BONNIE BISHOP : THE WALK

 

  1. Love Revolution
  2. Keep On Movin
  3. The Walk
  4. Every Happiness Under The Sun
  5. I Don't Like To Be Alone
  6. Women At The Well
  7. Song Don't Fail Me Now

Label : Thirty Tigers

Length : 40:55

Release Year : 2019

Review (MuziekNieuws) : Wanneer je Steve Jordan als producer mag binnen halen dan is dat een eer en gelijktijdig heb je dan ook wat te bieden. De drummende Grammy Award winnaar tekende al voor de albums van John Mayer (is mede bandlid) , Robert Cray en Eric Clapton, maar maakte faam in de Late Night. Maar Bonnie Bishop is in de country ook een grote dame en wist in 2012 diverse prijzen waaronder een Grammy in de wacht te slepen. Comeback Het album The Walk is dan ook een mooie comeback al zal ze dit niet direct zo noemen. Ze is niet echt weggeweest maar haar laatste album uit 2016 bracht haar niet de lof die het verdiende. Nu weet ze prachtige songs waaronder de 7 minuut durdende songs 'Song Dont Fall Me Now', 'Woman at the Well'en het openingsnummer 'Love Revolution' op plaat te zetten. Een wandeling vanuit de dip Het album kent vooral countrysongs die even tegen de popsound aanleunen. Het doet denken aan Anastasia meets Ilse de Lange. De ontspannen sfeer in de songs geeft de ruimte voor alle instrumenten. De blues en gospel wordt gevlochten en songs 'I Don't Like To Be Alone' en 'The Walk' geven de situatie van haar waarin ze verkeerd weer. Zowel in tekst en muziek is het mooi hoe ze dit vertokt. Het gaat allemaal over de wandeling die Bishop noodgedwongen heeft afgelegd, toen ze drie jaar geleden zich terug trok. Ze ging terug naar de basis waar ze vandaan kwam Texas, waar ze in Cincinetti opgroeide in een muzikaal gezin. Met het succes onder de arm vertrekt ze naar het Mekka van de country Nashville, waar ze in de hectiek ondersneeuwt en terugkeert naar Texas.

Review (WrittenInMusic) : Bonnie Bishop is een zangeres en songwriter die in Texas opgroeit in een muzikaal gezin ,vader was bluespianist en moeder speelde cello. Ze probeert jarenlang als singer-songwriter te overleven in Nashville en proeft even van het succes, het samen met Al Anderson (NRBQ) gecomponeerde Not Caused I Wanted To verzeildt in 2012 op Slipstream van haar grote idool Bonnie Raitt , die enkele jaren later ook Undone opneemt. Bishop belandt na een handvol langspelers op een doodlopend spoor on the road en verhuist terug naar Texas. Tijdens een noodgedwongen ingelaste rustpauze volgt ze een songwriterscursus aan The Sewanee University of the South en tijdens deze herbronning in Tenessee keert de inspiratie terug en dat resulteerde met hulp van meesterlijke producer Dave Cobb in Ain't Who I Was, een met bevlogen countrysoul opgetrokken werkstuk. In het met Steve Jordan opgenomen The Walk wordt die evolutie verder gezet. In zeven, behoorlijk uitgesponnen episodes die naadloos in elkaar overlopen, legt de zangeres haar ziel bloot vanaf het meeslepende Love Revolution. "welcome to the love revolution, still got a long way to go" zingt Bishop met snerpende gitaren op de achtergrond. Keep On Moving draagt een identieke boodschap uit, verpakt in een funky soul met knap piano en orgelwerk en gospelgetint koorzang. Het is eveneens met Gabe Dixon gecomponeerd. The Walk is evenmin een bezadigde wandeltocht, broeierige chants roepen onmiskenbaar de dreigende sfeer van het Zuiden op en herinneren aan de chain gang ritmiek met daarbovenop wonderlijke, zwoele zang die twijfel over gemaakte keuzes ventileert, de weg terug bestaat niet ,"give me straight, I got to carrying on". Dat gebeurt ook, Every Happiness Under The Sun schiet meteen uit de sloffen op sprankelende percussie en ritmisch snarenwerk. Die instrumentatie wordt enigszins aangehouden aangevuld met zweverige toetsen en fraaie bluesy gitaarakkoorden in I Don't Like To Be Alone, waarbij Bishop zich kwetsbaar opstelt met doodeerlijke ontboezemingen. Het bezwerende op de bijbel geïnspireerde Women At The Wellis is een track waarin country soul en blues versmelten in een broeierig geheel dat de ongrijpbare sfeer van het 'Diepe Zuiden uitademt evenals het bijzonder toepasselijke Song Don't Fail Me Now, een euforische gospelfinale van een dame die de traditionele gepolijste country uit Nashville voorgoed achter zich laat.