BIG BIG TRAIN : ARE WE NEARLY THERE YET?

BIG BIG TRAIN : ARE WE NEARLY THERE YET? - LIVE AROUND THE WORLD

Disc One : The Lives Of Us (60:38)

Light Left In The Day
Oblivion
Beneath The Masts
Skates On
Miramare
Love Is The Light
Last Eleven

Disc Two : The Lives Of Others (64:43)

The First Rebreather
Black With Ink
A Mead Hall In Winter
Snowfalls
The Florentine
The Transit Of Venus Across The Sun
Apollo

Label : English Electric Recordings

Venue : UK, Germany, Netherlands, Norway, Denmark, Belgium, USA, Canada, Portugal and at sea in the Caribbean

Recording Date : March 24, 2025 - May 25, 2024

Release Date : October 3, 2025

Review (ProgWereld) : Het uitbrengen van een livealbum na afloop van elke nieuwe concertserie is een vast gegeven geworden voor de meeste bands: Steve Hackett, Yes, Marillion en Transatlantic om er maar eens een paar te noemen maken zich al jaren ‘schuldig’ aan dit fenomeen. Maar wat klagen we eigenlijk: het is natuurlijk geweldig om een aandenken aan dat fantastische optreden van je favoriete bandje terug te kunnen zien/luisteren in je comfortabele thuissituatie. Of horen wat je gemist hebt. Ook de heren/dame van Big Big Train (BBT) scharen zich al een tijdje in dit illustere rijtje van prog-iconen. We zijn inmiddels toe aan nummer zes in de rij van liveopnames van de topband onder leiding van songschrijver/bassist Greg Spawton. Ditmaal zijn de optredens die medio 2024 plaatsvonden in Europa, de Verenigde Staten en Canada de basis voor het nieuwe album genaamd “Are We Nearly There Yet?” met als ondertitel Live Around The World. De titel is een frase uit het nummer Last Eleven wat ook de naamgever was van het laatste succesvolle studioalbum “The Likes Of Us”. Voornoemd album was het eerste in de nieuwe bezetting met onder andere zanger Alberto Bravin (PFM) en toetsenist Oskar Holldorff (Dim Gray). Dit resulteerde in een serie optredens waar ook de Zoetermeerse Boerderij deel van uitmaakte. Hier werden zelfs twee optredens gepland: op de zaterdag speelde de band vrijwel het volledige nieuwe studioalbum terwijl op zondag de iconische nummers uit het rijke verleden van de band werden gespeeld. Het nieuwe livealbum volgt grotendeels deze opzet: een uur lang worden we getrakteerd op een zevental nummers van “The Likes Of Us”. Met als hoogtepunt het bijna negentien minuten lange Beneath the Masts, wat alles in zich heeft om als moderne klassieker tot het oeuvre van BBT te gaan behoren. De eerste schijf wordt besloten met een persoonlijke favoriet, het al genoemde Last Eleven. Beide cd’s hebben een ondertitel, niet zomaar willekeurig gekozen. Cd1 heet ‘The Likes of Us’, niet onlogische gezien het al genoemde feit dat alle nummers van dit album afkomstig zijn. Maar ook omdat ze een meer persoonlijk, introspectief karakter hebben dan de nummers op cd2. Deze heeft de subtitel ‘The Likes of Others’; de zeven nummers zijn van de andere albums uit de uitgebreide catalogus van de band. Inmiddels hebben veertien studioalbums het levenslicht gezien. Bovendien gaat het meestal om beschrijvingen van anderen, personen of situaties uit heden en verleden zoals de klassiekers The First Rebreather, A Mead Hall In Winter en The Florentine. Het is ook het eerste livealbum met opnames die niet (vooral) in Londen zijn opgenomen, met uitzondering van de show tijdens Night of the Prog in Loreley 2018 (“Summer Shall Not Fade Away”). Naast de al gememoreerde personeelswisselingen is er nog iets aan de hand met dit livealbum. Het betekent namelijk bovendien een breuk met het verleden. Daar waar voorheen regelmatig een man/vrouw of veertien het podium bevolkte zijn er nu nog maar zeven musici te bewonderen. Een noodzakelijk kwaad; het is immers uiterst kostbaar om met zo’n groot gezelschap op tournee te gaan. Het gevolg: de 5-man sterke blazerssectie is ingewisseld voor een eenzame trompettist. De extra gitarist heeft ook het podium moeten verlaten. Multi-instrumentalist Rikard Sjöblom doet waar hij het beste in is: uiterst gedreven gitaar spelen. Maar dit betekent geenszins dat de band aan kracht heeft ingeboet, integendeel. Door de veelzijdigheid van de bandleden optimaal te gebruiken klinkt de band compacter, frisser en meer rockend dan voorheen. Bovendien zijn met name Bravin en Sjöblom dusdanig sterk op meerdere instrumenten (gitaar, toetsen, zelfs drums) dat het gemis aan personeel soepel wordt opgevangen. Daarnaast staat de kenmerkende harmoniezang nog steeds als een huis, luister maar eens naar Miramare. En die eenzame trompettist, Paul Mitchell, hij kwijt zich bewonderenswaardig van de weinig benijdenswaardige taak om in zijn eentje een tuba, trombone, hoorn en eufonium te vervangen. Hij doet dat met verve en de nodige showmanship, bravo! Kortom, “Are We Nearly There Yet?” is een prima weergave van BBT 2.0, een pittige, beknopte, meer rockende versie, zonder de progressieve roots uit het oog te verliezen. Vaste opnametechnicus Rob Aubrey, normaal gesproken altijd verantwoordelijk voor geluid en mix, is druk doende met het nieuwe studioalbum wat voor 2026 gepland staat. Zanger/songschrijver Alberto Bravin nam ditmaal de honneurs achter de mengtafel waar, hij deed een prima job. Dit livealbum is een uitstekend intermezzo totdat het nieuwe album uitkomt.

Review (Bluestown Music) : In februari van 2024 verscheen het vorige album van Big Big Train, getiteld ‘The Likes Of Us’ waarna het gezelschap startte met een uitgebreide toer door Europa en Amerika. Dat gebeurde in de verse line-up met onder meer de nieuwe zanger Alberto Bravin. Die wierp zich, in nauwe samenwerking met bassist Gregory Spawton, op als keuzeheer voor de selectie van dit dubbele live-album. Wat meteen opvalt is dat de groep niet in de uitgebreide samenstelling met 14 muzikanten op het podium stond, dit vanwege de hoge kosten om zo’n groot collectief de hele wereld mee te zeulen. Aan de kwaliteit van het gebodene doet het echter totaal geen afbreuk, ‘Are We Nearly There Yet ?’ is een livedocument van uitzonderlijke klasse. Op het eerste schijfje vind je 7 van de 8 nummers van het zojuist genoemde vorige album, alleen het nummer Bookmarks ontbreekt. Persoonlijke favorieten: Last Eleven, Light Left In The Day en Love Is The Light. Op de tweede cd een bloemlezing van de 14 voorafgaande albums met geweldige nummers als The Transit Of Venus Across The Sun, het epische, ruim zestien minuten durende A Mead Hall In Winter, The Florentine (wat een schitterende samenzang en fraai Kansas-achtig vioolspel van Clare Lindley) en de machtig mooie rockballad Snowfalls. Mocht je Big Big Train willen ontdekken, dan is dit dubbelalbum een uitgelezen kans.

Review (The Progressive Aspect) : Releasing a live album after each new concert series has become standard practice for some bands: Steve Hackett, Yes, Marillion, and Transatlantic, to name just a few, have been guilty of this phenomenon for a number of years. But are we really complaining? Surely it is wonderful to be able to re-watch/re-listen to a souvenir of that fantastic performance by your favourite band from the comfort of your own home? Or hear what you missed out on? The guys and gals of Big Big Train (BBT) are also among this illustrious list of prog icons as we have now reached number six in the series of live recordings from this top-notch band, led by songwriter/bassist Greg Spawton. This time, the performances took place during 2024-2025 and recorded at venues across Europe, United States, Canada and on Cruise To The Edge, which explains the post-fixed ‘Live Around The World‘ part on the new album, Are We Nearly There Yet?. BBT aficionados will recognise the title as it is a line from the song Last Eleven, which also gave its name to the band’s latest successful studio album, The Likes of Us – the first with the new line-up, featuring vocalist Alberto Bravin (PFM) and keyboardist Oskar Holldorff (Dim Gray). The resultant series of shows included the Zoetermeer Boerderij, with the two shows scheduled featuring: on Saturday, the band played almost the entire new studio album, while on Sunday, they played iconic songs from the band’s rich history. Are We Nearly There Yet? largely follows this format: On CD 1 we are treated to seven tracks from The Likes of Us. The highlight is the nearly nineteen-minute-long Beneath the Masts, which has all the makings of a modern classic in BBT’s oeuvre. The first disc concludes with a personal favourite, the aforementioned Last Eleven. As with the album itself both CDs are also subtitled and not chosen arbitrarily. CD 1 is entitled The Lives of Us, not an illogical reference given the fact that all the songs are from The Likes of Us album. But also because they have a more autobiographical, introspective quality than the songs on the second disc. CD 2 is subtitled The Lives of Others and the seven songs selected are from other albums in the band’s extensive catalogue, which currently stands with fourteen studio albums. Moreover, they are mostly descriptions of others, people, or situations from the past and present, such as the classics The First Rebreather, A Mead Hall In Winter, and The Florentine. It is also the first live album to feature recordings not made (primarily) in London, with the exception of the show during Night of the Prog at Loreley 2018 (Summer Shall Not Fade Away). Besides the personnel changes already mentioned, there’s something else going on with this live album. It also marks a break with the past. Where once around fourteen men or women regularly occupied the stage, there are now only seven musicians left. A necessary evil; touring with such a large ensemble is, after all, extremely expensive. The result: the five-piece horn section has been replaced by a lone trumpet player. The additional guitarist has also had to leave the stage. Multi-instrumentalist Rikard Sjöblom does what he does best: playing guitar with extreme passion. But this doesn’t mean the band has lost any of its power; quite the opposite. By optimally utilizing the band members’ versatility, the band sounds more compact, fresher, and more rocking than before. Moreover, Bravin and Sjöblom, in particular, are so strong on multiple instruments (guitar, keyboards, even drums) that the lack of personnel is easily compensated for. Furthermore, the signature harmony vocals are still rock solid; just listen to Miramare. And that lone trumpeter, Paul Mitchell, admirably handles the unenviable task of single-handedly replacing a tuba, trombone, French horn, and euphonium. He does it with verve and the necessary showmanship/bravado, bravo/hats off! In short, Are We Nearly There Yet? is a great representation of BBT 2.0 live – a punchy, concise, more rocking version, without losing sight of its progressive roots. Finally another ‘change’ as regular recording engineer Rob Aubrey, normally responsible for sound and mixing, is busy working on the new studio album, scheduled for 2026, so singer/songwriter Alberto Bravin takes the honours behind the mixing desk, and he has done a superb job. This live album is an excellent interlude until the next studio is released.