CAMEL : PRESSURE POINTS - CAMEL LIVE IN CONCERT

 

  1. Pressure Points
  2. Drafted
  3. Captured
  4. Lies
  5. Sasquatch
  6. West Berlin
  7. Fingertips
  8. Wait
  9. Rhayader
  10. Rhayader Goes To Town

Label : Metronome

Length : 46:49

Released : 1984

Recording Date : May 11, 1984

Venue : Hammersmith Odeon, London, UK

Review (ProgArchives) : This is an excellent live album. It's not quite up to the standard of A Live Record (what is?) but it has some excellent tracks and the band are in top form, including 3 keyboards players (sadly Richie Close died soon after recording this). The highlight is the wonderful, sophisticated Fingertips, containing a superb contribution from Mel Collins on sax, but all the album is consistently good stuff. The vocals are superbly handled by Chris "Rainbow" (really Chris Harley, Runrig's producer!) and Pete Bardens does a guest spot on organ. As ever, Ton "I don't fly" Scherpenzeel shines on keys and the rhythm section is tight as a Camel's bum in a sandstorm, but Latimer's guitar steals the show as ever. He's a virtuoso. 4.5 stars really. Definitely worth buying.

Review (Wikipedia) : Pressure Points, Camel Live in Concert is een livealbum van Camel. Het opgenomen concert werd gegeven op 11 mei 1984 ter promotie van hun studioalbum Stationary Traveller, waarbij Camel ook Nederland zou aandoen, in dit geval Haarlem. De opzet was om van het concert in Hammersmith Odeon een dubbelalbum uit te geven alsmede een video/beeldplaat. Echter problemen met de lichtinstallatie zorgden ervoor dat voor wat betreft de beelden alleen het deel na de pauze kon worden gebruikt. Het album werd daarop aangepast. Bij de heruitgaven van albums van Camel verschenen steeds meer tracks van het eerste gedeelte, totdat in 2009 het geheel als dubbelabum op compact disc verscheen. Gezien de tijdsduur van de 2cd kan er getwijfeld worden of dit de opnamen van het totale concert zijn. De wereldwijde tournee werd niet gehouden, dat had te maken met de vliegangst van Scherpenzeel. Decca sloeg na dit album een andere richting in; men wilde zich meer wijden aan klassieke muziek. Latimer had er eigenlijk ook even genoeg van en Camel kwam dus zonder platenlabel te zitten. Bovendien gingen de originele opnamen voor het volgende album grotendeels verloren en het duurde zeven jaar voordat er nieuwe muziek van Camel kwam.