BARZIN : TO LIVE ALONE IN THAT LONG SUMMER

1. All The While
2. Without Your Light
3. In The Dark You Can Love This Place
4. Stealing Beauty
5. Fake It 'Til You Make It
6. In The Morning
7. You Were Made For All Of This
8. Last Summer
9. It's Hard To Love Blindly

Label : Monotreme Records

Release Year : 2014

Length : 32:50

Review (The Line Of Best Fit) : Barzin is the vehicle for the musical outings of Barzin Hosseini, chilled troubadour of the Toronto music scene. He toured here a couple of years ago with Great Lake Swimmers, whose Tony Dekker features on this album. What was notable about those appearances was his ability to hold a room in rapt silence as his melodic songs insinuated themselves into the audiences' consciousness. Whereas Tony Dekker specialises in a sense of a person's loneliness in the face of awesome nature, Barzin rather roots himself in the city. On this record he looks out from a shell of urban alone-ness and observes, pointedly, tenderly, seemingly disinterestedly, as contacts are made, relationships pass, but nothing lasting really happens except rueful regret. The beats are slowish but determined, with strummed guitar, shuffling drums and pedal steel, forming a reflective, dreamy soundscape. The terrific "All the While" opens the record and sets the tone, a lazy, almost recumbent rhythm. In "Without Your Light", he gently waltzes you further into his soundworld and observation of regret. The piano driven "In The Dark You Can Love This Place" perfectly captures the sense of isolated detachment of the record "Strangers come, strangers go away/ And still you feel the same.". It's terrifyingly precise in its portrayal of detachment and connections not made. "Fake It 'til You Make It" captures this sense again as it reflects on an empty summer, "You followed home strangers/ who in the end remained just strangers.." . The last three songs form the emotional core of the record. "You Were Made For All Of This" has a gentle melodic thrust belying some intense emptiness "Someone takes you by the hand,/ Leads you to a room, and you go/ but you don't know why that is." . 'Lazy Summer' sounds happy as its gentle guitar opens with a wistful anticipation of a summer to come, "Lazy summer is coming back again/ All those lovely girls and lonely boys/ will soon fill the streets.." but he sees what's coming to him ".the lonely nights/ I can see them right now." This bleakness - observed ruefully, as if in itself an experience worth having and a proper part of life in a city - is how the record ends in "It's Hard to Love Blindly" - "Burn down the night/ It never did keep its promise/ It left me with desire/ half way desires, and longing." This is a lovely, beautiful and reflective record, the music is intelligent, has depth and sounds gorgeous. One for hurt lovers and natural outsiders to lick their emotional wounds in the failing evening light as the nights get longer and spring makes its (false) promises.

Review (Indie Style) : Een bezige bij kan je de Canadees Barzin Hosseini niet noemen. In 1995 begon hij muziek te schrijven, al duurde het tot 2003 voor hij zijn eerste werk naar buiten bracht. Sindsdien volgden nog twee albums, waarvan het laatste in 2009 het levenslicht zag. Vijf jaar later is de bard terug met 'To Live Alone In That Long Summer'. Net als de hoes voorspelt de titel weinig vrolijke deuntjes. Bij Barzin is het namelijk weemoed troef, de favoriete stemming van menig singer-songwriter. 'All The While' wordt gedragen door een mooie gitaarmelodie, een met borsteltjes gespeeld drumritme, en het geheel wordt overgoten met een zeemzoet laagje strijkers. 'Without Your Light' is van de soort americana waarbij je op een winterse avond met een glas bourbon in de hand kijkt hoe het hout in de open haard langzaam tot as smeult. Wat later horen we 'Stealing Beauty', een song die meer naar folk neigt en mede door de stem van de Canadees wat aan Villagers doet denken. Dat zijn de drie belangrijkste stijlelementen die we op 'To Live Alone In That Long Summer' terugvinden: een sterke, minimale instrumentatie, ingetogen warmte en treurige folk: een beproefd en sterk recept, dat bijgevolg ook weinig origineel is. 'Fake It Till You Make It' springt er halverwege wat uit met de harde piano-akkoorden, maar vervalt ook al snel in de stijltrucjes die Barzin in elke song naar boven haalt, met een overduidelijk refrein via modulatie als meest frequente. Al zijn we nu misschien iets te streng. Het blijft allemaal namelijk heel erg mooi en wanneer tijdens 'You Were Made For All Of This' de zangeres van Snowblink mag komen opdraven, zijn we meteen terug geïnteresseerd. Ook afsluiter 'It's Hard To Love Blindly' laat ons nog een laatste maal meedeinen op de golven van de lapsteelgitaar. Het album klokt af op een dik half uurtje waarin we negen songs voorgeschoteld kregen. Dat is veel van hetzelfde, maar toch voorbij voor je het goed en wel beseft. Volgens ons komt 'To Live Alone In That Long Summer' dan ook het best tot zijn recht tijdens een relaxmoment, waarbij je het jezelf heel gemakkelijk en knus gemaakt hebt. Of dat nu tijdens een idyllische sneeuwbui vanonder een dekentje of een romantische zonsondergang aan het kampvuur is, laten we aan jou over.

Review (Cutting Edge) : Bij het horen van zijn naam zou je denken dat Barzin Hosseini het neefje van beroemde schrijver Khaled Hosseini is. Een schrijver is Barzin wel, niet van boeken, maar van melancholische, zachte nummertjes. De beste in zijn vak is hij helaas niet. Deze Canadese singer-songwriter schrijft namelijk heel doordeweekse, ordinaire teksten. Jammer wel, want de rest is redelijk, misschien zelfs iets té, perfect. De titel 'To live alone in that long summer' zegt al genoeg. Het hele album lijkt namelijk over een diepe heimwee naar de voorbije zomer te gaan. Voor mensen die een dikke vijfenveertig minuten naar een diepdroevige stem kunnen luisteren, is dit album zeker een aanrader. Voor mensen die dit niet kunnen, alsjeblieft begin er niet aan. Wanneer we de plaat in de platenspeler steken, worden we getrakteerd op een prachtige, zuivere gitaarlijn. Deze wordt aangevuld met een rustige drum en een triest pianospel. Wanneer Barzin zijn stem laat klinken, weten we dat we voor de rest van het album een zakdoek nodig gaan hebben. 'All the while' en tevens de rest van de nummers zijn exact hoe het melancholische singer-songwritergenre hoort te klinken. Misschien is het allemaal zelfs iets té perfect, want het begint op den duur wel wat te vervelen. En laten we het er allemaal over eens zijn: wanneer je op het einde van een plaat denkt dat het allemaal één nummer was, ontbreekt er toch iets aan. In nummers als 'Without your light' en 'In the dark you can love this place' zorgt een vrouwenstem gelukkig voor wat meer variatie. Dit is heel erg nodig, omdat het allemaal iets te saai klinkt en we daarom de boodschap van zijn teksten niet helemaal opvangen. Maar zoals we eerder hebben gezegd, zijn de teksten niet schitterend. Zo bijvoorbeeld 'Fake it 'til you make it', wat tevens de titel van een nummer is, klinkt vrij flauw. Het doet ons dan ook niet heel erg verbazen dat hij hier niet zo bekend is, terwijl hij wel al van 1995 bezig is met muziek maken. Hij heeft zelfs al vier albums uit. Moest hij wat aan zijn teksten werken en het allemaal iets spannender maken, zou hij misschien wat in bekendheid winnen. Zeker omdat de rest allemaal perfect klinkt zoals het hoort in dit genre. De gitaar, piano, viool en vocals stromen over van de melancholie, nu nog de teksten opkrikken en dat komt helemaal goed.