BJØRN RIIS : A STORM IS COMING

1. When Rain Falls
2. Icarus
3. You And Me
4. Stormwatch
5. This House
6. Epilogue

Label : Karisma Records

Release Date : May 3, 2019

Length : 51:01

Review (Zware Metalen) : We zetten 'metal' even op pauze en maken een uitstapje naar een mix van klassieke en progressieve rock. De uit Noorwegen afkomstige Bjørn Riis presenteert zijn derde soloalbum onder zijn eigen naam: A Storm Is Coming. Geprezen in de progwereld om zijn werk in de band Airbag en om eerder solomateriaal ben ik dan ook zeer benieuwd naar deze plaat. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: deze recensie is voor mij een moeilijke geweest. Het concept van het album gaat over de relatie tussen mensen, maar ook over verlies en rouw. Dit wordt samengevoegd in een waar spectrum van rauwe, donkere en stevige gitaarpartijen en minimalistische, ietwat melancholische composities, waarover een zeer breekbare en intieme zang is geplaatst. Op het moment dat ik dit album begon te luisteren voor de recensie werd ik geconfronteerd met een overlijden in de familie en wisten de toch al sterke emoties op dit album nóg harder binnen te komen dan toen ik een maand geleden een single luisterde van deze plaat. Het was een zware en vooral emotionele reis, maar hier dan toch mijn oordeel over A Storm Is Coming. Bjørn heeft altijd al de kracht gehad om veel gevoel en diepgaande teksten te presenteren in de muziek die hij schrijft, zowel met zijn band Airbag als met dit soloproject. Op dit album is het niet anders en misschien wel beter dan ooit. De wanhoop en de droevige ondertoon die het album draagt, komt gelijk aan bod in de opener When Rain Falls. Regen is ook het eerste dat de luisteraar hoort als het nummer start, samen met een zeer atmosferisch neergezet gitaarriffje en een zwevende orkestratie. Net als je denkt volledig in de trance en 'mood' te zijn van deze bijzonder spirituele intro, slaat de stemming om en worden we geconfronteerd met een flink stukje rock: stevige, langzame riffs razen door de speakers, ondersteund door een krachtige doch langzame slag op de drums. Dit doet mij denken aan de atmosfeer van Pink Floyd. Een heerlijk warme gitaarsolo jengelt over deze setting heen en maakt het een intense beleving. Dat is voorbij als plots een jazz-achtige onderbreking volgt en het nummer overslaat in een minimalistisch stukje progressieve muziek. Begeleid door een piano en ondersteund door de basgitaar en een (of twee?) akoestische gitaar, krijgt de luisteraar een zeer duidelijk voorproefje van het verhaal wat verteld gaat worden. Een ietwat vrolijkere melodie komt aan bod in de track Icarus, waar een pakkende strum aan akkoorden op de gitaar en een 'catchy' drumpartij de toon wat positiever weten te maken. Totdat je de tekst hoort: 'I see the sun The rays of light calls to me But I fly too close and I burn My ashes fall to the ground' De track You and Me vertelt het verhaal van een verloren liefde, waar wordt gerouwd om het uit elkaar gaan en er onbegrip is hoe deze 'break' heeft kunnen gebeuren. Een intieme en minimalistische track, waar Bjørn zeer ingetogen zingt en zichzelf begeleidt op de gitaar. De toetsen geven dit nog wat meer diepte. En de climax bouwt zich verder uit als de drummer op zijn toms slaat en daarmee ergens op de achtergrond in het nummer een extra dimensie toevoegt. Dan breekt de track aan waar deze redacteur een traantje heeft moeten wegpinken, veroorzaakt door de beladenheid en intensiteit van de compositie: Stormwatch. Met bijna een kwartier op de klok is dit ook het langste nummer op het album. Het begint kalm met een prachtige melodie op de toetsen en een emotioneel beladen zanglijn van Bjørn. De tweede keer dat het couplet zich aanwendt, sluit zangeres Mimmi Tamba aan om een prachtige samenzang neer te zetten. Later in het nummer verzorgt Mimmi nog een captiverende chant op de achtergrond en dit alles draagt bij aan bijzondere reis waar je wordt geconfronteerd met een reeks aan verschillende belevenissen. 'There's a storm coming. You'd better run and hide' lijkt oprecht een allesomvattende zin waarmee dit nummer kan worden omschreven. Een iets simpelere aanpak treffen we in de laatste twee tracks: This House en Epilogue. In This House gaat het verhaal over het vertrek van een dierbare en een huis dat is gebouwd voor 'jou en mij', maar waar vervolgens niemand aanwezig is. De track Epilogue doet exact wat de titel doet vermoeden: het album afsluiten. Geheel instrumentaal, en de toetsen spelen hier een prominente rol. Na de persoonlijke, emotionele reis die ik heb moeten doorstaan, is het me dan toch gelukt een enigszins objectieve (zij het lange) recensie te schrijven over een meesterwerk van een album dat alle erkenning verdient. Dit is niet een album waarop de individuele nummers beoordeeld kunnen worden voor wat ze zijn, maar is het een aaneengesloten verhaal waar je als luisteraar voor moet gaan zitten en in zijn geheel dient te absorberen. Alleen dan komt de boodschap binnen en is de beleving compleet. A Storm Is Coming mag dan wel niet vallen onder de 'Zware Metalen'-categorie: het is een absolute aanrader voor eenieder die diepgaande en intense muziek kan waarderen. Vanuit een persoonlijke noot wil ik ter afsluiting de artiest bedanken. Dit album heeft bijgedragen aan het verwerken van een verlies van een familielid en krijgt daardoor een speciaal plekje in mijn hart en geheugen.

Review (Nieuwe Plaat) : A Storm Is Coming is alweer het vierde solo-album van Bjørn Riis. Riis is vooral bekend als lead-gitarist en zanger van de Noorse band Airbag. De laatste jaren staat dat project op een wat lager pitje en werkt hij meer solo. Riis zit niet stil want zijn vorige releases, Coming Home en Forever Comes To An End, dateren van respectievelijk 2018 en 2017. Tussendoor heeft hij ook nog getourd en dus deze plaat geschreven. When Rain Falls is de opener van deze cd en de eerste twee minuten lijken je te hypnotiseren. We horen een regenbui, wat Keltische klanken en een gitaar. Dan slaat Riis zijn elektrische gitaar aan met een stevige, pakkende riff. De drums zijn ook op de voorgrond aanwezig. Het middenstuk klinkt wat onbestemd en lijkt op een jazz-achtige jamsessie. Na ruim zes minuten horen we voor het eerst de stem van Riis en klinkt de track meer als een rockballad. When Rain Falls is een prachtnummer en legt de lat voor dit album hoog. Enige minpuntje is de outro van ruim twintig seconden, dit is totaal overbodig. Icarus is een typische Bjørn Riis-song. Een heerlijk ritme, verfijnd gitaarspel en de prettig klinkende stem van de Noor. Ook de opbouw is kenmerkend, een rustig begin en toewerkend naar een climax waarbij stem, gitaar en drums elkaar opstuwen. Dan volgt weer even een rustige passage, om vervolgens los te barsten in een orkaan van gitaargeweld. You And Me is een prachtige, gevoelige ballad die gedragen wordt door de stem van Riis en de zich herhalende akkoorden op de elektrische gitaar. De keyboard geeft het nummer een mystieke waas die er heel goed bij past. Hoogtepunt van de plaat is Stormwatch. Een track die heel rustig van start gaat, maar waar steeds een laag bijkomt. De constante factor in het geheel is de zang van Riis. Stormwatch ontwikkelt zich in ruim veertien minuten van rockballad met een ingetogen middensectie tot een heavy metal-achtig muziekstuk. Helaas is dat stevige gedeelte van korte duur en keert de rust weer terug. Vervolgens kabbelt het naar het einde toe. Het gevoel wat achterblijft is dat er meer in het nummer had gezeten en dat het enigszins afgeraffeld lijkt. This House is niet echt onderscheidend en eigenlijk meer van hetzelfde. Dezelfde muzikale opbouw en ook weer veel rustigere stukken, waardoor het nooit echt spannend of boeiend wordt. De afsluiter Epilogue lijkt rechtstreeks afkomstig van Ad Visser's Brainsessions. Een track die niets toevoegt of muzikaal uitdagend, vernieuwend of kenmerkend is. Je ruikt bijna de wierook en ziet de Boeddhabeelden voor je. Het is een compleet raadsel waarom deze track op dit album voorkomt. De conclusie is dat vikingrocker Bjørn Riis een begenadigd muziekmaker is die heel graag dit album uit wilde brengen. Misschien wel iets té graag, want het eindresultaat komt wat overhaast over. Het is een typisch Riis-album met enkele niet te begrijpen keuzes erop. En dat is zonde, want er had veel meer ingezeten.

Review (ProgWereld) : Bjørn Riis is onbetwist de grote man van Airbag. Hij is een van de oprichters, schrijft en produceert het materiaal en met zijn gitaarspel is hij sterk bepalend voor het geluid van deze hoog aangeschreven Noorse progband. Maar ook solo staat hij zijn mannetje. Na het tussendoortje uit 2017, de ep "Coming Home", brengt Riis met "A Storm Is Coming" zijn derde solo-cd van volle lengte uit. Die lengte blijft overigens beperkt tot 51 minuten. A "Storm Is Coming" gaat over de zware thema's als verlies en het ingewikkelde van relaties. Om de spanning en frustratie die relaties nu eenmaal met zich meebrengen goed weer te kunnen geven kiest hij voor de dialoog in de zangpartijen. En daarvoor maakt hij gebruik van de diensten van de Noorse zangeres Mimi Tamba. Een goed voorbeeld van hoe hij de thematiek aanpakt is het nummer Icarus. Hij gebruikt het klassieke verhaal van deze mislukte hoogvlieger om aan te geven dat als een van de twee in een relatie het (te) hard probeert hij of zij zich onvermijdelijk ook symbolische gaat branden. Riis is een man van uitersten. De eerste twee minuten van When Rain Falls gebeurt er vrijwel niets hoorbaars, waarna minutenlang keiharde riffs te horen zijn, gevolgd door hardrockgitaren. Net zo makkelijk schakelt Riis weer over op een rustiek jazzy pianostukje. Dan is het tijd voor de eerste uiterst sfeervolle lyrische gitaarbijdrage van Riss. Als hij zijn snaren zo beroert dat de emotie er vanaf spat, is het onvermijdelijk om te vermelden dat David Gilmour en Pink Floyd dan nooit ver weg zijn. Hoogtepunt van de cd is Stormwatch, met dik veertien minuten het langste nummer. Dit is een typische Riis epic, dat alle elementen bevat die zijn werk kenmerken. Het tempo ligt laag, voor de opbouw neemt de Noor alle tijd. Vrij snel na het begin bevindt te luisteraar zich een hypnotiserende Pink Floyd sfeer. De samenzang met Tamba komt tot leven, ze haalt even uit als zo klassiek op "The Dark Side Of The Moon" te horen is. Het is duidelijk dat we een climax gaan beleven: er komt een storm aan! Maar het is nog niet zover, de wind zwakt nog even af en de lieflijke rust van een veilige haven in de zon dringt zich op. Maar dan barst het los: snoeiharde riffs, denk aan Iommi van Black Sabbath, verbeelden het beuken van de wind op de kust, een lange solo om bij weg te zweven leidt een nieuw stukje rock in gevolgd door net weer even wat andere klanken die Riis uit zijn gitaar weet te toveren. En de storm gaat weer liggen. Mooi! Een beetje een buitenbeentje vormen You And Me en This House, die je de ballads van de cd zou kunnen noemen. Geen moment ontkomen deze nummer aan een trieste, maar uiterst ontspannen sfeer. Zacht, traag en meeslepend komt het tot een zekere aanzwelling, maar de venijnige, harde gitaaraanslagen ontbreken hier. Je hoort de gitarist Riis in This House op zijn best. Het lijkt alsof hij de licht vervormde klanken uit zijn snaren perst. Bjørn Riis is er in geslaagd een heel persoonlijk album te maken over pijn, verlies en frustraties. Schier moeiteloos smeedt hij agressie en woede door stevige (hard)rock, met triestheid en gevoel door subtiele, sfeervolle en melodieuze passages, met soms licht psychedelische elementen. En altijd komt hij met zijn gelaagde en verfijnde gitaarspel om de hoek, waarmee hij blijft verbazen. Bjørn Riss heeft met "A Storm Is Coming" weer een fraai werkje aan zijn catalogus toegevoegd.

Review (The Prog Report) : Six epic songs clocking in at 51 minutes, built around the central themes of human relations and loss, written as a dialogue between two persons.' Well, as soon as I read that, I was hooked! The description of Airbag co-founder, songwriter and lead guitarist, Bjørn Riis' 3rd solo album, A Storm Is Coming sounded right up my alley. I've been a long-time fan of this exceptional Scandinavian artist, first as part of the aforementioned Airbag and then his solo output including his amazing debut release "Lullabies In A Car Crash". Dark, brooding and intensely emotional, A Storm Is Coming is both heavier and more tender than the previous releases, and Bjørn Riis manages to majestically combine the art of rock, prog and atmospheric pop. Where there's been a charge of Airbag being too much like a Pink Floyd clone, Bjørn's solo output is more personal and is turning him into one of the outstanding progressive artists around at present.His signature guitar sound and vocals provide a dreamlike, almost surreal soundscape that takes the listener on a totally immersive journey through a whole gamut of raw emotions, full of the highs of elation and the lows of despair. In addition to Bjørn on vocals, guitars and a wide variety of instruments, the album features Henrik Bergan Fossum (Airbag) on drums, Simen Valldal Johannessen (Oak) on keys, Ole Michael Bjørndal on guitar, and Mimmi Tamba on guest vocals The ultra-slow burning intro to "When Rain Falls" is almost painful as you wait for the music to finally reveal itself. The thunderous guitar riff explodes on the unwary and this musical journey truly begins, the track alternating between the hard, focused approach and a languid, cathartic delivery of calmness and peace. The uplifting "Icarus" brings a smile to my face every time I hear it. The elegantly strummed guitar and oh so tasty percussion adding hubris to the smooth vocals. A nod to Steven Wilson perhaps? But, in my opinion, this is better than anything on Mr Wilson's last release. This song flows perfectly from beginning to end and leaves a knowing smile on your face as it comes to a close. To this reviewer Bjørn Riis' best work has always been the sublime and seductive slower track that plays on your emotions and "You and me" is a perfect example of that. It seems to effortlessly glide along with charm and dignity, a perfect example of when less is more. The longest and most mesmeric song on the album is the near fifteen minute "Stormwatch" which is possibly Bjørn's most complete composition yet. An involving piece of music that draws you in to its intricate and alluring web. Mimmi Tamba's halting vocal provides the perfect foil for Bjørn, adding a hypnotic touch to the music, a song that never outstays its welcome. The emotive feel is ramped up to the maximum with the sublime tones of "This House". A subtle acoustic guitar backs the touching vocal perfectly and gives an aura of heart-breaking honesty to the achingly tender music. A painful and yet beautiful sadness envelops the song leaving you drained by the end. Bjørn's guitar playing is at its transcendent best on this incredible track. The album closes out with the instrumental "Epilogue", a cleansing and purifying release of soulful music that is the perfect ending. I'm a huge fan of Bjørn Riis and "A Storm Is Coming" has just emphasized what a huge musical talent this man is. Six songs of loss, love and human relations that everyone can relate to make this an album that touches you on a personal level and one that is already one of the year's outstanding releases.