ÁSGEIR : IN THE SILENCE

1. Higher
2. In the Silence
3. Summer Guest
4. King and Cross
5. Was There Nothing ?
6. Torrent
7. Going Home
8. Head in the Snow
9. In Harmony
10. On That Day

Label : One Little Indian

Release Year : 2013

Length : 39:03

Review (AllMusic) : There has rarely been a shortage of musical talent emerging from Iceland, an island that is cast away in the northern echelons of the Atlantic Ocean, but which is rich in cultural and artistic talents, with the likes of Björk and Sigur Rós dominating their respective genres across the world. Icelandic tastemakers have also hoisted Ásgeir Trausti's debut album to the number one spot in the charts, a record which additionally scooped top accolades in the 2012 Icelandic Music Awards. Originally released as Dýrð í Dauðaþögn in his homeland, Ásgeir enlisted the help of John Grant to translate the record into English for this international release, and renamed it In the Silence. The melodic indie folk that Ásgeir incorporates here is poised intriguingly between acoustic instruments and electronic elements, and single the "King and Cross" expertly brings the two together in a charming slice of indie pop. The decision to translate the lyrics was wise and subsequently offers a more wide-spread accessibility to his songs that might not have been possible in his native tongue. Ásgeir and Grant have woven together whimsical tales and stories from the original Icelandic text without many obvious adjustments from the original melodies. Although upbeat for the most part -- "Torrent" and "In Harmony" are particular highlights -- there is a constant hint of melancholy that resides in the beauty of Ásgeir's high-pitched and unnervingly emotive vocals, which is brought out in the more brooding moments of the record. The downbeat and bass-driven "Going Home" uncovers an expansive and pensive side of Ásgeir, which is a welcome contrast to the initial sweetness, and at times tweeness, of his melodies and harmonies. Although it's unlikely In the Silence will have quite the same impact on the charts beyond the shores of Iceland, it does suggest another musical gem has been unearthed from the island's formidable pool of talent.

Review (De Morgen) : In thuishaven IJsland verkoopt hij al meer platen dan Björk en Sigur Rós, maar nu acht de éénentwintigjarige Asgeir de tijd rijp om ook de rest van de wereld te veroveren. Het staat in de sterren geschreven dat de jonge zanger ook daar even populair wordt als zijn beroemde landgenoten. Een jaar geleden vertelde John Grant, bekend van alom bejubelde soloplaten als 'Queen of Denmark' en 'Pale Green Ghosts', tijdens een interview met De Morgen over een ontdekking die hij gedaan had in IJsland, waar de voormalige zanger van The Czars dan al een tijdje woont. Asgeir Trausti, een jonge singer-songwriter, voert er op dat moment al weken de charts aan en is er uitgegroeid tot een groter fenomeen dan Björk en Sigur Ros. Ook zijn debuut-cd 'Dýrð í dauðaþögn' blijkt een plaatselijke sensatie, wordt er de bestverkochte plaat aller tijden en wordt later ook uitgeroepen tot beste album van het jaar. Inmiddels zijn we twaalf maanden verder en verschijnt de plaat ook in de rest van de wereld. In een Engelse versie weliswaar, waarbij de teksten, meestal geschreven door Asgeirs vader, vertaald zijn door... John Grant, die ook op de single 'King and Cross' te horen is. Asgeir maakt muziek die je net iets minder met de uitgestrekte landschappen van zijn thuisland vereenzelvigt dan pakweg Sigur Rós, Ólafur Arnalds of Jóhann Jóhannsson. In plaats daarvan grossiert de jonge zanger in melodieuze folk waar fans van bijvoorbeeld Bon Iver of José González vlot voor door de knieën zullen gaan. De vergelijkingen zijn overigens niet toevallig. Asgeir, Justin Vernon en González zouden met hun erg gelijkaardige falsetstemmen moeiteloos elkaars platen kunnen inzingen zonder dat iemand er erg in zou hebben, en op de koop toe opereren ze ook muzikaal in hetzelfde universum. De songs worden niet weelderig verpakt, maar toch zit er een rijkdom in de arrangementen die nog meer opvalt als je 'In the Silence' een paar keer gedraaid hebt. En zelfs als er, zoals in het onthutsend knappe slotnummer 'On that Day', enkel een sober betokkelde akoestische gitaar aan te pas komt, kun je je niet van de indruk ontdoen dat op de achtergrond meer aan de hand is. Daar zit de ruimtelijke productie - meer dan eens lijkt het of de songs in een kerk zijn opgenomen - vast voor iets tussen, maar ook als de instrumentatie iets dikker is aangezet (met blazers, roffelende drums en keyboards, zoals in de titelsong) slaagt Asgeir erin om niet in drammerige bombast te vervallen. Dit is kortom een plaat die je niet meteen aan een debutant zou toeschrijven, maar aan een artiest die al jarenlang aan een vervellingsproces bezig is en na lang zoeken een eindelijk zijn eigen identiteit gevonden heeft. Asgeir is pas eenentwintig. Als dit debuut een maatstaf is, brengt hij vroeg of laat een heuse klassieker uit. Met 'In the Silence' reserveert Asgeir in afwachting al een plaats in onze eindejaarslijst.