CARAVAN : WATERLOO LILY

 

  1. Waterloo Lily
  2. Nothing at All/It's Coming Soon/Nothing at All (Reprise)
  3. Songs and Signs Miller
  4. Aristocracy
  5. The Love in Your Eye/To Catch Me A brother
  6. The World Is Yours
    Bonus tracks :
  7. Pye's June Thing
  8. Ferdinand
  9. Looking Left, Looking Right
  10. Pye's Loop

Label : Decca

Length : 53:03

Released : 1972

Review (AllMusic) : Before the recording of Waterloo Lily, David Sinclair departed Caravan to join forces with Soft Machine skinsman Robert Wyatt and form Matching Mole. With the subsequent arrival of former Delivery member Steve Miller and an overwhelming jazz influence, the edgier progressive rock and folk elements that were so prevalent on their previous albums are somewhat repressed. The band's performance level did not suffer in the transition. In fact, the addition of Miller only punctuates Caravan's previously honed improvisational skills. Beginning with Waterloo Lily's leadoff title track, there is a sound more akin to the jazzier efforts of Traffic. Miller's "Nothing at All" incorporates the jazz fusion even further as the long instrumental introduction more than hints at Steely Dan circa Katy Lied. The up-tempo staccato bop featuring Miller's electric piano accents, when juxtaposed with Pye Hastings' liquid-toned electric guitar, could easily be mistaken for that of Walter Becker and Donald Fagan. The remainder of the album centers on a couple of pieces that evoke the sound and spirit of the previous Caravan outings. Most reminiscent of the classic sound is Hastings' epic "The Love in Your Eye" suite. The track recalls the laid-back intensity and phenomenal improvisational synergy of earlier tracks such as "For Richard" and "Where, But for Caravan Would I," while wisely incorporating Miller's formidable jazz chops to give the instrumental sections sustained substance throughout. The remastered CD offers three additional compositions circa the Waterloo Lily sessions. "Pye's June Thing" and "Ferdinand" are two of Hastings' acoustic demos. A considerably more complete "Looking Left, Looking Right" is a treasured recovery from the vaults. Originally vaulted due to the time limitations of vinyl, this track, along with "Pye's Loop" -- which acts as a coda to "Looking Left..." -- mark their debut release here.

Review (ProgWereld) : Collega Markwin Meeuws gaf in zijn recensie van de Steven Wilson remix van de voorganger van "Waterloo Lily", "In The Land Of Grey And Pink" een mooie omschrijving van wat Canterbury eigenlijk inhoudt. Kort door de bocht kunnen we stellen dat de volgende eigenschappen samenkomen in deze muziekstijl : poppy, jazzy, proggy, humoresk. Die vier eigenschappen komen we op "Waterloo Lily" ook tegen. Daarbij moeten we wel aantekenen dat het bandgeluid behoorlijk is veranderd door de komst van Steve Miller, die David Sinclair op toetsen vervangt. Door zijn inbreng beweegt de band meer in een jazzy richting. Dat werd destijds (1972) overigens niet door iedereen gewaardeerd. Poppy songs als Waterloo Lily, Songs And Signs, Aristocracy en The World Is Yours hebben alle hun eigen sfeertje. Het titelnummer is lekker rock-georiënteerd met een sterke rol voor de gitaar. In het middendeel horen we veel muzikale kenmerken van wat het Nederlandse Alquin niet veel later aan het vinyl zou toevertrouwen. Songs And Signs is zeer soft, jazzy en ietwat saai, duidelijk een compositie van Miller. Aristocracy daarentegen is pure pop, zeer catchy in een hoog tempo met een lekkere zanglijn en op het eind nog een citaat uit You Can't Always Get What You Want van de Stones op gitaar. The World Is Yours is in mijn bescheiden oren de mooiste popsong die Caravan ooit heeft gemaakt. Prachtige melodie met een heerlijke akkoordenreeks en die geniale maatwisseling in het refrein. De Suite Nothing At All doet zijn titel erg veel eer aan. Het eerste deel is een opeenvolging van improvisaties door gitaar, piano en saxofoon op een zich repeterende ritmesectie. Het mist eigenlijk elke richting en vooral de saxofoon-improvisatie doet in tenenkrommend opzicht uitstekend zijn werk. Het rustige middendeel, It's Coming Soon, maakt zijn titel in zijn geheel niet waar, wat waarschijnlijk ook wel weer de grap zal zijn. De andere Suite, The Love In Your Eye, klinkt vooral in het begin erg symfonisch. Colin Fretcher maakte destijds een prachtig orkestraal arrangement voor het eerste en tweede deel met strijkers, hobo en trompet. Jimmy Hastings speelt in het tweede uptempo deel een weergaloze fluitsolo. In het derde deel volgen weer fraaie solo's voor gitaar (Pye Hastings) en Fender Rhodes (Steve Miller). Het muzikale decor is nu echter minder jazzy dan in Nothing At All. Na het rustige Débouchement komt deze suite in Tilbury Kecks lekker rockend aan zijn einde. Van de bonus-tracks op de heruitgave van 2001 zijn de eerste twee akoestische niemendalletjes van Pye Hastings en is Looking Left, Looking Right best een aardige leftover in de Caravan-traditie die niet zou hebben misstaan op het originele album. "Waterloo Lily" krijgt door de komst van Steve Miller een overkill aan jazzinvloeden mee. Wanneer je die echter wegdenkt blijft er nog een zeer genietbaar album over. De band is goed op dreef en het valt mij op dat de baspartijen van Richard Sinclair voor die tijd al erg volwassen klinken. Zijn vertrek na dit album zou dan ook een gevoelig verlies voor de band blijken.