|
BENNETT WILSON POOLE : BENNETT WILSON POOLE |
|
Label : Aurora Release Date : April 6, 2018 Length : 47:40 Review (Blues Magazine) : Deze recensie moet je maar zien als "beter laat dan nooit" of "te mooi om te laten schieten". En omdat het Britse trio Bennett Wilson Poole in november drie optredens in ons land verzorgt, is een recensie van hun debuutalbum natuurlijk altijd handig! Het trio bestaat uit drie voormannen van drie Britse rootsrockbands. Robin Bennett (zang, akoestische gitaar, elektrische gitaar, fluit), die in bands als The Dreaming Spires, Goldrush en Saint Etienne zat, Danny Wilson (zang, akoestische en elektrische gitaar, harmonica), die in bands als Grand Drive en Danny & The Champions Of The World zat en Tony Poole (zang, akoestische en elektrische gitaar, toetsen, bas) van de band Starry Eyed And Laughing. Aangevuld door drummer Harry Arthur komen ze met een debuutalbum waar elke rootsrock liefhebber spontaan van gaat watertanden. Hun muziek zit namelijk boordevol met invloeden uit het werk van Tom Petty, The Byrds en Crosby Stills & Nash. Vooral de prachtige samenzang valt hierbij op. Naast deze Amerikaanse invloeden duikt er zo af en toe ook een Britse invloed als Stealers Wheel en The Searchers op. Geopend wordt met de opgewekt sprankelende rootsrock van Soon Enough met een zeer zonnig geluid waarin met name het Byrds geluid eruit springt via het springere Roger McGuinn-achtige gitaarspel. Ask Me Anything klinkt wat rauwer waarbij je moet denken aan een song als "Almost Cut My Hair" van Crosby Stills & Nash. Vermeng het geluid van Tom Petty eens met het geluid van Crowded House. Grote kans dat je dan een nummer als Funny Guys krijgt. Het Crowded House geluid is ook terug te vinden in het dromerig zwevende Hide Behind A Smile met schitterende meerstemmige zang. Het stuwende Wilson General Store heeft een Stealers Wheel-achtige aanstekelijkheid met snijdend harmonicaspel. Het geluid in Hate Won't Win is vervolgens weer wat rauwer en klinkt, met zijn krachtige gitaargeluid als de beginperiode van Tom Petty. Door het beruik van een ouderwetse mellotron klinkt het deinende The Other Side Of The Sky behoorlijk psychedelisch. Alle elementen om een magistraal nummer te vormen zijn aanwezig in That Thing You Called Love. Sprankelende Byrds gitaren, fluwelen Gerry Rafferty-achtige zang en dromerige meerstemmige zang. Magistraal dus! Not Forgetting (Just Remembering) heeft net zo'n sfeertje als de uitvoering van "Chimes Of Freedom" door the Byrds. Sprankelende folky pop dus! In het akoestische Find Your Truth is de prachtige meerstemmige zang van het trio in volle glorie te horen. Het stevige Lifeboat (Take A Picture Of Yours) sluit dit sublieme rootsrock album af. Ik roep alle rootsrockers op om de drie optredens van Bennett Wilson Poole te gaan bezoeken. Review (Alt.Country.Nl) : Oh oh oh, wat hebben we weer een parel uit de bak met nieuw verschenen albums opgevist. Het gaat om het ongetitelde debuut (Aurora) van Bennett Wilson Poole. Ook nooit van gehoord, he? Het is een Engels collectief bestaande uit Robin Bennett (van The Dreaming Spires), Danny Wilson (van Grand Drive en Danny & the Champions of the World) en Tony Poole. Deze Poole is misschien een beetje vreemde eend in de bijt. Hij is veel ouder van Bennett en Wilson en maakte in het verleden deel uit van de pubrockband Starry Eyed & Laughing die in de eerste helft van de jaren 70 (!) twee albums uitbracht. Daarna werd hij vooral producer. Ook is hij een fabuleus gitarist. Je hoort hem op deze plaat vooral uitblinken op zijn Rickenbacker. Dat en de sublieme samenzang van de drie mannen brengt Byrdsiaanse tijden terug. Heerlijk! En geëngageerd. Hate Won't Win is een pakkend nummer dat werd geschreven vlak na de moord op de politica Jo Cox. De bijna 8 minuten durende monumentale psychedelische gitaarrocker Lifeboat (Take A Picture Of Yourself) - met CSN&Y-zang - werd geïnspireerd door een krantenbericht over selfies dat stond naast een foto van een vluchtelingenboot in de Middellandse Zee. Hide Behind Your Smile is dan weer Beatle-esk. Oplettende lezers noteerden, Byrds, CSN&Y en Beatles. Is dit dan een grote retro-act? Daar kun je over discussiëren, maar het doet er helemaal niet toe. Dit album staat helemaal bol van de klasse. Grootse songs, fantastische invulling. Een ouderwetse klassieker in wording. |