JOHN HIATT : MYSTIC PINBALL

  1. We're Alright Now
  2. Bite Marks
  3. It All Comes Back Someday
  4. Wood Chipper
  5. My Business
  6. I Just Don't Know What To Say
  7. I Know How To Lose You
  8. You're All The Reason I Need
  9. One Of Them Damn Days
  10. No Wicked Grin
  11. Give It Up
  12. Blues Can't Even Find Me

Label : New West Records

Release Date : September 25, 2012

Length : 45:55

Review (AllMusic) : To his credit, John Hiatt has never been a guy with much interest in doing the same thing twice in a row, and it's not uncommon for a new Hiatt album to seem like a reaction to the last record he made - a quiet, acoustic-based album will often be followed by a tougher, more rollicking set, and if he was thoughtful and introspective last time, it's a fair bet he'll sound tougher and wilder the next time he goes into the studio. Since 2011's Dirty Jeans & Mudslide Hymns boasted the slickest production to grace a Hiatt album in quite some time, it's paradoxically appropriate that Mystic Pinball, appearing just 13 months later, sounds a lot looser, funkier, and more lively, as if Hiatt and his band rolled in and cut these songs without much fuss. As it happens, Dirty Jeans and Mystic Pinball were both produced by the same guy, Kevin Shirley, but the finished product certainly sounds and feels different, and the rough and ready tone of these sessions fits the material well, especially the crunchy, blues-shot "My Business," the witty but ominous "Wood Chipper," the marvelously cranky "One of Them Damn Days," and the Stones-style groove of "You're All the Reason I Need." If the production is simple, Hiatt and his band - Doug Lancio on guitar, Patrick O'Hearn on bass, and Kenneth Blevins on drums - are locked in tight enough to sound sharp and satisfying without being gimmicked up, and there's a sense of fun in this album that was often missing on Dirty Jeans. And for a guy who has cranked out four studio albums in five years, Hiatt is having a great run as a songwriter - on this disc, the shaggy dog stories are funny, the blues numbers are full of righteous swagger, and he can sing about love like a guy who is still learning a few things at the age of 60 (and his voice is in fine shape, too). Who knows what sort of about-face John Hiatt will deliver the next time he feels like recording (prog rock, maybe?), but for a guy whose 40th year as a solo artist is appearing on the horizon, he's sounding as full of ideas and energy as a guy half his age, and Mystic Pinball confirms he's still delivering the goods in an impressive fashion.

Review (Written In Music) : Dat Hiatt in bloedvorm is bewees zijn vorig jaar verschenen (4 sterren) album Dirty Jeans And Mudslide Hyhms. Dat de opvolger nog beter zou zijn hadden we echter niet kunnen verwachten. Gelijk bij de openingsklanken van We're Alright Now weet je dat Mystic Pinball een album wordt dat rauwer en directer klinkt dan zijn voorganger. Met het daaropvolgende Bite Marks al helemaal. Waar Dirty Jeans And Muslide Hyhms in het rustiger materiaal nog wel werd opgesierd door slim/slik ingebrachte toetsenpartijen is er voor dit album een kalere koers in bandgeluid gevonden. Producer Kevin Shirley en John Hiatt hebben daarmee het ideale geluid voor Hiatt's songs uitgevonden. De gitaarpartijen klinken lekker rauw en Hiatt's band, met een excellerende gitarist Doug Lancio, snapt exact hoe ze de uitstekende Hiatt moeten aanpakken. Prachtig hoe het ingetogen Wood Chopper wordt opgevolgd door het lekker stevig rockende My Business. Het daarop volgende I Just Don't Know What To Say, zo'n pracht-ballad waar Hiatt alleen patent op lijkt te hebben, geeft het bewijs van mijn eerdere verklaring aan. Geen gladstrijken met keys meer, maar oprechte instrumenten en die prachtstem van Hiatt in topvorm. Het blijft een wonder waar Hiatt al die prachtsongs toch weer vandaan haalt. Op Mystic Pinball klinkt hij als zijn allerbeste jaren en klinkt elke song zo aanstekelijk en herkenbaar dat je er gewoonweg geen genoeg van kunt krijgen. Luister naar You're All The Reason I Need en je snapt wat ik bedoel. Zo simpel in opbouw, vervolgens een geweldige gitaarriff en dan die zanglijn die je gelijk tot meezingen aanzet. Ook een geweldige ballad als I Know How To Lose You is daar een prachtig bewijs van. Of een lekkere bluesrocker als One Of Them Damn Days. No Wicked Grin is dan weer een prachtige akoestisch ballad en Give It Up, de meest country georiënteerde song van het album, wederom een lekker aanstekelijke meezinger. En zo mooi als albumafsluiter Blues Can't Even Find Me hoor je ze echt maar heel weinig. Wat een prachtsong is dat!! Mystic Pinball is een uitstekend album van een artiest die elke keer weer optimaal bewijst een van de allergrootste songwriters en performers te zijn.