CARAVAN : IF I COULD DO IT ALL OVER AGAIN, I'D DO IT ALL OVER YOU

CARAVAN : IF I COULD DO IT ALL OVER AGAIN, I'D DO IT ALL OVER YOU

If I Could Do It All Over Again, I'd Do It All Over You
And I Wish I Were Stoned/Don't Worry
As I Feel I Die
With an Ear to the Ground You Can Make It/Martinian/Only Cox (Reprise)
Hello Hello
Asforteri
Can't Be Long Now/Francoise/For Richard/Warlock
Limits

Label : Decca

Length : 64:46

Released : 1970

Review (AllMusic) : Caravan followed up their eponymous debut with the cryptically titled If I Could Do It All Over Again I'd Do It All Over You in the fall of 1970. The album has been reissued with remastered sound, copious bonus material, and an expanded liner notes booklet containing memorabilia as well as an historical essay. If I Could Do It All Over Again contains significant progressions over the first album. These include the intricacy with which compositions are sculpted around some of the finest instrumental improvisation in British rock at the time - or arguably since. Caravan's uncanny ability to create a montage that effortlessly maneuvers through acoustic folk and electric progressive rock is best exemplified on the "With an Ear to the Ground" suite. The extended instrumental passages weave in and out of each other, creating a hypnotic and otherwise psychedelic soundscape that would become a trademark of the European progressive rock movement. Another epic, "For Richard" quickly found solid standing as the Caravan live performance closer for decades after first appearing on this album. Juxtaposed against these pieces are several shorter works, which in essence clear the palette for the longer ones. The title track, as well as "Hello, Hello" are perfect examples of how Caravan was able to one-up many of their progressive contemporaries, creating shorter and more accessible songs for radio airplay - resulting in a guest appearance on BBC TV's Top of the Pops program. The remastered disc contains four bonus tracks: "A Day in the Life of Maurice Haylett" - which first appeared on the Where, but for Caravan Would I CD compilation - as well as three demos for tracks found on the If I Could Do It All Over Again.

Review (ProgWereld) : De titel van het tweede Caravan album heb ik altijd al een beetje intrigerend gevonden. Wat mij betreft is het een titel die beter in het oeuvre van iemand als Frank Zappa past. Waar de titel "If I Could Do It All Over, I'd Do It All Over You" nu precies vandaan komt, is ook niet helemaal duidelijk. Vaak wordt hij toegeschreven aan acteur Spike Milligan, maar evengoed heeft de band de titel opgedaan in het nummer All Over You van Bob Dylan. Het titelloze debuutalbum bracht Caravan redelijk wat succes en populariteit, maar een reorganisatie bij platenmaatschappij MGM gooide wat roet in het eten voor wat betreft de beschikbaarheid van het album. Er was dus veel aan gelegen om met het tweede album goed voor de dag te komen. Vandaar dat het waarschijnlijk een voortzetting is van het geluid van het debuut. Alleen zijn de nummers hier net wat beter uitgedacht, hoewel de band hier en daar nog steeds een beetje zoekende is. Uiteindelijk zou met de opvolger "In The Land Of Grey And Pink" alles het best tot zijn recht komen. Toch zijn de vertrouwde Canterbury elementen volop aanwezig. Humor, onduidelijke songtitels met verschillende secties en bijzondere instrumenten. Zo horen we op dit album een veelheid aan percussie-instrumenten, een klavecimbel en een heggenschaar(!). Maar bovenal bestaat de muziek van Caravan hier al uit de wat lieflijke zang van Richard Sinclair en Pye Hastings en de lang uitgesponnen orgelsolo's van David Sinclair. Dat Jimmy Hastings de muziek af en toe inkleurt met saxofoon en fluit zorgt ervoor dat de eerste hints richting de collega's van Camel alvast aanwezig zijn. Het album bevat enkele van de klassieke Caravan tracks die vele jaren op de setlist van de band zouden vertoeven, zoals And I Wish I Were Stoned, Hello, Hello en natuurlijk For Richard. Door de perikelen van MGM kon de band uiteindelijk bij Decca tekenen, waardoor dit prima album uiteindelijk toch het licht zag. Met de kennis van nu kunnen we het inmiddels wel beschouwen als een van de klassieke Caravan albums. Kenmerkend voor de Canterbury scene is dat het een soort van 'acquired taste' is. Als dat typisch Britse geluid niet jouw kopje thee is, kun je dit album rustig links laten liggen. De echte liefhebber heeft dit album natuurlijk al lang en breed in de kast staan.