor stuk weg als prachtige luisterboekjes die de zaal betoveren. Na een voor de traditioneel aanwezige mastercallers doen sobere aankondiging, verschijnt Mark Knopfler. De muzikant wordt tijdens deze tour ondersteund door een liefst tienkoppige band. Die aanwezigheid zorgt ervoor dat Knopflers stem bij Why Aye Man verdwijnt in al het geluid en de drukte achter hem. Hij is wel te horen, maar je moet er wel echt je moeite voor doen. Het geluid is verder overigens wel om een door ringetje te halen. Feilloos en haarscherp zijn alle instrumenten van het elftal er los uit te pikken. Het is alleen zo jammer dat die twaalfde – en niet bepaald onbelangrijke – factor achterblijft. Zo wordt Corned Beef City mede door een paar geweldige beurten op de piano van Jim Cox schitterend uitgevoerd, maar de tekst komt niet helemaal bij je binnen. Spijtig Het is daarom goed dat na twee nummers er een iets kalmere weg wordt ingeslagen met Sailing To Philadelphia en Romeo And Juliet, vergezeld van prachtige lichtchoreografie. Knopfler laat gelijk horen dat er technisch gezien niet zo veel mis is met zijn zangkunsten. Het is vooral de stemkracht die door de jaren heen wat ingeleverd heeft. Wat verder jammer is, is dat er andermaal voor gekozen is om stoelen te plaatsen op het vloergedeelte van de Ziggo Dome en het publiek daar te laten zitten. Met Once Upon A Time In The West en diverse andere zijn er genoeg nummers die zeer geschikt zijn om staand bij mee te deinen voor wie dat wil, maar die mogelijkheid is er nu niet. Tenminste niet zonder het zicht van degene achter je volledig te blokkeren. Het is dus op een zeer spijtige manier maar goed ook dat Dire Straits-knallers als Sultans of Swing niet in de setlist zijn opgenomen. Dit concert mag dan deel uit maken van de Down The Road Wherever Tour, maar het is wachten tot het kleurrijk verlichte My Bacon Roll voordat we daar voor het eerst iets van te horen krijgen. Bovendien blijft het sowieso bij slechts twee nummers van het eind vorig jaar verschenen album. Zo zijn er stiekem allerlei kleine dingetjes aan te merken, maar gelukkig weinig over de kwaliteit van het concert zelf. De liedjes luisteren stuk voor stuk weg als korte verhalen, prachtige luisterboekjes, die de zaal stuk voor stuk betoveren. En na een ietwat lome start stijgt ook het energieniveau van de heren op het podium naarmate de show vordert. Pensioen Toch wordt Knopfler een keer uitgejoeld als hij in zijn eerste praatje zijn dagelijkse gedachten met de zaal deelt. ‘Ik blijf maar denken: zal ik met pensioen gaan?’ Een statement waar hij in dezelfde speech al op terugkomt. Meer applaus oogst hij als hij in een keer het woord ‘liften’ goed uitspreekt. Al is de kans groot dat hij de avond ervoor al op het woord geoefend heeft tijdens zijn show in het Antwerpse Sportpaleis. Sowieso oogt Knopfler zeer goed gemutst en praat hij veelvuldig, bevlogen en met ook de nodige humor. ‘We hebben opgeschreven hoeveel instrumenten we bespelen. Ik een. De band 48. Alleen niet allemaal even goed.’ Dat laatste praatje leidt een van de absolute hoogtepunten in. Knopfler blijft uiteraard zijn geliefde gitaar bespelen, maar voor Done With Bonaparte worden er ook wat minder traditionele instrumenten aangewend. Het folkrocknummer is totaal anders dan de rest van het concert, maar desalniettemin ontzettend fraai. Vers bloed Het wordt echter overtroffen door de geweldige saxofoonpassages van Graeme Blevins in Your Latest Trick. Ook On Every Street wordt voorzien van fraaie blaaskunsten, maar ditmaal door die van trompettist Tom Walsh. De twee jongste toevoegingen aan de band tonen zodoende aan waarom Knopfler ze erbij heeft gehaald. Het Latijns-Amerikaans uitstapje Postcards From Paraguay dat tussen de twee Dire Straits-klassiekers gespeeld wordt, is – hoewel sfeervol – iets minder geslaagd. Speedway At Nazareth is wat zijn solowerk betreft een stuk waardigere afsluiter van de reguliere set. Wie de show tot dat moment wat tam vond, krijgt bij de encore een stevige goedmaker. Money For Nothing wordt met hard dreunende drumslagen opgestart (en uitgeleid), terwijl de inmiddels goed warmgedraaide stem van Knopfler minder moeite heeft om mee te komen. Na het immer prachtige Brothers In Arms, is het het instrumentele luisterboek Going Home: Theme From Local Hero dat de boel af mag sluiten. Voor deze keer dan. Want op deze manier hoeft Knopfler nog lang niet met pensioen.