BJØRN RIIS : A FLEETING GLIMPSE

1. Dark Shadows (Part 1)
2. A Voyage To The Sun
3. Summer Meadows
4. Dark Shadows (Part 2)

Label : Karisma Records

Release Date : September 30, 2022

Length : 26:04

Review (ProgWereld) : Het Bjorn Riis album “Everything to Everyone” is nog maar een paar maanden geleden uitgekomen en nu komt de ingetogen Noorse gitarist alweer met nieuw werk op de proppen. Een ep met daarop vier nieuwe tracks, samen goed voor dik 25 minuten aan muziek. Volgens het bijgeleverde persbericht benaderde Bjorn Riis de mensen van Karisma Records met het idee om een ep te maken waarin hij terug zou gaan naar zijn muzikale roots: Pink Floyd. Het zou een ode worden zijn zijn muzikale helden. Bjorn Riis zegt er zelf over ‘deze vier nummers hadden zo op één van mijn soloalbums kunnen staan, maar ze hebben echt het Pink Floyd-gevoel gemeen’. Beetje vreemde verklaring, want met Airbag en op zijn soloalbums doet hij niet anders dan zijn voorliefde voor Pink Floyd etaleren. In die zin is er weinig nieuws op dit album te horen. Alles van het late Pink Floyd komt voorbij: gedragen toetsen, de lome sfeer en fijne gitaarsolo’s. Eerlijk is eerlijk, hij weet er een mooi sfeervol geheel van te maken. Voor Dark Shadows (part 1) heeft hij Pink Floyd achtergrondzangeres Durga McBroom ingehuurd. Sinds haar woordloze zang in The Great Gig In The Sky wordt ze hier veelvuldig voor gevraagd. Ook Bjorn Riis laat haar woordloos zingen. Het klinkt wel erg stereotype. Die vrouw kan zo goed zingen, geef haar eens een andere rol. In dit nummer irriteert het meer dan dat ik ervan kan genieten. Het instrumentale A Voyage To The Sun vind ik het sterkst op deze ep. Het heeft wat meer body en heeft een fijn stuwend karakter. De drums van Arild Brøter (Pymlico) zijn groovy en het orgeltje (een Farfisa) van Per Øydir is lekker retro. De stevige gitaarriffs van Bjorn Riis gieren er prettig overheen. Het einde met gedragen toetsen is mooi, maar jongens wat een hoog Pink Floyd gehalte (of jatwerk, maar net hoe je het bekijkt). Ah! Ik zat er al op te wachten: de kerkklokken. Ze doen hun intrede aan het begin van het instrumentale Summer Meadows. Hierin wordt het gas teruggenomen en krijgen we een werkje voorgeschoteld dat het midden houdt tussen het eerste deel van The Great Gig In The Sky en het gemiddelde werk dat te horen is op “The Endless River”. Het licht dreigende Dark Shadows (part 2) sluit de ep af. Het bevat fijn snorrend baswerk en een uitstekende gitaarsolo in David Gilmour stijl. Uiteraard. “A Fleeting Glimpse” is een leuk tussendoortje, maar ook niet meer dan dat. Het is allemaal reuze knap gedaan, maar dat gedweep met Pink Floyd gaat mij wat tegenstaan. We weten nu wel waar zijn fascinatie voor deze groep vandaan komt. We weten nu wel dat hij die sfeer heel goed kan benaderen. Van mij mag hij zijn blik voortaan voorwaarts richten, want als (solo) muzikant is hij goed en veelzijdig genoeg.

Review (Progradar) : Just when Karisma Records were about to release Airbag co-founder, songwriter and lead guitarist Bjørn Riis‘ fourth solo album, ‘Everything to Everyone’, he approached them with an idea for a new mini album. With ‘A Fleeting Glimpse’, Bjørn Riis has let his inspiration from Pink Floyd really come forth. In addition to Bjørn Riis on vocals, guitars, bass and keyboards, the album features Arild Brøter (Pymlico), Øyvind Brøter (Pymlico), Per Øydir, Durga McBroom and Mimmi Tamba. I’ve never hidden the fact that I am a huge fan of Bjørn Riis and he has never hidden the fact that his biggest influence has been Pink Floyd so a new mini album where that influence is free to run wild is definitely going to be up my street and, after declaring ‘Everything to Everyone’ to be his best solo release yet, my appetite was well and truly whet! I’ll just put this out there, this mini album is absolutely marvellous but too short! Four songs that are of this high a quality is just not enough! Joking apart, let’s dig a bit deeper… Dark Shadows (part 1) is reflective and melancholy and features the amazing vocal talent of long time Pink Floyd collaborator from the 80’s and 90’s, Durga McBroom, who adds her undoubted class alongside Bjørn’s voice. There’s a hazy feel to the music and Durga’s beautiful voice just adds to the thoughtful, mournful air. The track has a proper feel of 80’s Floyd to it, the stadium filling mega-band with an arena filling sound and Bjørn’s soulful, sultry guitar just adds sheer class. Instrumental, A Voyage To The Sun, has a real feel of early, ‘Astronomy Domine’, Floyd to it, all moody and experimental, with spooky synthesisers and an ominous overtone. It’s actually deliciously dark and creepy and the guitar almost adds some menace to proceedings with its angular, almost harsh, tone, calling forth thoughts of Set The Controls For The Heart Of The Sun to this mind. I’m loving its brash, in your face attitude that’s interspersed with more reflective and mysterious moments, clever stuff! The music of Summer Meadows invokes just that, hazy summer days, meandering streams, fields of flowers and a wonderfully peaceful feeling. There’s an innocence and beauty right at its core that just lights up your soul and takes the weight of the world of your shoulders, a simply stunning piece of music and I love it. The final track on this mini album is Dark Shadows (part 2) and a return to the reflections of the opening song. There’s a slightly ominous undertone to the opening, a cryptic and enigmatic quality to the music and vocals, as if waiting for something momentous to happen. Bjørn’s jagged, coruscating guitar then cuts through the atmosphere with a gloriously sparse and simple note, a cry out to the dark from the shadows, it’s eerily brilliant in its execution and then Durga’s plaintive vocal joins in to the close out the song in true Floyd style. Bjørn once again hits the heights with superb, emotive, wistful and nostalgic music that just hits you right in the feels. There isn’t a guitarist alive who plays with so much expression, his guitar seems to have a life, and voice, of its own and is instantly recognisable and makes this release, mini album or not, one of the best of the year so far.

Review (At The Barrier) : The Airbag frontman delves into his true passion for a certain band, heart worn proudly on sleeve. After listening to the first 2 tracks you could have named this album ‘Wish You Were Setting the Controls For The Dark Side Of The Heart’s Mother’ as it pays more than a fleeting glimpse to Pink Floyd’s music. Respectfully done though and showcases Bjorn Riis’ musical talent rather than criticise him for plagiarism. It’s as though he admits to playing their music “with all the right sounds but not necessarily in the same places.” Floyd droids with any credibility will be able to recognise elements of each track with the more familiar and less familiar Floyd pieces, many of which have been merged to create the 4 tracks on the album. The titles Dark Shadows ( part 1 and 2), Voyage To The Sun and Summer Meadows give clues as to what to expect!! Even the album cover has a passing resemblance to Floyd’s artistic images. Nevertheless, the tribute paid is deserving of credit from even the most purist followers of Floyd as his efforts are tasteful, respectful and expertly composed. Whether it’s Dave Gilmour’s melodic vocal and guitar style, Nick Mason’s individualistic percussive rhythms, Rick Wright’s swathes of keyboard or even Roger Water’s lyrics, you can pick out he has simply nailed the Pink Floyd sound even down to the vocal backing. Four tracks is adequate, much more and you might as well listen to the originals. A Fleeting Gimpse is exactly what it says on the tin and merits a listen. With the support of Arild Brøter (Pymlico), Øyvind Brøter (Pymlico), Per Øydir, Durga McBroom and Mimmi Tamba, Bjorn has produced an interesting, creditworthy piece of mesmeric Floydian music.