JOAN SHELLEY : REAL WARMTH

 

  1. Here In The High And Low
  2. On The Gold And Silver
  3. Field Guide To Wild Life
  4. Wooden Boat
  5. For When You Can't Sleep
  6. Everyday
  7. New Anthem (with Doug Paisley)
  8. Heaven Knows (with Doug Paisley)
  9. Ever Entwine
  10. Give It Up, It's Too Much
  11. The Orchard
  12. Who Do You Want Checking In On You
  13. The Hum

Label : No Quarter

Release Date : September 19, 2025

Length : 43:26

Review (De Krenten Uit De Pop) : De Amerikaanse muzikante Joan Shelley bouwt gestaag aan een fraai oeuvre, dat deze week wordt verrijkt met het zeer sfeervolle en smaakvolle Real Warmth, dat je wederom mee terug neemt naar de folk uit de jaren 60 en 70 Het duurde even voor ik overtuigd raakte van de kwaliteiten van de Amerikaanse muzikante Joan Shelley, maar eenmaal overtuigd koester ik haar albums. Ook het deze week verschenen Real Warmth is weer een prachtig album met muziek die van een kille herfstavond een warme zomeravond maakt en een stem die je doet smelten. Joan Shelley is zeker niet de enige die zich laat beïnvloeden door folk uit de jaren 60 en 70, maar er zijn er maar weinig die de invloeden uit het verleden zo mooi laten herleven. Real Warmth is een album met een serie aansprekende songs en met prachtige muziek, waarna de al even mooie stem van Joan Shelley de kers op de taart is. Ik volg de Amerikaanse singer-songwriter Joan Shelley al sinds haar tweede album Electric Ursa uit 2014. Ik vond het een uitstekend album, maar het viel bij mij op een of andere manier tussen wal en schip en dat gold ook voor de eveneens uitstekende opvolger Over And Even uit 2015 en haar nog betere titelloze album uit 2017. De ommekeer kwam met het in 2019 uitgebrachte Like The River Loves The Sea dat ik echt betoverend mooi vond. Dat gold ook voor het in 2022 verschenen The Spur, dat met overtuiging mijn jaarlijstje haalde. Op al haar albums maakt Joan Shelley muziek die zich stevig heeft laten beïnvloeden door de muziek die aan het eind van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 in de Laurel Canyon bij Los Angeles werd gemaakt, maar ook de wat meer psychedelische en alternatieve Amerikaanse folk uit deze periode heeft zeker zijn sporen nagelaten op haar muziek. Joan Shelley is helaas nog wat minder bekend dan de kwaliteit van haar albums rechtvaardigt, maar dat is het lot van muzikanten die niet het geluk hebben te worden omarmd door het TikTok publiek. Joan Shelley weet ondanks haar beperkte bekendheid wel goed aangeschreven producers en muzikanten aan zich te binden. Zo werkte ze in het verleden met Jeff Tweedy en James Elkington, terwijl ze ook gitarist (en echtgenoot) Nathan Salsburg meestal aan haar zijde weet. Real Warmth, het nieuwe album van Joan Shelley, is geproduceerd door Ben Whiteley, die deel uit maakt van de Canadese band The Weather Station. Joan Shelley koos voor Like The River Loves The Sea voor een studio op IJsland en nam The Spur op in Kentucky. Haar nieuwe album werd opgenomen in het Canadese Toronto, maar alle albums van de Amerikaanse muzikante hebben een vergelijkbaar geluid. Het is een geluid dat ook op Real Warmth weer is beïnvloed door Amerikaanse folk uit de jaren 60 en 70, al hoor ik ook wel wat invloeden uit de Britse folk uit deze periode. Mede door de inzet van uitstekende muzikanten als Nathan Salsburg, Ben Whiteley, Karen Ng, Doug Paisley en Tamara Lindeman klinkt ook Real Warmth weer prachtig, zeker als echt bijzonder fraaie klanken van een saxofoon worden toegevoegd of wanneer het album met een breed uitwaaiende pedal steel wordt voorzien van een subtiele country vibe. Real Warmth ademt dankzij de warme en wat broeierige klanken de sfeer van een lome zomeravond en dat voelt zeer aangenaam, zeker nu de temperaturen hier wat beginnen te dalen. De warme sfeer van het album wordt versterkt door de bijzonder mooie zang van Joan Shelley. Ook op haar nieuwe album zingt de Amerikaanse muzikante weer prachtig ingehouden, maar echt iedere noot is raak op Real Warmth. De stem van Joan Shelley is niet alleen mooi, maar zit ook vol gevoel en doorleving, wat de kracht van haar songs verder vergroot. Ik begrijp op zich wel dat Joan Shelley geen muziek maakt die een jong publiek op TikTok gaat aanspreken, maar ik hoop dat haar nieuwe album weer in net wat bredere kring wordt opgepakt. Het duurde bij mij even voor ik viel voor de muzikale charmes van de Amerikaanse muzikante, maar met Real Warmth levert ze voor de derde keer op rij een album af dat het uitstekend gaat doen op kille herfstavonden en koude winteravonden.

Review (Written In Music) : De pandemie hield Joan Shelley dicht bij haar thuishaven in Kentucky. De verhuis naar Michigan met haar man Nathan Salsburg opent nieuwe muzikale perspectieven. De muzikant die eerder opdook bij Billie Prince en The Weather Station figureerde de afgelopen tien jaar, vaak samen met zijn duo partner James Elkington op projecten zoals Joan Shelley, Like The River Like The Sea en The Spur. Verfijnde werkstukken die naast het vertrouwde Kentucky in Chicago en Reykjavic tot stand kwamen. Nu verwent Shelley ons vanuit haar huidige pleisterplaats aan de oevers van het immense Lake Michigan met een nieuwe lading, n Toronto opgenomen, songs. Het is weerom een folkgetint werkstuk geworden op fraai golvende muziekjes zoals On the Gold and Silver en een op wonderlijk samenspel van akoestische gitaren en orgel opwellend Field Guide to Wild Life waarin moederschap aan bod komt. Subtiele pedalsteel klanken zorgen voor een countrynesk accent zoals bij het op meer gelaagde instrumentatie gebouwde Wooden Boat. Bij een intimistisch For When You Can Sleep en Everybody is het zalig wegdromen. De alomtegenwoordige combinatie van harmonische zang met hulp van Tamara Lindaman, pianiste bij The Weather Station en de delicate instrumentale begeleiding waarbij ook andere muzikanten van The Weather Station betrokken zijn is hier niet vreemd aan. Halverwege duikt Doug Paisley op in het countryneske New Anthem en we horen de stem van Shelley’s oude vriend uit Canada terug in het in het tedere duet Heaven Knows. Na het zich op ritmische percussie ontrollend Ever Entwine stelen de harmonische gezangen van Give It Up,It’s Too Much onze trommelvliezen. De confrontatie met een door oorlogen verteerde wereld wordt geenszins verhult. The Orchard biedt een uitweg evenals het door zachte percussie en pedalsteelklanken bezwangerde Who Do You Want Checking In On You dat na de uitdovende piano-outro in het verstilde The Hum overloopt Joan Shelley levert andermaal een muzikaal juweeltje af.

Review (Mojo) : “Every emotion in one small hour,” sings Joan Shelley, observing her young daughter Talya on Field Guide To Wild Life. “A raging ocean, a meteor shower.” The folk-adjacent auteur’s ninth studio LP is alive, Natalie Merchant-style, to the marvels of creation, but also the vulnerability that comes with suddenly having a physical stake in the future of humanity. Featuring much of the ensemble that played on The Weather Station’s Humanhood (Tamara Lindeman included), Real Warmth dives into the thick of nature on Fairport-toned opener Here In The High And Low and the sax-y On The Gold And Silver. New Anthem, meanwhile, gives thanks for Shelley’s partner Nathan Salsburg, but the 40-year-old also feels their wings being clipped in the service of family on Everybody. “I am always with you, always,” Shelley promises on closer The Hum; a testament to enduring love, maybe, but a reminder of the eternal vigilance that is its shadow.

Review (KLOF Magazine) : The title of Joan Shelley‘s latest album, Real Warmth, has a focused, thematic, and overriding relevance that threads through every song on the album. However, before I discuss those ideas, I should also note the genuine warmth that pervades this album. It stands apart from Joan’s previous releases, all of which are wonderful, and indeed some are essential examples of the fine art of songwriting and performance. However, something more is emerging here—a record with clearly visible fingerprints and vividly detectable traces of a human hand. Where past recordings are gleaming vignettes of audio perfection and intimacy, this new sound has a hint of urgency and a certain looseness to the playing. This was actually the intention too; when Joan set about recording this new music, she sought out a remote Toronto location in the snowy depths of winter and ensured her musician buddies were locked into a fully focused, musical, and collaborative endeavour. Nathan Salsburg, Ben Whiteley, Matt Kelley, Karen Ng, Philippe Melanson, Doug Paisley, Tamara Lindeman, Ken Whiteley, and Talya Bloom Salsburg are all well-bonded as regular touring and playing musicians within the Toronto music community; tapping into that familiarity has proved to be the masterstroke on ‘Real Warmth’. But what of the impressions that Joan herself wanted to put across on a release with this title? She was thinking about three separate yet complementary reflections. Firstly, there is the warmth of human connection, that body temperature electricity that so often gets lost in a world of online interaction. Next, there is the sense of a universal, humane heartbeat that she sees corrupted by the real divisions inflicted on countries and communities the world over. She questions how people can impose hurt and suffering on another being with the brutality they would instinctively protect their own loved ones from. And then, thirdly, there is the literal warmth of the planet we all live on, and the emergency surrounding it, as deniers thwart and undermine efforts to adapt the world towards a greener direction. All of these concerns are absolutely bleeding out of these grooves, and there is no doubt that Joan is as anxious as anyone about the times we live in, leaning on her music for expression and a font for healing. It does just that and more, for these sounds do have a reassuring quality, an American folk beauty that reminds us of the natural wonders we can birth even in trying times. As Shelley herself admits, these songs are a “stab at some kind of cocktail for resilience, a recipe for desperate times. This from a mother, but also just a person inclined to feel for the faint pulse and strengthen it, to contribute something beautiful in the face of a hostile world.” The album is strong from beginning to end, and it has really captured the feel and temperature of the sessions from which it is formed. New Anthem sounds like the aching, probing that Ray LaMontagne embarks on—a lightning rod sinking itself into a soft bed of raw emotion, presented with shimmering, sliding guitar ripples beside attentive, responsive percussion. It does the simple things so well and refrains from any temptation to deviate, proving that the act of just singing what you are feeling and allowing the sounds and colours arising out of that expression to lead direction is sometimes all you need to land a wonderful song. Here In The High And Low is an instant winner, blowing onto the listener’s face like a fresh wind busting through a sky of damp and humidity. Joan still plays to her strengths; on top of a dozen strong new compositions, her lead singing commands centre stage too, Everybody being an exceptionally robust example of this. Adventure among the players is audible too, such as on Wooden Boat, wherein most of the second half of the playing time is an instrumental coda sailing into bouncing seas of defiant revival, like a chorus of ancient wind-up toys has burst back into life to play the nearest abandoned string and wind instruments. Ever Entwine propels itself atop an insistent weaving of twiddly acoustic guitar and restless rhythm, and by the time the album closes on Who Do You Want Checking In On You, one of many exuding a timeless, classically crafted essence, it is hard to shake the feeling that ‘Real Warmth’ is the finest offering from Joan Shelley’s esteemed career so far.