ANNABEL LAMB : ONCE BITTEN

  1. riders on the storm
  2. once bitten
  3. take me in your arms
  4. heartland
  5. backwards through the looking glass
  6. dividing the spoils of love
  7. hold fast
  8. snake pliskin
  9. missing
  10. no cure

Label : A&M

Released : 1983

Length : 39:58

Review (Wikipedia) : Once Bitten was Annabel Lamb's 1983 debut album. The U.S. version of the album differed from the UK release and as well as different cover artwork, contained the single "Riders On The Storm" which was not present on the original UK issue.

Review (FYE) : 1983 is probably one of the most significant years in music since the polar ascendancies of punk and disco in 1977. Startling debuts that still stands today from Marillion to Metallica, from R.E.M. to Tears For Fears and from Madonna to The The, to name only a few innovators in the music of the 80's and of course the then highly underrated debut from U.K.'s Annabel Lamb with her album Once Bitten. Annabel Lamb is a slightly obscure singer songwriter released on A&M records. She has a dry, arid singing style that sounds like nothing else. Her music binds New Wave with Jazzy touches that also manage to straddle Rock and Pop. Once Bitten includes guest appearances by Marillion's Steve Hogarth on keyboards and The Sound frontman Adrian Borland on guitar.

Review (MusicMeter) : Geen bijzonder goede, maar ook lang geen slechte plaat; er staan enkele aardige nummers op. Op de meeste issues van deze LP staat Riders on the Storm. Het nummer Red for Danger staat alleen op die ene issue waar Riders on the Storm niet op staat. Verder natuurlijk een interessant gegeven dat Heartland een cover is van The Sound en Adrian Borland hierop ook gitaar speelt. Op Missing speelt Borland percussie. Verder speelt Steve Hogarth (nu in Marillion, toen nog niet; zijn naam op de hoes van deze LP gespeld met dubbel -g) piano op Dividing the Spoils of Love. Enkele nummers vind ik er uit springen. De Doors cover Riders on the Storm vind ik best aardig. Take Me in Your Arms, dat me wat doet denken aan Laurie Anderson, mag er ook best zijn. Heartland heeft het grote voordeel dat het een nummer is van The Sound, ook al is de uitvoering niet bijzonder, toch wel leuk. Annabel klinkt hier overigens nogal als Chrissie Hynde. Backwards Through the Looking Glass dat een jazzy feel heeft met een bas die me doet denken aan Japan (fretloos denk ik). Dit basgeluid komen we elders op het album ook nog tegen. De B kant vind ik wat minder. Dividing the Spoils of Love gaat wel, beetje de vrouwelijke David Sylvian. Snake Pliskin is wel een aardige instrumental, doet me wat denken aan de begeleiding van Anne Clark. Laatste twee nummers zijn een soort reggae nummers, best aardig, met name No Cure is wel een lekker relaxt nummertje.