|
JOHN HIATT WITH THE JERRY DOUGLAS BAND : LEFTOVER FEELINGS |
|
Label : New West Records Release Date : May 21, 2021 Length : 41:29 Review (AllMusic) : One of the unspoken rules of the music business is that you can age out of rock & roll, but you're allowed to show your age in blues and country if you do it right. The blues have always been a good match for the gritty, eloquent sneer of John Hiatt's voice, and he's been more than willing to push himself in that direction in his recordings of the 2010s and onward, as the celebrated singer/songwriter, born in 1952, moves further from the sell-by date of most rock and pop artists. On 2021's Leftover Feelings, Hiatt has blended his bluesy sensibilities with a subtle country feel, though he clearly feels no alliance with the beer-and-pickup trucks mindset of Nashville's current hitmakers. Hiatt recorded Leftover Feelings with the Jerry Douglas Band, led by Douglas, arguably the world's best and certainly most influential dobro player. Though Mike Seal adds occasional flashes of electric guitar to the mix, this is otherwise an acoustic session which, as is the tradition in bluegrass, features no drums. The music is not bluegrass in either concept or execution ("All the Lilacs in Ohio" comes close), even though that's the path Douglas and his bandmates usually walk; instead, Hiatt and Douglas use the group's tonal palette to reflect the themes and emotions of Hiatt's songwriting, with the band deferring to the needs of the material rather than their past musical associations. And even when the music isn't truly blues or bluegrass, Hiatt knows how to draw the rootsy sensibilities of his songs to the surface (they're never buried especially deep anyway), and the subtle virtuosity of Douglas, Seal, bassist Daniel Kimbro, and fiddler Christian Sedelmyer is a superb match for Hiatt's songs and lead vocals. After two decades of Hiatt's reliable excellence in songwriting, Leftover Feelings does nothing to break this streak; the opening track "Long Black Electric Cadillac" is witty but a bit gimmicky, but the lonely wandering of "I'm in Asheville," the tragic family story of "Light of the Burning Sun," and the bittersweet introspection of "Changes in my Mind" are the work of a masterful tunesmith with faultless instincts about how to deliver his material. Leftover Feelings isn't "John Hiatt's Acoustic Album," it's a solid and rewarding set of songs that sounds a bit different than usual, but finds him working with some excellent and simpatico musicians who understand his craft and play into the feel of Hiatt's material. Review (De Krenten Uit De Pop) : John Hiatt voegt, samen met snarenwonder Jerry Douglas en zijn band, nog maar eens topalbum toe aan zijn inmiddels imposante oeuvre en onderstreept wederom de topvorm van de afgelopen jaren John Hiatt is misschien niet meer zo productief als in zijn jonge jaren, maar de afgelopen twintig jaar heeft de Amerikaanse muzikant geen slecht album gemaakt. Ook Leftover Feelings is weer een prachtalbum. Dat is deels de verdienste van John Hiatt zelf, die weer een aantal uitstekende songs heeft geschreven en deze vol gevoel vertolkt, maar ook de bijdragen van muzikant Jerry Douglas en zijn band mag niet worden onderschat. Het Amerikaanse snarenwonder en zijn band tekenen voor een prachtig geluid dat de songs van John Hiatt van nog wat extra kracht voorziet. John Hiatt behoort al vele jaren tot de smaakmakers binnen de rootsmuziek en laat nogmaals horen waarom. De Amerikaanse muzikant John Hiatt bracht zijn debuutalbum uit in 1974 en gaat inmiddels dus al bijna vijftig jaar mee in de muziek. In de jaren 70 wist hij nog niet heel erg op te vallen met albums die wat flirtten met new wave, maar in de jaren 80 leverde hij met Riding With The King (1983), Bring The Family (1987) en Slow Turning (1988) drie van zijn beste albums af. In de jaren 90 was het allemaal wat wisselvallig, maar de afgelopen twintig jaar verkeert John Hiatt in een uitstekende vorm en heeft hij nog flink wat uitstekende albums toegevoegd aan zijn inmiddels imposante oeuvre. Het deze week verschenen Leftover Feelings is de opvolger van het in 2018 verschenen The Eclipse Sessions en is een bijzonder album. Op de cover prijkt immers niet alleen de naam van John Hiatt, maar ook de naam van snarenwonder Jerry Douglas en zijn band. De naam Jerry Douglas zal niet bij iedereen een belletje doen rinkelen, maar liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek in het algemeen en bluegrass in het bijzonder, die ook nog eens zijn voorzien van een goed gevulde platenkast, hebben waarschijnlijk stapels albums in de kast staan waarop Jerry Douglas is te horen. Het Amerikaanse snarenwonder speelde met de groten der aarde, van Emmylou Harris tot Alison Krauss, maar bracht ook stapels albums uit onder zijn eigen naam. Op Leftover Feelings kleurt Jerry Douglas samen met zijn band de songs van John Hiatt in en het resultaat is prachtig. De instrumentatie op Leftover Feelings moet het doen zonder drums, waardoor de snareninstrumenten domineren. Jerry Douglas tekent uiteraard voor bijdragen van de dobro, maar is ook de man achter de fraaie pedal steel accenten op het album. Naast de bas en een viool hoor je verder vooral gitaren op het album en het is gitaarwerk om je vingers bij af te likken. Het herinnerde me aan de genoemde albums uit de jaren 80, waarop John Hiatt een beroep kon doen op topgitaristen als Ry Cooder en Sonny Landreth, maar Leftover Feelings klinkt flink anders dan deze albums. John Hiatt, Jerry Douglas en zijn band maken op het album vooral traditioneel aandoende rootsmuziek met vooral invloeden uit de country en hier en daar een vleugje bluegrass of rock 'n roll. Het album is hierdoor niet eens zo heel ver verwijderd van zijn voorganger, maar wordt op unieke wijze ingekleurd. Op Leftover Feelings hoor je een stel topmuzikanten aan het werk, maar er wordt ook hoorbaar met veel plezier en passie muziek gemaakt in de legendarische RCA Studios in Nashville. Het wat traditioneel aandoende geluid past uitstekend bij de stem van John Hiatt, die naarmate de jaren verstrijken alleen maar beter gaat zingen. Het levert een geïnspireerd en doorleefd klinkend rootsalbum op, dat laat horen dat John Hiatt de goede vorm van de afgelopen twintig jaar nog niet kwijt is. Leftover Feelings bevalt me zelfs nog wat beter dan de vorige albums van de Amerikaanse muzikant en doet echt niet veel onder voor zijn onbetwiste meesterwerken uit de jaren 80. Bij een samenwerking tussen twee grootheden, want zo mogen we John Hiatt en Jerry Douglas inmiddels toch wel noemen, moet je maar afwachten of het werkt of niet, maar Leftover Feelings is in alle opzichten een prachtalbum. Review (American UK) : 'Leftover Feelings' is John Hiatt's 25th studio album and takes him full circle from his earliest days as a musician in Nashville where he was living in 1970 returning to record this album in the Historic RCA Studio B. Hiatt still lives nearby, close to Jerry Douglas with whom he recorded this album with Douglas' band. The music sounds organic and songs unfold naturally and evoke the ghosts of musicians from the golden days of the music row. Hiatt's skills as a songwriter are evident across 'Leftover Feelings' and the addition of Jerry Douglas and the rest of his band providing the necessary deft musical colours to highlight his abilities. Hiatt's song 'Long Black Electric Cadillac' turns the usual road trip, gravel under the wheels, heading out to see your loved one on its head with the focus of the song being an electric car. As Hiatt sings "heading out west just to see you baby only have to stop twice along the way. once to get my groceries and one time to charge up my engine" he has surely written one of the first or best songs about the joys of an electric car. Hiatt uses the phone booth (another disappearing relic) on 'Mississippi Phone Booth' to sing about running out of time with the person on the other end as he begs them "please don't hang up on me this time." 'All the lilacs in Ohio' stands out amongst the mix of ballads and blues songs which make up the album and is the one you are most likely to find yourself humming the next day. Hiatt evokes a simpler time capturing the mood of Spring with Douglas' accompaniment and Hiatt's vocals sounding weathered but joyful. Hiatt demonstrates his range of emotional depth on "Light of the Burning Sun' singing about his elder brother's suicide and the impact on Hiatt and his family. The song is a beautiful exploration of grief and tragedy presented honestly and without cliche. Although Hiatt could easily rest on his laurels with his well-respected musical background he has put together a collection of songs that demonstrate that his most recent songs stand up well against his earlier releases. |