ETHAN JOHNS : THE RECKONING

1. Go Slow
2. Dry Morning
3. The Fool
4. Among the Sugar Pines
5. The Roses and the Dead
6. Talking Talking Blues
7. The Lo Down Ballad of James Younger
8. Black Heart
9. You Changed
10. This Modern London

Label : Three Crow Records

Release Date : August 12, 2014

Length : 38:30

Review (Written In Music) : Met zijn tweede solo album The Reckoning maakt Ethan Johns grote indruk. Geproduceerd door vriend Ryan Adams weet hij een excellente stijl te vinden. Met vader Glyn als groot voorbeeld heeft Ethan Johns ondertussen ook zelf een indrukwekkende lijst aan producties op zijn naam staan. Zijn meest vooraanstaande werk deed hij voor Laura Marling, Ryan Adams, het eerste werk van Kings Of Leon en Ray LaMontagne maar ook voor The Staves, The Vaccines, Kaiser Chiefs, Paul McCartney en The Boxer Rebellion. Ook de verrassende muzikale terugkeer van Tom Jones mag op zijn naam geschreven worden. Zijn eerste eigen album If Not Now Then When? verscheen vorig jaar en maakte indruk. Het album bevatte weerbarstige songs die zijn manier van produceren perfect op zijn eigen muzikale smaak deden aansluiten. Toch schoten de songs ook alle kanten op, logisch dat hij daarom voor zijn tweede album met Ryan Adams als producer heeft gewerkt. De mannen hebben samen al de nodige albums opgenomen en voelen elkaar naadloos aan. Met de productie in de handen van Adams heeft Johns alle ruimte om zich optimaal op de songs en de arrangementen te richten. Dat maakt de sober klinkende songs, met een oorsprong in de Britse folk en Amerikaanse blues, tot de mooiste die je dit jaar gaat horen. Zijn verhuizing van Los Angeles, waar hij ruim 15 jaar vanuit resideerde, terug naar Engeland heeft een overduidelijk muzikale weerslag op de songs. The Reckoning is in basis een conceptalbum dat tekstueel de fictionele song The Lo Down Ballad of James Younger, een verhaal van twee broers die rond 1850 Amerika ontdekken, als oorsprong heeft. Johns heeft deze basis tekstueel omgedraaid naar de mogelijkheden en keuzes die we in het algemeen in het leven hebben en hoe we deze oppakken. Het geeft alle songs op The Reckoning een mooie meerwaarde mee, vooral ook omdat Johns zich tekstueel flink heeft laten inspireren door Adams. De melodieën voor de songs zijn daarnaast emotievol en rijk in kleur. Johns zoekt, net als iemand als Marling, net dat anders klinkende element van een song op. Het geweldige The Fool is daar een prachtig voorbeeld van. The Reckoning is een fraai ingetogen album geworden waar de songs in sfeer prachtig op elkaar aansluiten. Met het lekker stevige Talking Talking Blues als heerlijk robuuste song tussenin en This Modern London, een pracht ode aan de immer hectische stad, als erg mooie albumafsluiter. De meesten zullen echt al volledig om zijn als ze de wonderbaarlijke tweede song van het album Dry Morning gehoord hebben. De mooi donkere stem van Johns sluit naadloos aan op zijn stemmig tokkelende gitaarwerk en echt elk arrangement verrijkt de songs. Of het nu een piano, gitaar of violen zijn. Met The Reckoning bewijst Ethan Johns dat hij niet alleen artiesten onder zijn bezielende leiding kan laten schitteren maar dat hij dat nu ook zelf kan.

Review (The Line Of Best Fit) : With Ethan Johns' second album, the big time producer has swapped hats with that of long-term collaborator and acoustic hero Ryan Adams, as he manages the harmonies and Adam's takes the production helm. Having been instrumental in shaping hit albums for Laura Marling, Kings of Leon, The Vaccines and The Staves, Johns has traditionally been in the driving seat, but stepped from behind the studio desk last year with critically acclaimed debut album If Not Now Then When?. Now returning with a ten-track follow up, Johns proves his artistic merit extends just as far as his lengthy directional talents that have also included heritage artists such as Tom Jones and Paul McCartney. Throughout his career we have seen Johns' take on contributory musician roles on the records of Paolo Nutini, but with every solo attempt there is a rare insight into the cemented and celebrated mind that has shaped some of music's strongest breakthrough acts. Where his producing roles have been diverse, Johns' songwriting sits well within the category of morose folk as he utilises strings, acoustic guitars and a yearning that is ever present. Whilst it isn't the most dynamic music, it is a folk record in its purest and simplest form as stories are recounted over a bed of hymnal harmonies. As the name suggests, there is a sense of coming full circle with The Reckoning, as emotional retribution for past mistakes is prevalent theme throughout the record. The LP is supposedly conceptual and follows a protagonist Thomas Younger, who in the 1850s follows his older brother to America to explore expansive and uncharted frontiers. Although fictional, parallels can be drawn between the concept and Johns' newly embarked expedition into his own musicianship. As he explains, "The stories all spring from the song "The Lo Down Ballad of James Younger". It's about the choices we make as individuals in life, and the effects that those things can have on us. It's life on a knife edge. It's about consequences; it's about balancing the darkness and light in life that's present in all of us; and trying to make the right choices at the right time." Perhaps he best choice Johns has made with The Reckoning is the apparent connection with Adams and the symbiotic relationship between their wholesome music. Whereas Johns has helped Adams fine tune his honest and direct style, Adams here repays the favour. "The Fool" is the perfect example of this, where deprecating lyrics feel similar to that of Adams, but where he delivers them with a more modern twist, Johns' feels more traditional. A good injection of the blues is given in "Talking Talking Blues" where sliding guitars give a different treatment from the rest of the songs. Johns' stilted voice doesn't lend itself necessarily to looser instrumentation, but the guitars bring everything together. Ending on a love song to the UK capital, "This Modern London" is a tribute to the rat race feeling the big city evokes. Awash with intricate finger picking and heartfelt sentiment, it is as sincere as can be. Although not a million miles away from what we've heard of Johns before, with Adams' help this release has captured a moment in time between the two artists that speaks volumes. Oh to have been a fly in the wall in that studio.

Review (NME) : That this is celebrated producer Ethan Johns's second album suggests commitment to becoming an artist in his own right, and he was no doubt encouraged by good reviews for his 2012 debut, 'If Not Now, Then When?' There's less to enjoy here. Produced by Ryan Adams, who Johns himself has produced (as well as Kings Of Leon, Laura Marling, Macca and Tom Jones), 'The Reckoning' is a mix of English folk ('Go Slow'), dusty American ballads ('Among The Sugar Pines'), blues ('Talking Talking Blues') and Bill Callahan-style singer-songwriter material ('You Changed'). It's lyrically weak, however, (sample: "The moon falls in your doorway") and although there's sparkle in the production, Johns reveals himself to be a far from charismatic singer.

Review (Kinda Muzik) : Rond middernacht, als het harde werk in de studio is geklaard en de laatste muzikanten afdruipen, kruipt Ethan Johns stiekem achter de microfoon. In een flits zie je het zo gebeuren: de producer die tegen Ryan Adams of Kings of Leon zegt dat hij 'nog eventjes iets moet opruimen'. Daarna belt hij zijn vrouw om te vertellen dat hij vanavond later thuis is. Zodra hij alleen is, kijkt de Engelsman naar de maan. Dan pakt hij een akoestische gitaar van de plank, tokkelt er een beetje op en krabbelt vervolgens een paar woorden in een schriftje: "Someday soon you are going to have me acting like a fool and I vanish in the turning of the moon." Op dit album, The Reckoning geheten, vergaloppeert Johns zich niet zelden met dergelijke quasipoëtische mijmeringen, tot lachens toe. Johns houdt van tradities. Als een echte Brit drinkt hij zijn thee met veel melk en suiker. De sfeervolle nummers op zijn tweede album, bijvoorbeeld 'Dry Morning', 'You Changed' en 'Among the Sugar Pines', grijpen onmiddellijk terug naar de naakte folk van Bert Jansch en Nick Drake. 'Talking Talking Blues' zet koers naar de gruizige en vooroorlogse blues uit Amerika. Tegen het einde van de cd slaat ook het noodweer even toe, met het loodzware en Led Zeppelinachtige 'Blackheart'. Nergens wordt het echt gevaarlijk. Het moet een langgekoesterde droom van Johns zijn om zich singer-songwriter te voelen. Dat krijg je ervan, als knoppenman tussen de gitaarjongens en -meisjes. De moeite waarmee hij zijn stembanden doet aanzwellen, verraadt dat hij toch wel een erg zwakke zanger is. Tel daarbij de eerdergenoemde rijmelarij en je komt absoluut niet tot een voldoende. Bij het voetbal is het ook geen goed idee als de bondcoach zelf in het doel gaat staan.

Review (De Krenten Uit De Pop) : Ethan Johns leek lange tijd in de voetsporen van zijn vader te treden. Zijn vader, Glyn Johns, produceerde vanaf het eind van de jaren 60 platen van onder andere Bob Dylan, The Beatles, The Band, The Rolling Stones, The Who, Led Zeppelin, The Clash, The Small Faces, The Eagles, Emmylou Harris en genoeg andere namen om deze recensie volledig mee te vullen. Zoon Ethan drukte vanaf de jaren 90 als producer zijn stempel op platen van onder andere Kings of Leon, Paul McCartney, The Jayhawks, Ray LaMontagne, Laura Marling, The Staves, Rufus Wainwright en vooral Ryan Adams (die overigens ook eenmaal een beroep deed op vader Glyn). Het veelvuldig achter de knoppen zitten in de studio en vooral het als muzikant op het podium staan bij muzikanten als Emmylou Harris, Ryan Adams en Ray LaMontagne inspireerde Ethan Johns tot het maken van zijn eigen muziek, wat vorig jaar resulteerde in het verassend sterke en door vader Glyn geproduceerde debuut If Not Now Then When?. Op zijn debuut als muzikant liet Ethan Johns een verrassend sober geluid horen. Johns die als producer nog wel eens uit wilde pakken, verraste met uiterst ingetogen folksongs die herinnerden aan de folkies van weleer. Voor zijn tweede plaat, The Reckoning, deed Ethan Johns geen beroep op zijn vader, maar wist hij Ryan Adams (!) als producer te strikken. Ook Ryan Adams drukt echter geen stempel op de muziek van Ethan Johns, want deze blijft uiterst sober. Ook op The Reckoning domineren de akoestische gitaar en het mooie stemgeluid van Ethan Johns. Het fraaie en veelzijdige akoestische gitaarspel op de plaat wordt hier en daar bijgekleurd met donkere elektronica of mooi gearrangeerde strijkers en een enkele keer duikt een bluesy elektrische gitaar op. In de meeste gevallen regeert echter de eenvoud. De plaat komt slechts eenmaal tot een uitbarsting van gitaargeweld, maar verder moet je het doen met mooie ingetogen folksongs. Het is niet makkelijk om je in dit genre te onderscheiden van alles wat er al is en het is zelfs niet makkelijk om de aandacht een hele plaat vast te houden. Ethan Johns heeft hier echter geen moeite mee. Totaal geen moeite. De instrumentatie is weliswaar zeer eenvoudig, maar maakt je toch steeds weer nieuwsgierig naar hetgeen dat komen gaat. Verder is Ethan Johns een uitstekend verhalenverteller (voor de liefhebbers: The Reckoning is een conceptplaat over een Amerikaanse pionier) en vertolkt hij zijn songs vol gevoel. Net als de grote singer-songwriters uit het verleden (Dylan maar ook zeker Leonard Cohen en Nick Drake), slaagt Ethan Johns er uiteindelijk in om op het eerste gehoor eenvoudige songs te voorzien van steeds meer diepgang en lading. Ik was vorig jaar al behoorlijk onder de indruk van If Not Now Then When?, maar The Reckoning is nog veel beter. Ethan Johns veroverde eerder al een plekje in de eregalerij van de popmuziek als producer, maar is nu als muzikant ook op de goede weg. The Reckoning kan immers concurreren met het beste dat momenteel verschijnt.