CARAVAN : BACK TO FRONT

 

  1. Back to herne bay front
  2. Bet You Wanna Take It All/Hold on, Hold On
  3. A.A. Man
  4. Videos of Hollywood
  5. Sally Don't Change It
  6. All Aboard
  7. Take My Breath Away
  8. Proper Job/Back to Front

Label : Eclectic Discs

Length : 43:01

Released : 1982

Review (AllMusic) : After a string of mediocre Caravan albums, Pye Hastings decided to reconvene all four original members for Back to Front. In an unusually democratic move, he divided the writing between himself, Richard Sinclair, and David Sinclair (with drummer Richard Coughlan abstaining). The result was a generally uneven album, but one which maintains a certain nostalgic charm. Surprisingly, the best songs here were written by David Sinclair, who was usually overshadowed by vocalists Hastings and Richard Sinclair in the early days. On "Sally Don't Change It" and "Videos of Hollywood," David reveals a soft romantic side previously hidden (and which would later blossom on his wonderful solo CD Moon Over Man, actually recorded before this record). "Proper Job/Back to Front" is another gem offered up by the same writer, and most closely recalls early Caravan. Another winner is cousin Richard Sinclair's "Back to Herne Bay Front," an amusing cameo of daily bingo and fish and chips in the small seaside town of Herne Bay. The three songs written by Pye Hastings, on the contrary, are fairly insipid pop numbers; not what one would expect from the band's mainstay and guiding light. Caravan was one of the truly good things to emerge from late-'60s/early-'70s progressive rock. Back to Front doesn't equate with their best work, but admirers of the group will be intrigued by the disparate personalities that emerge from this quiet reunion.

Review (ProgWereld) : De late jaren '70 waren geen succesvolle tijden voor Caravan, integendeel, het ging ronduit slecht met de band. Of het nou de opkomst van de punk was, de veelvuldige personeelswisselingen of gewoon matig materiaal, de band zat op een dieptepunt toen ze in 1978 tot overmaat van ramp ook nog het platencontract verloor. Door hun nieuwe manager Terry King konden ze in 1980 een contract tekenen bij diens zojuist opgerichte maatschappij Kingdom Records. Op dat label brachten ze in datzelfde jaar "The Album" uit. De plaat deed niets en wederom volgde een aantal wijzigingen in de samenstelling. Maar Caravan was nog niet bereid om de handdoek te werpen. In de zomer van 1981 kwam de originele bezetting van Caravan, gitarist/zanger Pye Hastings, drummer Richard Couglan en de neven Dave (toetsen) en Richard Sinclair (basgitaar en zang) weer bij elkaar en werd begonnen met het schrijven van nieuw materiaal voor het tweede album op Kingdom Records, het tiende in successie. In november 1981 startte men met de opnamesessies in Oakwood Studios in Herne Bay, Kent, en daarmee gingen ze door tot januari 1982. Opnieuw droegen de belangrijkste drie songschrijvers binnen Caravan bij aan het nieuwe materiaal. Pye Hastings' bijdragen waren het licht punky Bet You Wanna Take It All/Hold On Hold On, het reggae-achtige Taken My Breath Away en het poppy All Aboard, gebaseerd op herinneringen aan een Franse tournee. Richard Sinclair droeg het lyrische Back To Herne Bay Front bij, over de ervaringen tijdens de opnames en het grappige A.A. Man, met als onderwerp autopech. Neef Dave Sinclair schreef drie nummers: Videos Of Hollywood, een nostalgische ode aan de grote filmsterren uit het verleden, terwijl Sally Don't Change It Dave's vocale debuut op een Caravan-album betekende. Zijn laatste compositie was het ontroerende Proper Job/Back To front waarin hij een inkijkje verschaft in de wereld van een zwoegende muzikant. Dit nummer had ook nog een primeur: drummer Richard Coughlan laat voor de eerste keer van zich horen, al is het slechts een stukje gesproken tekst, de echte solozang is van Pye Hastings. Het album laat de swingende kant van de band horen, jazzy soms, een beetje Camel-achtig. Dat laatste is ook niet zo gek: twee muzikanten (beide Sinclairs) speelden ook bij deze band. Dat gevoel wordt nog verder versterkt door de bijdrage op saxofoon, op vier nummers, van Mel Collins, de derde met een Camel verleden. Over het geheel genomen is het allemaal misschien wat lichtvoetig, vooral de nummers die door Richard Sinclair zijn geschreven, maar het is toch lastig om op mijn stoel te blijven zitten bij het beluisteren. Favorieten zijn het swingende openingsnummer Back To Herne Bay Front, het melancholieke Videos Of Hollywood en het afsluitende, ruim acht minuten durende, Proper Job/Back to Front, het meest proggy nummer. Er is genoeg te genieten, naast Mel Collins' onovertroffen saxofoon riedels, zijn vooral de melodieuze basgitaar van de ene Sinclair en de heerlijke uithalen op synthesizer en orgel van de ander het beluisteren ruimschoots waard. "Back To Front" staat bol van de humoristische teksten en dito titels, typisch voor de Canterbury stijl van componeren. Er zijn ditmaal zelfs drie zangers aan het werk: de fluwelen, zoetgevooisde Richard Sinclair, het niet onverdienstelijke debuut van Dave en de bekende hoge, soms wat bibberige tonen van Pye Hastings. Tijdens de opnamesessie werd nog een poging gedaan met andere nummers, die later in gewijzigde versie op andere (solo) albums zouden verschijnen, maar de studiotijd raakte op en de nummers kwamen niet meer op tijd af. Het resultaat "Back To Front" verscheen uiteindelijk in juli 1982. Helaas, helaas, ook dit album bereikte niet het zo gewenste commerciële succes, terwijl ook het aantal optredens snel opdroogde. In een wederom sterk gewijzigde samenstelling werd nog een beperkt aantal optredens gespeeld voordat de band op 7 oktober 1984 een laatste concert gaf in Canterbury, waarna de groep ophield te bestaan. Of toch niet?