JON ANDERSON & THE BAND GEEKS : LIVE

JON ANDERSON & THE BAND GEEKS : LIVE - PERPETUAL CHANGE

Disc One (76:15)

Yours Is No Disgrace
Perpetual Change
Close To The Edge
Heart Of The Sunrise
Starship Trooper
Awaken

Disc Two (48:18)

And You And I
Your Move / I've Seen All Good People
Gates Of Delirium
Roundabout

Label : Frontiers Music

Venue : Arcada Theatre, St. Charles, Illinois, USA

Recording Date : May 12, 2023

Release Date : Marchf 14, 2025

Review (ProgWereld) : Een ieder die wel eens naar YouTube kijkt en belangstelling voor Yes heeft, zal de diverse video’s van Jon Anderson in samenwerking met de Band Geeks zijn opgevallen. Loepzuivere versies van de geliefde epische/iconische nummers door de legendarische zanger en een band van toegewijde, uiterst getalenteerde Amerikaanse musici. Ik kon mijn enthousiasme in ieder geval niet onder stoelen of banken steken. Zelfs na het prima optreden van de oude meester met de jonkies van de Paul Green Rock Academy bleef me het gevoel bekruipen dat de Band Geeks een veel betere begeleidingsband voor Anderson zou zijn. En zo geschiedde. Het leidde uiteindelijk zelfs tot een van de betere/beste studioalbums van het jaar 2024 in de vorm van het door pers en publiek unaniem geloofde “True”. Maar Anderson zou Anderson niet zijn als hij, gesteund door label Frontiers Records, een van de optredens uit de serie concerten in de Verenigde Staten niet tot cd/dvd zou promoveren onder de treffende titel “Live – Perpetual Change”. Er is gekozen voor de show in het Arcada Theater in St. Charles, Illinois, een uurtje rijden van Chicago, op 12 mei 2023, tijdens de ‘Yes Epics and Classics’ zomertour in dat jaar. En dat theater is een klein juweeltje. De uit 1926 daterende zaal is in 2022 volledig gerestaureerd en in oude glorie hersteld, inclusief pijporgel, en is met 1.000 stoelen een goede setting voor het optreden. Hallucinerende computer graphics dienen als visuele omlijsting. Het meest in het oog (en oor) springend is de stem van de maestro. Die is nog net zo kristalhelder als in zijn beste periode. Het is bijna ongelofelijk om die Gouden Stem zo aan het werk te horen. Gepassioneerd, met diepte en emotie en een fabelachtig bereik, zelfs op de respectabele leeftijd van destijds 78 jaar. Luister maar eens naar zijn topprestaties op Awaken, And You And I en mijn persoonlijke favoriet The Gates of Delirium. Maar hij is niet de enige die een performance zonder weerga neerzet. Alle Geeks spelen op het toppunt van hun kunnen, waarbij ze de vergelijking met het origineel probleemloos doorstaan, zelfs voor de Yes-fanaten onder ons, waar ik mezelf ook toe reken. Een geweldige tracklist met tien nummers, waarvan er acht verschenen op het livealbum “Yessongs” uit 1973, plus The Gates Of Delirium (“Relayer” 1974) en Awaken (“Going For The One” 1977). Het nieuwe album wordt uitgebracht als dubbel-cd, driedubel vinyl en dvd en is naar mijn bescheiden mening een must voor elke rechtgeaarde Yes-fan. We zien en horen een band in full flow: een fanatiek en geconcentreerd bassende Richie Castellano, de soepel en schijnbaar moeiteloos spelende gitarist Andy Graziano, twee toetsenisten, Christopher Clark en Robert Kipp, een indicatie van hoe lastig het is om Rick Wakeman (en Patrick Moraz) live te vervangen en een op Geoffrey Downes gelijkende drummer in de vorm van Andy Ascolese. En de grote kleine man als blikvanger, zijn positieve en vooral sympathieke uitstraling heeft hij altijd al gehad. Hij heeft het zichtbaar naar zijn zin, de stem is absolute top, zowel qua toonhoogte als power, de samenzang met bassist Castellano is perfect. De harmonie-vocalen zijn sowieso uitstekend, vaak vierstemmig. Anderson draagt een Yes t-shirt (Tales!), een trendy hoodie en één handschoentje, showt zijn trademark handbewegingen terwijl een bak knuffels zijn microfoonstandaard versiert. De video dan. Veel vaste camerashots, relatief weinig variatie, het lijkt een beetje low-budget. Geen echte close-ups, de dynamiek ontbreekt, ik had graag de expressieve kop van Jon van dichtbij gezien. Slechts heel af en toe zie je sfeerbeelden van het publiek, het wordt een tikkeltje saai na verloop van tijd. Algehele indruk: het had beter gekund/gemoeten voor een artiest van de statuur van Anderson. Het geluid is daarentegen prima, met perfecte uitvoeringen van Yours Is No Disgrace en Perpetual Change (volledige band op zang!). Hier en daar wat eigen interpretaties, maar meestal is de band trouw aan het origineel, The Geeks is een topband, geen discussie, dit moet vele uren aan oefening hebben gekost. Dat ziet en hoort ook het dolenthousiaste publiek in het Arcada Theater in St. Charles. De betoverende klanken van Awaken met het fameuze piano-intro zorgen voor centimeters kippenvel. Een van de beste nummers aller tijden van Yes krijgt een fantastische uitvoering, vooral gitaar en toetsen (Kipp) blinken uit. Maar de vocale prestatie van de heer Anderson is buitenaards, zijn leeftijd is hem absoluut niet aan te zien. En zeker niet te horen. Alsof het weer 1977 is en Yes op tournee is voor het promoten van “Going For The One”. Er is ook een gastmuzikant deze avond: net als tijdens de shows met de Paul Green Rock Academy verschijnt gitarist Rob Schmoll op het podium om het (akoestische) intro voor And You And I en Your Move te spelen, het laatste op Portugese gitaar, net als Steve Howe begin jaren 70. En dan moet The Gates of Delirium nog komen. Een puntgave versie van dit complexe nummer van “Relayer” (1974) volgt met hoofdrollen voor (slide)gitaar, toetsen en Andersons vocalen. Na vijftien minuten heftige prog/jazz is Soon een welkome oase van rust. Een fantastische prestatie van de volledige band, Jon is in extase, een staande ovatie volgt. De obligate toegift Roundabout is wat mij betreft overbodig, maar binnen het kader noodzakelijk. Het nummer van “Fragile” (1971) is een knallende afsluiter van een prima optreden van Anderson en Geeks. Nu maar hopen dat de heren musici ook Europa en liefst Nederland aandoen tijdens hun tournee in 2025. Want dit is zo mogelijk de beste reïncarnatie van Yes sinds de band in 2004 hun laatste optreden in de klassieke bezetting speelde.

Review (Prog Report) : What do you envisage life being like when you’re 80? There are probably very few of us who would see that as anything like what we did in our teens and twenties — but for many of the older generation of rock stars, there seems to be no good reason to stop! In the case of Jon Anderson, that meant that in 2024, True, his album recorded with The Band Geeks, was arguably his most acclaimed release since Olias of Sunhillow in 1976. True was preceded by Anderson’s first tour with these musicians in 2023, where the setlist was unapologetically the Yes classics — no solo material, no new songs — just unashamedly the epics and classics that Yes fans know him for. And there’s no reason to apologise for that. Of course, between 2016 and 2018, the Anderson Rabin Wakeman group toured the world, playing songs from the Yes catalogue, with setlists that mixed 1970s and 1980s-era Yes, striving to some extent to bring their own sound to the pre-Rabin era – but this is something different. With The Band Geeks, the modus operandi seems to have been to provide Jon with the best possible and most faithful backing band to present a setlist of epic Yes tracks — including mega-epics like Close to the Edge and The Gates of Delirium — that a band like ARW would never have tackled. So what you have here is a band that wants to respect and honour these classic songs, and a vocalist who is still able to hit the heights (vocally and emotionally) that this music needs. Assuming you’re already a Yes fan, I won’t go through the minutiae of each track, except to say that The Band Geeks inject an energy into these pieces which Jon is more than able to keep pace with. While there are small variations and personalisations here and there, each musician knows that there’s a series of notes — a set of sounds — that are needed, and drifting from that score isn’t necessary. I’d already written part of this review with only having the audio files – but I recently got a copy of the Blu-ray and actually that adds a whole new layer of revelation. The sheer joy and energy that the Band Geeks members give off during these performances is something to behold. Drummer Andy Ascolese puts in an incredibly energetic performance, bringing the flourishes of Bruford, the power of White and his own little additions, constantly looking like he’s having the time of his life! Christopher Clark and Robert Kipp are on keys, with Kipp serving as utility guy when extra guitar is needed – this provides an enormous sound bed for the music but also some incredible lead playing. There’s a hilarious moment during the Gates battle section where Kipps doesn’t have any keyboard part to play but is joyously punching out the stabs of the music with his fist, such is his enjoyment! Andy Graziano on guitar faithfully nails every essential guitar part but like the keyboard players uses the spots where live Yes would have verged into improvisation to add his own stamp to things. Last and by no means least, band leader Richie Castellano absolutely nails, and then some, the essential Squire bass tones and riffs, bouncing around the stage while doing so, and capturing the “light and shade” of Chris Squire’s playing: driving and strident when required, but soft and supportive when that’s what’s needed. Another thing to add is that, as with True, the vocal prowess of the band is on equal footing with their instrumental chops. That means that songs like I’ve Seen All Good People and Yours Is No Disgrace have stunning vocals in addition to the music. Last but by no means least, Jon is front of stage, singing fantastically, swaying and conducting but also clearly immensely enjoying music that is flowing around him. His voice is strong and confident and the vocal arrangements have been constructed in a way to ensure that this instrument comes across at its finest. So I noticed that on some of the group harmonies Jon takes a slightly lower part, presumably to then preserve the powers and the heights of his range for moments like, for example, the finale of Awaken which is a breathtaking vocal performance. For a man of any age, this performance deserves the standing ovations it receives! I expect you’ve gathered by now that I have high praise for this album, but there’s one remaining question: with Yes studio and live albums in abundance, why would I listen to this one? To be honest, it’s a question I’ve asked myself, but I feel there are three great reasons: 1. Jon Anderson’s voice is incredible — it’s fantastic to hear him singing this signature material so well, and you’ll be amazed at his performance on this set. 2. The Band Geeks’ arrangements manage to pinpoint the sweet spot between the original studio recordings and the energy of live performances. So it’s not a slavish copy of the albums, but the performances crackle with the energy of a truly connected band. 3. There is a Blu-ray and this is the very best way to enjoy these performances. With murmurings of Jon & The Band Geeks 2 studio album on the way and more touring, this live release is definitely one that Yes fans shouldn’t miss out on!

Review (The Afterword) : Oh, bloody joy! What a glorious noise. This is a live album from 2023’s American tour with The Band Geeks, recorded in St. Charles Illinois in the August. The tour was to celebrate the upcoming release of their wonderful album, True, and was, by all accounts, a triumph. On this evidence, that is the understatement of the century. Jon Anderson is a force of nature; he was two months short of his 79th birthday at the time of this recording; and his sheer joy at singing these songs, with these musicians, roars out of the speakers at you. So, what do get? It’s a Yes Greatest Hits setlist, as it should be, so they crash in with Yours is No Disgrace and Perpetual Change from The Yes Album before the glory of Close to the Edge. Then comes Heart of the Sunrise, Starship Trooper, Awaken and And You And I. Next comes Your Move/I’ve Seen All Good People and Gates of Delerium before the obligatory, (but perpetually exciting,) closer, Roundabout. The musicianship is fantastic. You get to hear 5 musicians who have been practising their whole lives to play with their hero, never thinking for a moment that it might happen. The sheer elation of playing these songs shines through and I have to pick two of the players in particular; Andy Ascolese on drums is a powerhouse without being in the least bit muscular or overbearing. I have to declare an interest here: I think Bill Bruford, from The Yes Album to CTTE, was as close to a genius as you can get. Alan White, Bruford’s successor, was much more straightforward but still had light touches. Ascolese takes the best of Bill and Alan White and mixes them in with a brilliant -sounding kit and produces a tour de force performance. Add in the secret ingedredient of Richie Castellano on bass, a complete reincarnation of Chris Squire’s sound, and you have the basis for a really special sauce. And it’s bloody delicious. However, it is Andy Graziano on guitar who steals the show. I haven’t missed a Yes tour in a decade which means I have seen the slight slowing, (understandably so,) of Steve Howe’s playing. It has taken the urgency and some of the energy out of the performances; not every time, sure; I saw them deliver a fantastic performance of the Close to the Edge album at the Royal Albert Hall a few years ago, for instance; but there is a noticeable drag in his solos, as if he’s waiting for his fingers to catch up with his brain. Graziano is everything that Howe was when he commanded the band in the ’70’s; an absolute monster, aggressive, energetic and driving the band behind him. Anderson has not sounded happier since; well, since I saw him sing with the bunch of American kids from Paul Green’s Rock Academy at the Shepherds Bush Empire in July 2023. That night was everything that a modern Yes gig is not; joyful, fun, exciting and passionate; so is this. If you’re a classic Yes fan, this is an absolutely essential buy.