COURTNEY MARIE ANDREWS : HONEST LIFE

  1. Rookie Dreaming
  2. Not The End
  3. Irene
  4. How Quickly Your Heart Mends
  5. Let The Good One Go
  6. Honest Life
  7. Table For One
  8. Put The Fire Out
  9. 15 Highway Lines
  10. Only In My Mind

Label : Loose Records

Length : 36:39

Released : August 19, 2016

Review (Johnny's Garden) : Binnen mijn beleving werd het nieuwe album van Courtney Marie Andrews groots aangekondigd. Schijnbaar was er voldoende zelfvertrouwen bij de makers aanwezig om uit te pakken. Vorige releases kwamen met minder tromgeroffel. Het ep-tje Leuven Letters niet meegeteld is dit de zesde plaat van Courtney. Bovendien verscheen van Asher Deaver een alleraardigst plaatje waarbij Courtney de vocalen voor haar rekening nam. Het tijdsbestek tussen de Amerikaanse verschijningsdatum en de Europese was dusdanig dat ik niet kon laten om alvast een exemplaar van buiten het Europese continent te betrekken. Anders moest ik wachten tot januari 2017, en dat terwijl ik sinds On My Page een zwak voor deze dame heb ontwikkeld. Haar eerste platen ervoer ik qua stijl als enigszins parallel aan het vroege werk van de IJslandse Björk. Haar latere albums voegen beter met mijn smaak. Courtney Marie Andrews is amper 25 jaren jong en komt origineel uit Phoenix, Arizona. Laat ik het simpel houden. Honest Life is ronduit prachtig. Als enige minpuntje zou je aan kunnen merken dat het album kort is. Tien nummers met een gemiddelde tijdsduur van ongeveer drie-en-een-halve minuut. Rookie Dreaming opent het album in stijl, waarbij de zangeres haar onschuld vaarwel zingt. In Not the End houdt de zangeres krampachtig vast aan een jeugdliefde. Laat het niet voorbij zijn. De kwaliteit van het songmateriaal blijft onveranderd sterk. Aansprekende nummers, maar niet zodanig dat je er na een paar draaibeurten klaar mee bent. Sterkste nummers lijken bewaard voor het middenrif. Let the Good One Go en Honest Life zijn lust voor het oor, maar het absolute prijsnummer bewaart men voor het laatst. Only in my Mind is namelijk niets anders dan magisch, en daar doet de lengte van het album uiteindelijk niet aan af. Een nummer dat opent op piano, en waarbij de strijkers langzaam invoegen voor het maximale effect. Wederom die onschuld! Ik moet mij al heel sterk vergissen wanneer de ster van deze vijfentwintigjarige niet binnen onafzienbare tijd gaat rijzen. Zo zie je maar, eerlijke eenvoud werpt zijn vruchten af.

Review (The Guardian) : Entranced by the myth of the open road, Arizona songwriter Courtney Marie Andrews once spent four days crossing America on a Greyhound bus and her sixth album, which is the first to bring her to wide attention, skews heavily towards country tradition. Andrews has the observant eye of the bartender she once was, pinpointing the little horrors that make romantic disasters stick in the mind: on How Quickly Your Heart Mends she's crying in a bar toilet while "the jukebox is playing a sad song for all the ugly Americans"; on Only in My Mind she acknowledges that her daydream of domesticity in a house in "a small forest grove" is a chimera. So the album goes: over and above the intimacy of the sparse acoustic landscapes and her unaffected vocals - Joni Mitchell and Alela Diane are clear influences - the delicate lyrical barbs make Honest Life one to hear. It could have done with an upbeat song or two to puncture the introspection, but that's just being picky.

Review (Rootstime) : Nauwelijks zesentwintig is deze jongedame, sinds ze op haar zestiende Phoenix achterliet om met haar gitaar de wereld te verkennen en onderweg de podia van festivals en clubs. Counrtney Marie Andrews begeleidde een tijdje Damien Jurado en Jimmy Eat The World en verzorgde de achtergrondzang voor enkele dozijnen andere muzikanten. Ondertussen bleef ze aan haar eigen songwerk sleutelen dat op een handvol langspelers terug te vinden is. Enkele jaren geleden verzeilde ze in België om met Milow te toeren , zo kwam in 2014 het epeetje Leuven Letters tot stand. Andrews kreeg heimwee naar haar thuishaven in de States en de achtergebleven familie en vriendenkring. Zo ontkiemden, geïnspireerd door het harde leven on the road, zowat de helft van de songs van de nieuwe langspeler. Terug in Washington begon Courtney in een taverne te werken en werden de overige songs gecomponeerd. Als je Honest Life beluisterd heb je het gevoel dat je naar een folkzangeres uit lang vervlogen tijden te luistert die nooit buiten de Amerikaanse Westkust geraakte. De met onmiskenbare invloeden van haar western roots gelardeerde countryfolk is van degelijk ouderwetse instrumentatie voorzien. Akoestisch snarenwerk krijgt het gezelschap van jankende pedalsteel , twangende gitaren en ronkend orgelspel. Andrews nam samen met en studiotechnicus Floyd Reitsma het productiewerk voor haar rekening. De tien songs ademen onveranderlijk een onwaarschijnlijke maturiteit uit voor zo'n jonge zangeres die in haar expressieve zang moeiteloos kracht en subtiliteit combineert. We luisteren ademloos naar de verhalen over Andrews omzwervingen, van het wonderlijke openbloeiende Rookie Dreaming, tedere met ijle sirenenzang gedebiteerde old school folk van Not The End en de door twangende gitaar en zwoele harmoniezang ondersteunde countrysoul van Irene . "The jukebox is playing a sad song for all the ugly Americans" een opmerkelijke zinsnede uit How Quickly Your Heart Mends, bij nadere beluistering toch duidelijke meer dan een ordinaire country tearjerker. Het schrijnende epos Let The Good One Go getuigt van onaardse schoonheid en de titelsong Honest Life getuigt van een gelijkaardig goddelijk allure."Some people take a little more time to grow". Dat is geenszins het geval voor La Andrews. Songs als Table For One en 15 Highway Lines onderstrepen nog eens het vakmanschap van deze songstress die in schoonheid afsluit met Only in My Mind een pianoballade. Ryan Adams noemde Andrews een fenomeen, wijze woorden die bij iedere beluistering van Honest Life bevestigd worden. De Europese tour brengt Courtney Marie Andrews in maart ook naar de Lage Landen voor enkele concerten.