DIANA JONES : SONG TO A REFUGEE

DIANA JONES : SONG TO A REFUGEE

El Chaparral
I Wait for You
Song to a Refugee
We Believe You (with Peggy Seeger, Richard Thompson & Steve Earle)
Mama Hold Your Baby
Santiago
Ask a Woman
The Life I Left Behind
Where We Are
Humble
Love Song to a Bird
The Sea Is My Mother
The Last Words

Label : Proper

Release Date : September 25, 2020

Length : 43:25

Review (De Krenten Uit De Pop) : Het was een tijd stil rond de Amerikaanse singer-songwriter Diana Jones, maar met het fraaie Song To A Refugee is ze weer helemaal terug als een van de smaakmakers in het genre Song To A Refugee van Diana Jones is een conceptalbum met de vluchtelingenproblematiek als centraal thema. De Amerikaanse singer-songwriter kruipt in de huid van vluchtelingen en doet dit vol gevoel en compassie. Het thema is mooi, maar ook in vocaal en muzikaal opzicht is Song To A Refugee een ijzersterk album. De instrumentatie is sober en stemmig, maar ook zeer trefzeker en zoals altijd vertolkt Diana Jones haar songs op doorleefde wijze. Song To A Refugee duikt deze weken op in flink wat jaarlijstjes en hoog in de jaarlijstjes die zich vooral richten op Amerikaanse rootsmuziek. Er valt wat mij betreft niets op af te dingen. In de meeste jaarlijstjes waarin Amerikaanse rootsmuziek centraal staat is er een mooie plek gereserveerd voor het album dat de Amerikaanse singer-songwriter Diana Jones dit jaar heeft uitgebracht. Het is een album dat bij mij maar om één reden op de stapel is blijven en dat is het feit dat het album niet op vinyl is uitgebracht. Het is geen goede reden natuurlijk, al blijft vinyl zoveel leuker dan een cd'tje. Uiteindelijk moet het echter gaan om de kwaliteit van het album en na één keer horen is duidelijk dat Diana Jones eerder dit jaar met Song To A Refugee een hoogstaand album heeft gemaakt. Song To A Refugee is in meerdere opzichten een hoogstaand album. Allereerst is er de thematiek. Diana Jones bezingt op haar meest recente album de vluchtelingenproblematiek, waarbij ze met grote regelmaat in de huid van vluchtelingen kruipt. We vinden hier in Nederland dat we het de afgelopen negen maanden best zwaar hebben gehad zonder cafés, restaurants, concerten en festivals, maar het is natuurlijk niet te vergelijken met mensen die huis en haard achter zich laten omdat het er niet langer veilig of leefbaar is. Diana Jones bezingt het lot van vluchtelingen wereldwijd, uiteraard met speciale aandacht voor de vluchtelingenproblematiek in het zuiden van de Verenigde Staten, en doet dat met hart en ziel. Het is een verademing na alle holle retoriek rond de motieven en het lot van vluchtelingen. Song To A Refugee is ook een hoogstaand album door de zang die, zoals altijd bij Diana Jones, prachtig is. De Amerikaanse singer-songwriter beschikt, net als bijvoorbeeld soortgenoot Iris DeMent, over een bijzondere stem en beschikt bovendien over het vermogen om veel emotie en urgentie in haar stem te leggen. Het is een stem die niet bij alle liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek in de smaak valt, maar ik vind het inmiddels al een aantal jaren prachtig. Het is een stem die bovendien prachtig kleurt bij die van anderen, wat nog maar eens blijkt wanneer Steve Earle, Richard Thompson en Peggy Seeger aanschuiven in het fraaie We Believe You of wanneer The Chapin Sisters hun stemmen toevoegen. De doorleefde en emotievolle vocalen op Song To A Refugee passen natuurlijk ook nog eens prachtig bij de thematiek en het hart onder de riem voor vluchtelingen waar dan ook ter wereld. Naast de thematiek en de geweldige zang is Song To A Refugee ook nog eens een prachtig rootsalbum waarop gloedvol wordt gemusiceerd door een aantal gelouterde muzikanten, onder wie de zeer ervaren David Mansfield, die het album ook produceerde. De meeste songs op het album zijn betrekkelijk sober, maar zeer smaakvol gearrangeerd, met meestal een hoofdrol voor fraai gitaarwerk en hiernaast fraaie bijdragen van onder andere de viool. Het was de afgelopen jaren behoorlijk stil rond Diana Jones, maar met Song To A Refugee heeft ze een prachtig album afgeleverd. Het is een album dat niet alleen laat horen dat het hart van Diana Jones op de juiste plek zit, maar dat ook nog maar eens onderstreept dat de Amerikaanse singer-songwriter binnen de Amerikaanse rootsmuziek tot de smaakmakers moet worden gerekend. Song To A Refugee is bovendien een album dat thuishoort in de jaarlijstjes, inclusief die van mij.

Review (Folk Radio) :Nina Simone famously said that it was 'an artist's duty to reflect the times', which of course she did in her inimitable and formidable way. Her own career, and that of many others, illustrates that it isn't possible for most to maintain a consistent focus on the issues of the day, but what Diana Jones new album, Song To A Refugee, shows us is just how powerful the result can be when an artist is deeply moved to respond to the way some human beings are being demonised and mistreated. Song To A Refugee shines a light on the blatant scapegoating of refugees and asylum seekers, telling their stories, many based on real-life events, from a wide range of individual and emotional perspectives, primarily, but not exclusively in the context of the treatment of people on the U.S.A.'s southern border. The relevance on this side of the Atlantic is obvious, with politicians describing asylum seekers as criminals, and considering plans to transport them to an island 4,000 miles away, the album represents a call for compassion, in words and in deeds. I confess that I wasn't familiar with Diana Jones before coming across Song To A Refugee. Readers will be familiar with the particular pleasure that comes with 'discovering' an artist for the first time whose music strongly resonates with you. Even better if they have a pile of previous albums - Jones made five albums before this one - three of which have been covered by Folk Radio UK (including an interview), that you can look forward to exploring through the coming, uncertain and unusual winter. This CD arrived at the same time as Michael Rosen's, highly recommended, new book (with haunting drawings by Quentin Blake), 'One the move: Poems About Migration'. In the introduction, he reminds us that not only did we all originate from somewhere else but that the story of our own relatives' migration will most likely resemble that of today's migrants. Most of my own great, great Grandparents left Ireland around the time of the great famine and emigrated to the North-West of England to seek a safer life. With Song To A Refugee Diana Jones is also saying unequivocally that migrants are not 'others', they could be us, and she gives voice to the reality of their lives, and their deaths. A stark waltz melody picked out on guitar sets the tone for El Chaparral, the opening track. At once we are pulled into a similarly stark story about a child arriving alone at the El Chaparral port of entry at the Mexico/California border, having fled a war-torn central American country with his parents. The opening lines tell it how it is: "How can it be that I reach the last border alone; my mother my father lost to the side of the road". A quiet accordion, played by Will Holshouser, weaves its way under the song, playing the tune through before the final verse, very effectively evoking the Mexican border feel. The shocking reality is laid bare: "In El Chaparral the children slept out in the rain". I found myself listening intently to every single word in a way that rarely happens; there is instantly something fully captivating about Jones's singing. Jones tells a number of stories from the perspective of women, as mothers, as sisters and those forced into marriage. I Wait For You tells the story of a Sudanese woman who was sold by her father, aged only thirteen, to a 'husband'. The woman later decided to leave her three children behind hoping to send for them after seeking asylum in the UK: "You have all my heart while we are apart, and someday I hope you understand." The uncertainty that faces asylum seekers is captured in the lines: "no work no pride, some wait for years to find what England will decide and I wait for you." It's one of three tracks benefiting from a sprinkling of Richard Thompson contributions, with just a bar or two of Thompson-esque guitar interweaved with David Mansfield's mandolin, and wonderful harmony singing from him, in a notably high register on the chorus, adding to the sense of human anguish on a distinctively memorable tune. The title track on Song To A Refugee is a counter to the demonisation of refugees and asylum seekers by Governments and the press across the world. David Mansfield's violin carries the melody beautifully, gently augmenting the insightful purpose of the song. It could of course even be us: "Song to a refugee song to us all none of us know where our footsteps will fall and what will become of the place that we love the place that we think of as home" On We Believe You, Jones brings in a choir of well-known fellow singers including Steve Earle, Richard Thompson, Peggy Seeger on a song which refutes the lie of the bogus asylum seeker. The vocal arrangement is wonderfully effective, amplifying the shared sense of 'believing', and reinforcing the lyrical shift to the collective half-way through, from a chorus of 'I believe you', to a chorus of "We believe you". The song was inspired by Representative Alexandria Ocasio-Cortez's visit to a US border detention centre last summer, and subsequent testimony in Washington D.C. She said: "I believed the women," when speaking about the reasons why they left their homes to seek asylum and the terrible conditions within the detention centre. Not all the songs on Song To A Refugee are as direct or as literal. The later part of the song cycle is more oblique, more reflective. For Love Song To A Bird Jones, "thought of being in a boat like so many that set off between Egypt and Lesbos, Greece and imagined what it would be like to see a bird fly over." David Mansfield's soaring violin brings to mind the flight of the bird, echoing the contrast in the song between the freedom of the bird and heartbreak of the person in the boat: "If we could rise so swift and high and touch down like the angels with no thought of where we land no country and no borders" The final song, The Last Words, is about the loss that comes with death. Unsurprisingly a more brooding song, it is another example of Jones's very fine lyrics, with a degree of solemnity emphasised by the addition of sparse piano from Glenn Patscha, closely following Jones's wistful, affecting singing. "Glory wealth and power were never ours to find only love's enduring vow and the ones we leave behind" The Last Words could be heard as recognising the many refugees and asylum seekers that have died in their pursuit of a safer life, but Jones has suggested that she is contemplating the universality of an experience that we can probably all relate to: "The crisis of people worldwide seeking safety and home caused me to think of that which is essential in life, and how it can become more clear at the end of life." The arrangements on Song To A Refugee are unfussy, doing only what is needed to support the vocal and enrich the mood in the brief instrumental breaks. The result is that the listener's attention is drawn fully to, and held by, the singing and the words. Diana Jones song writing offers real clarity of meaning across the range the human stories she shares, engendering empathy with people who are forced to flee all kinds of danger, only to face walls, fences and hostility. Her melodies are very well matched to her lyrics, often sounding like traditional tunes, and in the process lending appropriate gravitas to the stories we are listening to. The whole stops you in your tracks, and Jones brings, in both words and vocal delivery, a consistent dignity, that conveys the deep compassion at the heart of this album for 'the times'. The parallels between Song To A Refugee and Michael Rosen's book are also there in asking us to do more than only listen and empathise. The final poem in Rosen's book is titled Today, and he is asking us to 'do something today': "You can't do something yesterday; You can't do something tomorrow; You can only do something today." Jones, invites a spokesperson from a local refugee organisation to speak during the interval at her gigs, and says that: "I've watched people get involved immediately." In the sleeve notes she asks people to donate to national or local refugee organisations. The quote from novelist Dina Nayeri, which Jones includes in sleeve notes, sums up very well why she made this exceptional album: "It is the obligation of very person born in a safer room to open the door when someone in danger knocks."

Review (Written In Music) : Ruim twee jaar is het geleden dat we Diana Jones nog eens aan het werk zagen, in de volgepropte foyer van het Herentalse cultuurhuis 't Schaliken beleefden we tijdens een middagconcert haast ademloos hoe deze getalenteerde folkdiva het door de rurale Appalachen traditie gekleurde repertoire naar een hoger niveau tilde met een set opgebouwd met een dwarsdoornede van haar repertoire. Twee jaar voordien was er Live In Concert, een officieus overzicht van oudere concerten. Wellicht worstelde Jones toen al met een hardnekkig writersblock, haar recentste studiowerk Museum Of Appalachia Recordings, dateert uit 2013. Het blijft overigens ook al een tijdje wachten op nieuw werk van illustere conculega's zoals Iris Dement en Gillian Welch, die doorbrak weliswaar recent de stilte doorbrak met All The Good Times een fijne collectie covers. De rampzalige verkiezingsuitslagen van 2016 hadden een verlammende uitwerking op de creativiteit ook de met gezondheidsproblemen worstelende Jones vond geen antwoorden. Als ze in de herfst van 2018 terugkeert naar New York ontmoet ze Emma Thompson, de gelauwerde Britse actrice en scenariste die zich naast acties in voor het klimaat engageerde in humanitair werk. Haar inzet voor vluchtelingen problematiek inspireerde Jones en dat resulteerde in de songs die we nu met enige vertraging beluisteren op Song To A Refugee. Jones brengt met haar opmerkelijke akoestische fingerpicking en markante, wat nasale stemtimbre verhalen over onthechting en onrechtvaardigheid en eindeloze omzwervingen, niet alleen in de titelsong. We Believe You is een erkenning en warme ondersteuning. Naast Jones uiten Steve Earle, Richard Thompson en Peggy Seeger beurtelings hun oprechte bekommernis en betrokkenheid. Mama Hold Your Baby en Santiago zijn indringende getuigenissen gebouwd op treurige vioolklanken. Dat instrument is alomtegenwoordig, naast de gebruikelijke akoestische snarenbijdrage en roept een vertrouwde countryfolksfeer op in verhalen die een meer universele thematiek uitdragen. Daarbij krijgt Jones steun van andere vrouwen, in Ask A Woman horen we de harmonische samenzang Chapin Sisters. Where We Are is een schrijnende passage waarbij de zangeres zich met een onwaarschijnlijk onmenselijk, helaas realistisch, verhaal verplaatst in de getraumatiseerde ziel van een Mexicaans vluchtelingenmeisje. Diana Jones weet op haar zesde langspeler op onnavolgbare wijze haar sociaal engagement in de vertrouwde familieverhalen open te trekken in een ruimere context. Immense humanitaire problemen en uitzichtloze situaties die de wereld in hun greep houden worden onveranderlijk zonder misplaatst sentiment in weergaloos songwerk verpakt.