ARNO : CHARLES ERNEST

  1. Lola, etc.
  2. Je veux nager
  3. Mother's little helper
  4. Ma femme
  5. They look at me
  6. Elisa
  7. Amor
  8. Elle a eu
  9. Lovin' you
  10. Il est tombé du ciel
  11. Not in love
  12. Honky Tonk (with Reggie)
  13. Hey sister
  14. Pas heureux ni malheureux
  15. Solo gigolo

Label : EMI

Time : 53:38

Release Year : 2002

Review (MusicMeter) : Arno Hintjens is voor mij de personificatie van "Belgische muziek" (wat dit ook moge betekenen). Zijn muziek is meestal rammelend en moeilijk te catalogeren. Je zou er blues en chanson kunnen bijsleuren, maar dat dekt niet echt de lading - vind ik. Invloeden? Jan en klein pierke, met andere woorden alles wat in Arno's ogen dan ook maar een klein beetje authenticiteit uitstraalt. Van epigonisme van Arno's kant kan echter geen sprake zijn, daarvoor is hij té eigenzinnig, denk ik. Wanneer ik stel dat Arno meer een podiumbeest is dan een studiowizzard, trap ik een open deur in. Arno solo (ik hou nu even geen rekening met TC Matic) is auteur van twee all-time classics hier ten velde: " Forget the Cold Sweat " en " Vive ma liberté" - toch is het met Arno soms (op platengebied dan) spijkers op laag water zoeken. De uitzondering op die regel heet "A la française". Hier overheerst na meerdere luisterbeurten een dubbel gevoel. Aan de ene kant heb je motherfuckers van nummer ( "Je veux nager" , "Ma femme" , "Amor"). Dan heb je ook nog de gloedvolle "minder-is-meer" Stones-cover "Mother's little helper". Daartegenover staat de sof "Elisa" - een duet met Jane Berkin! Birkin zingt schabouwelijk vals. Op familiefeestjes zingt er soms ook al eens een tante een liedje na herhaaldelijke aanvragen. Dat vrolijk gekweel wordt echter niet toevertrouwd aan een cd .... Er zijn hier ook een aantal grijzende soulnummers te vinden ("Honky Tonk", "Pas heureux ni malheureux"). Het soort nummers die je zou kunnen horen in discotheek "De laatste herfst". Ze klinken alsof er een gepensioneerde douanier (laten we hem Willy noemen) van jetje geeft op een afgejakkerd Hammond-orgel. Dat heeft wel iets op een erg vreemde manier.