DAVID CASSIDY : DREAMS ARE NUTHIN' MORE THAN WISHES ... / THE HIGHER THEY CLIMB THE HARDER THEY FALL

Dreams Are Nuthin' More Than Wishes ...

Dreams are nuthin' more than wishes ...
Opening Theme
Daydream
Sing Me
Bali Ha'i
Mae
Fever
Summer Days
The Puppy Song
Daydreamer
Some Old Woman
Can't Go Home Again
Preyin' On My Mind
Hold Me
The higher they climb the harder they fall
When I'm a Rock 'N' Roll Star
Be-Bop-A-Lula
I Write the Songs
This Could Be the Night
Darlin'
Get It Up for Love
Fix of Your Love
Massacre at Park Bench
Common Thief
Love in Bloom
When I'm a Rock 'N' Roll Star (Reprise)

Label : 7T's

Length : 75:29

Released : 2012

Originally released : 1973 (Dreams Are Nuthin' More Than Wishes) / 1975 (The Higher They Climb The Harder They Fall)

Review (The Daily Pipe Blogspot : Dreams Are Nuthin' More Than Wishes) : This 1973 release by teen idol sensation David Cassidy comes off as a serious artistic statement considering any of the songs on his previous solo LPs would've easily fit on any Partridge Family album ("Cherish" and "Rock Me Baby" which are both produced by Partridge producer Wes Farrell). A new producer, Rick Jarrard, brings a different sound to the backing tracks as David covers Nilsson, Peggy Lee, John Sebastian and even the Partridge Family's "Summer Days" is here in a completely different arrangement. A few nice originals too written with future superstar Kim Carnes, who was Cassidy's backup vocalist, and her husband Dave Ellingson. I remember the BCR championing this album in teen mags in their early days. And why not? David's got a great voice and he was definitely a rock star. He released two more solo albums on the Bell label (a live one and a greatest hits collection half full of Partridge tunes) before Clive Davis decided to clean house and D.C. moved to RCA and continued what he started with this one. Try it, you'll like it.

Review (AllMusic : The Higher They Climb The Harder They Fall) The Higher They Climb The Harder They Fall, a smirking David Cassidy titled his first post-teen-bait solo album. And, with those words of wisdom, he fell flat on his face. It was the classic teen-dream dilemma, a competent musician/songwriter flying to fame in someone else's jet plane, then wrestling control for themselves in mid-air. He had, after all, already proved his credentials across a string of well-mannered albums; had shown that Keith Partridge was a far cry from his own truth; had, in fact, won every award aside from the ones that he wanted the most - the acclaim of his peers as a real-life rocker and the support of the critics as a man of his own. The Higher They Climb, co-produced by Bruce Johnston and awash with that man's own beach-buoyant debris, appeared in 1975 to instant success in Britain and Europe. Johnston's "I Write the Songs" gave Cassidy a U.K. number one; remixed from the album version, Brian Wilson/Mike Love's "Darlin'" was a Top 20 follow-up. And the overall theme of what was, of course, a rags-to-riches in full-throttle-reverse concept album, was certainly an adventurous theme, the Monkees' Head for the next generation of disaffected youth. It is a desperately honest album, Cassidy's ambition balanced against the reality that he already knew was around the corner: "When I'm a Rock'n'Roll Star" opens the cycle with heartfelt hopefulness, but the accompanying liner notes quickly kick him back into place ("He ain't got nuthin' on Gene Vincent") right before he swings into a crunchily convincing "Be Bop a Lula," then cracks a wry smile with "I Write the Songs." In fact, Cassidy's pen is visible all over the place, from "Rock'n'Roll Star"'s stomping riffery and glam-clad chorales, through the fading light of "Fix of Your Love," and on to a deeply personalized revision of Nilsson's "This Could Be the Night." But Cassidy's greatest power was his prowess as an interpreter, and so his joyous rendering of "Darlin'," dancing along on quintessential Flo & Eddie harmonies, wipes the floor with the original, while Ned Doheny's "Get It up for Love" has a pulsating urgency that utterly overcomes the (deliberate) innuendo of the title. In truth, things can veer a little too close to hip easy listening in places ("I Write the Songs," of course, will never escape the impression of Barry Manilow), but even there, they showcase Cassidy's remarkable voice. Indeed, the pervading mood of the entire album is of a performer who knew precisely what he was doing and remained in control all the way. Maybe it is true that the higher they climb, the harder they fall. But Cassidy seemed to be relishing every minute of that precipitous descent.

Review (Keys And Chords) : Het moet zowat september 1970 zijn geweest toen men bij ABC besloot om een nieuwe tv-reeks te lanceren die gaat over een rondtrekkende familie, een serie die lichtjes gebaseerd was op die andere muzikale familie The Cowsils die een goede drie jaar eerder met ?The Rain, The Park & Other Things? een wereldhit scoorden. In deze nieuwe reeks, The Partridge Family, kreeg de jonge David Cassidy de rol van zijn leven want aan de zijde van zijn (echte) stiefmoeder Shirley Jones speelde hij ook haar zoon Keith Partridge. In een mum van tijd was de naam David Cassidy een merknaam geworden voor alle jonge meiden terwereld en die stond voor uitverkochte concerten overal ter wereld en schreeuwende jongemeisjes, een feit dat de Beatles alleen nog voor hem waar maakten. Hysterie sloeg toe en de impact van zijn concerten begon zelfs hier en daar wat uit de hand te lopen. Begin 1974 gaf David een onvergetelijk concert in de Arena Hal in Deurne (Antwerpen) en dit zijn momenten die je haast niet kunt vergeten want buiten zijn good looks was Cassidy ook nog een uitstekend songschrijver. Voordat deze twee langspelers verschenen kregen we zijn solodebuut ?Cherish? (1971), met de schitterende songs ?I?m A Clown? en ?Could It Be Forever?. ?Rock Me Baby? uit 1972 werd zijn tweede langspeler waarin Cassidy samen met Kim Carnes het intimistische ?Song For A Rainy Day? schreef. 1973 was het releasejaar voor ?Dreams Are?? en twee jaar later verschijnt dan het album ?The Higher They Climb??. Op dit album werkt hij samen met Bruce Johnston, Carl Wilson en Ricky Fataar van The Beach Boys. Buiten deze twee kreeg Cassidy muzikale steun van Mark Volman en Howard Kaylan (beide The Turtles), maar ook Leland Sklar, Jim Keltner, Danny Kortchmar en vele anderen zaten mee in de studio. Dus hij zat in het midden van getalenteerde muzikanten. Op ?Dreams Are Nuthin?? opent (het korte introstukje niet mee gerekend) David met een song van ex-Lovin Spoonful zanger John Sebastian ?Daydream?. Zeer intiem wordt het met de sleper ?Sing Me? een song die meteen een eerste hoogtepunt vormt. ?Bali Ha?i? en ?Mae? zijn niet meteen wat je uitschieters kunt noemen toch ademen ze een bijzondere relaxe sfeer uit. Wie ?Fever? (van Eddie Cooley en Otis Blackwell met als housename John Davenport) ooit heeft gecoverd, daar wil ik mij niet aan wagen maar de versie van Cassidy waar de bas toch voor de speciale dreun zorgt, is zeer speciaal. ?The Puppy Song?, (Harry Nilsson) het nummer dat naar de titel van deze langspeler verwijst, werd als single (dubbele A versie met ?Daydreamer?) uitgebracht in Engeland. Het autobiografische ?Can?t Go Home Home Again?, dat als b-kant van ?Daydream? op de markt kwam, is nog steeds een veel gevraagd nummer op zijn concerten. Voor mij het mooiste nummer dat David gemaakt heeft. Kim Carnes lag als componiste, samen met Cassidy en Dave Ellingson, aan de basis van dit nummer. Luister vooral naar de schitterende pianosound van David zelf. Een tweede hoogtepunt voor mij. Pakkende tekst wanneer David zingt: ?And I spoke to the bum as he sat on the ground. That crazy old man he's still toasting the town. For the first time in my life I understood. How the wine that had taken his worries and cares. Had also taken the love he once shared. Then he cried as he said I just can't go home again.? ?Daydreamer?, weer een dijk van een plaat en een derde hoogtepunt is een nummer dat destijds bij ons in de hitparade verscheen. In Engeland werd het zijn tweede en laatste nummer ??n. Met ?Preying On My Mind? horen we weer een opgewekte Cassidy na zijn weemoedige trip in ?Can?t Go Home Again?. En dat brengt ons bij de sluiter van deze langspeler, ?Hold On Me?, een nummer van Michael McDonald (The Doobie Brothers), niet meteen de perfecte afsluiter, misschien had ?Preying? een veel betere keuze geweest om de opnametape tot stilstand te brengen. ?Dreams Are Nuthin? More Than Wishes? kreeg lovende kritieken want op enkele kleine zwakke schakels na is dit een perfect album. Op 24 november 1973 verdrong dit album de nummer ??n in de Britse charts, Roxy Music met ?Stranded?, bleef een week op nummer ??n hangen en werd door Elton John?s ?Goodbye Yellow Brick Road? van deze plaats verdrongen. Met ?When I?m A Rock ?N Roll Star? opent Cassidy ?The Higher They Climb, The Harder They Fall?, zijn vijfde langspeler, trekt hij meer op als een jonge rock-?n-roll ster en we horen een verschuiving van zijn muziek. De titel van de langspeler refereert naar de toenmalige status van David Cassidy: een te snel stijgende rockster die even snel in verval geraakt. David maakt ook werk van Gene Vincent?s ?Be-Bop-A-Lula? maar ook hier weer een cover die reeds door veel anderen gebruikt werd. Op dit album vinden we enkele leuke pareltjes waaronder het van Bruce Johnston geleende ?I Write The Songs?. Het was eigenlijk Barry Manilow (origineel ingezongen door The Captain & Tennille) die het nummer de vergetelheid inzong. Maar de versie van Cassidy ? hij bracht dit nummer uit voor Manilow hier succes mee zou hebben- het is ook niet te versmaden. Alleen had men destijds meer aandacht voor de Manilow versie. Een andere knappe song en meteen uitgebracht als single in 1975 was ?Darlin?? met als flipside ?This Could Be The Night?. ?Darlin?? is een Brian Wilson/Mike Love-compositie (is eigenlijk ?Thinkin' 'Bout You Baby? dat door beide componisten herschreven werd tot ?Darlin?) en deze scoorde hoog in Zuid-Afrika terwijl hij in de GB niet verder kwam dan een zestiende plaats. Vreemd genoeg scoorde deze plaat ook niet in de USA, en de langspeler kwam nergens voor in een hitparade. Met de dialoog ?Massacre at Park Bench? krijgen we nogmaals een onderlijning van hoe het een rockster vergaat wanneer zijn status te groot wordt en nadien terug verdwijnt in de vergetelheid. De dialoog tussen Phil Austin (de zwerver op de bank) en David Cassidy stemt tot nadenken hoe de wereld in elkaar zit. Nog een hoogtepunt is het schitterende funkyachtige ?Common Thief? met knap gitaarwerk van Danny Kortchmar. Als sluiter de reprise van ?When I?m A Rock ?N Star?. De meningen waren destijds verdeeld. Cassidy leek op het keerpunt van zijn carri?re te staan maar in 1976 kregen we nog twee puike albums, nl. ?Home Is Where The Heart? is en ?Getting? It In The Street?. Meer hierover later. Cassidy is altijd muziek blijven maken, en de dag van vandaag trekt de ietwat op rust gekomen teenybopper nog steeds volle zalen. Hij zat geruime tijd in Las Vegas met enkele shows (waaronder EFX: Best Show of the Year, Best Performer of the Year,? en Show Star of the Year met ?The Rat Pack is Back?) met onder meer Rick Springfield e.a. en in November van dit jaar staat hij als Top of the Bill op de affiche van het concert ?Once In A Lifetime 2012 UK Tour? die alleen in Engeland doorgaat. In deze show komen ook Leo Sayer, Hot Chocolate en Smokie aan de beurt. Maar als je een soloconcert van Cassidy bijwoont, wees maar overtuigd dat het publiek smeekt om ?Can?t Go Home Again??