AMERICAN AQUARIUM : DANCES FOR THE LONELY

1. Katherine Belle
2. Queen Of The Scene
3. City Lights
4. Louisiana Beauty Queen
5. Mary, Mary
6. Downtown Girls
7. Good Fight
8. PBR Promenade
9. Ain't Going To The Bar Tonight
10. Betting Man
11. I Hope He Breaks Your Heart
12. Tennessee

Label : Last Chance Records

Length : 47:30

Release Date : 2009

Review (Written In Music) : Na anderhalf jaar kunnen we weer genieten van een nieuw album van American Aquarium. Hoewel ‘nieuw’ tussen aanhalingstekens mag: Dances For The Lonely komt oorspronkelijk uit 2009, maar wordt nu voor het eerst uitgebracht in Europa. Reden hiervoor is dat de band in mei begint aan een Europese tour, waarbij ook Nederland wordt aangedaan. Goed nieuws voor liefhebbers van americana. Daarnaast komt in september een (echt) nieuw album uit: de titel is Burn.Flicker.Die., de band heeft bij het maken ervan hulp gekregen van goede vriend en voormalige Drive-By Trucker Jason Isbell. Tijdens de tour zal de band ook nummers van dit nieuwe album spelen. Nu terug naar Dances For The Lonely. Het album verschilt nogal van opvolger Small Town Hymns, het topalbum dat in 2010 van ondergetekende liefst 4,5 sterren kreeg. Dances For The Lonely kent duidelijk minder country en veel meer pop/rock. Natuurlijk zijn de countryinvloeden nog wel aanwezig, door de arrangementen, door de pedal steelgitaar en zeker ook door het knauwende North Carolina accent van zanger BJ Barham. Toch is dit album toegankelijk voor een veel breder publiek. Drie vergelijkingen die al snel bovenkomen zijn grote namen als Bruce Springsteen, Tom Petty en The Rolling Stones. De schijf opent met een knaller die niet zou misstaan op een album van Springsteen: Katherine Bell. Het nummer heeft zelfs blazers, waardoor het ook doet denken aan Rocks Off van The Rolling Stones. Diezelfde power heeft dit nummer ook, diezelfde power hoor je op veel nummers. Het album bruist van de energie. Dances For The Lonely kent meer nummers die doen denken aan een piekende Springsteen: Good Fight is er een voorbeeld van, net als Mary Mary (zong Springsteen daar niet ook eens over?). De vergelijking komt door de vrolijke piano, door de arrangementen van de nummers en door de rauwe stem van zanger BJ Barham. Daarnaast bewijst Mary Mary dat Dances For The Lonely niet alleen muzikaal gezien erg sterk is, maar ook tekstueel. Een voorbeeld: What good is a God if you ain’t got faith What good is a God when you can’t be saved Vooruit, nog een paar associaties met andere namen dan: Queen Of The Scene heeft een Tom Petty-achtige slide- en sologitaar, zeker weten dat Petty het graag zelf had geschreven. En Louisiana Beauty Queen zou door het spooky gitaartje en de Wurlitzer zo uit de koker van T Bone Burnett kunnen komen. Het zijn vergelijkingen die hopelijk duidelijk maken wat voor muziek je op Dances For The Lonely kunt verwachten én ook hoe goed de nummers zijn. Laat daarnaast duidelijk zijn, dat ze toch wel een eigen geluid hebben. En het leuke is: na één keer luisteren zitten ze gegarandeerd in je hoofd geramd! Hoewel het er minder zijn dan op Small Town Hymns, ballads ontbreken zeker niet. Gelukkig maar, BJ Barham is zo’n muzikant die de luisteraar met zijn ballads kan breken. Misschien omdat ze allemaal wel iets autobiografisch hebben en hij ze daardoor bijna pijnlijk puur en oprecht brengt. Dat doet hij hier onder meer met City Lights en afsluiter Tennessee. Vooral dat laatste nummer is een echte tearjerker, extra briljant door de samenzang. Het is af te raden dit nummer te draaien als je liefdesverdriet hebt. In 2011 sprak ik BJ Barham uitgebreid, toen hij met de band op americana-festival Blue Highways speelde. Daar zei hij tegen me “Muziek is één van de weinige industrieën waarin je 95% kans hebt om niet te slagen.” Een ware constatering, die natuurlijk erg pijnlijk is wanneer het niet ligt aan de kwaliteit van de muzikant(en). Vanwege de duidelijk aanwezige kwaliteit van American Aquarium hoort deze band wat mij betreft bij die 5% die wel slaagt. Dat vraagt wel om iets, dat vraagt erom dat jullie (de lezers van dit stuk) de band een kans geven door er eens naar te luisteren. Dat kan door dit album aan te schaffen, het kan ook op 8 juni in Nix Blues Club in Enschede. Welke het ook wordt, heel veel plezier daarbij!

Review (AltCountry.Nl) : Er zijn volop platen die je wilt draaien na beluistering van dit begeesterende Dances For The Lonely (Last Chance Records) van American Aquarium. Iets van Graham Parker and the Rumour bijvoorbeeld. Of Born To Run van Bruce Springsteen. Men Without Women van Little Steven and the Disciples Of Soul, ook een prima optie, want hoe lang is het geleden dat die elpee op de draaitafel lag? En Kids In Philly van het qua stijl vergelijkbare Marah wil je eigenlijk ook direct opzetten. Maar nogmaals in je eentje door het huis dansen en springen tijdens Dances For The Lonely is ook een uitstekend idee. Wat een energie. Wat een hartstocht. Wat een plaat. American Aquarium komt uit Raleigh, North Carolina, en dit is al de vierde plaat in vier jaar. Energie volop! Maar als ze schrijven over City Lights kunnen ze ook heel prima gas terugnemen. En Louisiana Beauty Queen gaat in gestaag wandeltempo. BJ Barham schrijft liedjes over meisjes die in de achteruitkijkspiegel lonken, waaruit je concludeert dat je wordt uitgenodigd om samen te zwemmen in je ondergoed. Over Downtown Girls die er betoverend uitzien in het schemerlicht aan de bar, maar die je pijn zullen doen omdat ze uiteindelijk alleen maar van zichzelf houden. En als je dan een vriendin hebt gehad en ze heeft je verlaten voor een ander, dan zing je I Hope He Breaks Your Heart. Heerlijke plaat.