BRUCE COCKBURN : CROWING IGNITES

1. Bardo Rush
2. Easter
3. April In Memphis
4. Blind Willie
5. Seven Daggers
6. The Mt Lefroy Waltz
7. Sweetness And Light
8. Angels In The Half Light
9. The Groan
10. Pibroch The Wind In The Valley
11. Bells Of Gethsemane

Label : True North

Release Date : September 20, 2019

Length : 57:06

Review (BluesMagazine) : Een songwriter zonder woorden. Het verhaal dat enkel vertelt wordt door muzieknoten. De gitaar als woordeloze stem. Een korte omschrijving van dit nieuwe werk van Bruce Cockburn. 'Crowing Ignites' is zijn vijfentwintigste studioalbum. Waar Cockburn zich als artiest zich vroeger een geëngageerde songwriter toonde, koos hij nu om volledig instrumentaal te werken. Onderstaande video is een (lang) interview waar ook besproken wordt waarom hij deze keuze heeft gemaakt. De afwezigheid van tekst is eigenlijk een groot voordeel. De aandacht van de luisteraar licht volledig op de wonderschone melodieën. Als kleine soundscape bouwwerken staan deze muziekstukken als tempels en kathedralen. Sacrale weidse schoonheid die her en der prachtig schuurt met bluesy gitaar erupties. Dit is geen zachte new age of ambient voor ontspanning of achtergrondmuziek maar 'gewoon' pure bluesmuziek. The Mt. Lefroy Waltz kent dan bijvoorbeeld een wat jazzy karakter. De vele bochten die gitaar en trompet om elkaar heen draaien een spannend duet. De driekwart ritmiek een stevige fundatie die licht hypnotiseert. Er ontstaat een gortdroog klankbeeld alsof de luisteraar zich in een woestijn bevind, ingeklemd tussen de elementen. Overgeleverd aan krachten buiten zijn invloed moet hij accepteren dat hij als een zandkorrel is in het wiel des tijds. Er lijkt plots meer tussen hemel en aarde. Het landschap is immers zo veel ouder dan de mens. Afsluiter Bells Of Gethsemane vervolgt het spirituele karakter dat dit album heeft. Al is er nu geen sprake van verstilling of devotie. Het samenspel van bellen en gitaar dreigend en onheilspellend. Een triest samenspel over de Bijbelse gebeurtenissen in de olijfgaard. Het vleugje hoop dat verdrukt wordt door het onafwendbare eindpunt. De opoffering voor al onze zonden. Het gebruik van tekst had alleen maar afbreuk gedaan op deze grootste stukken. Om woorden te verbinden aan het uitgedrukte gevoel was vrijwel onmogelijk geweest. Dit had alleen maar afbreuk gedaan aan de schoonheid en verdriet die de gitaar voorbrengt. De muzikale versie van 'spreken is zilver, zwijgen is goed'.

Review (Folking) : Bruce Cockburn, legendary Canadian artist, released Crowing Ignites on September 20th. This is Cockburn's 34th album and is made up of eleven new compositions - unusually, all instrumental. In 2005, Cockburn released a previous all-instrumental album, Speechless, which earned him a Canadian folk Music award for Best Instrumentalist. I've just re-listened to it - I prefer Crowing Ignites, which tells you how good I think this is. I approached this review with some trepidation - how do you describe the mountain tops of guitar playing when you're barely in the foothills? It was pointed out to me that, in comparison to Cockburn's finger picking style, most of us are in the foothills and I really should just get on with it. Here goes. The video linked below shows Cockburn playing 'Bardo Rush', the opening track off the album. The New York Times has described him as having "the hardest working right thumb in show business"; you can see - more importantly, hear - from the video that, true as that may be, the rest of the digits are pretty hard working as well. On first listen I was wondering if there were two guitars at places; as you can see there's one and the thumb drives the rhythm over a melody, part picked, part strummed and so smoothly played that you can only watch in awe while the tune pulls your emotions into a slightly uncertain location while the rhythm holds them reassuringly stable. The album moves on to 'Easter', more relaxing, written on Easter Sunday, beginning with a mood of calm joy, bringing you home to an easy place - before it leaps into more energetic musical celebration. 'April In Memphis' (written on Martin Luther King Day and named for the day/month and city he was shot) is emotionally similar, but finishes with the haunting hint of chimes we'll hear later on the album. The style changes a little for 'Blind Willie', guitar and dobro swapping notes on a track named after the gospel blues player Blind Willie Johnson. 'Seven Daggers' moves the sound again, this time to a more spiritual feel, not least because of the way the guitar plays against the kalimba. 'The Mt Lefroy Waltz' is smooth jazz. 'Sweetness and Light' is a jauntily finger-picked tune, while 'Angels In The Half Light' which follows it is more emotionally mixed (as you might surmise from the title), that driving thumb again, deep notes, bent in places, and fighting with the higher pitched cheeriness - which never quite wins the tune and thus leaves an uncertain equilibrium. 'The Groan' is a return to a more bluesy, hand-clapped style - the title presumably because it was written about the aftermath of a school shooting. The penultimate 'Pibroch: The Wind In The Valley' makes the guitar sound like highland bagpipe - Cockburn is Canadian but there is Scottish heritage and he has said "I've always loved pibroch, or classic bagpipe music, it seems to be in my blood. Makes me want to sip whiskey out of a seashell on some rocky headland". 'Bells of Gethsemane' closes the album, more than seven minutes long, holding the attention, some guitar work which touches on Scottish styles, blues styles, echoing lead acoustic and all set against Tibetan symbols, chimes and singing bowls. It works. Give it a listen. Cockburn has noted of this album: "It's different from songs with lyrics..with instrumental stuff, that specificity isn't there and the meaning is up for grabs. But I'm glad if people find a message in the music". There are complexities in using the medium of words to capture the medium of sound, particularly for an instrumental album where we will each hear it differently so I'll conclude by simply saying that, for all the different styles I've referred to above, this is less an album with eleven tracks and more a piece with different movements.