ALQUIN : THE MARKS SESSIONS

Disc One : The Marks Sessions (61:06)

1. Oriental journey - demo 1
2. Oriental journey - demo 2
3. Soft royce - demo 1
4. Soft royce - demo 2
5. I wish I could - demo 1
6. I with I could - demo 2
7. You always can change - demo 1
8. You always can change - demo 2
9. Marc's occasional showers - demo 1
10. Marc's occasional showers - demo 2
11. Catherine's wig -- demo 1

Disc Two : Live At The Circustheater (50:59)

1. Overture / the least you could do is send me some flowers
2. Hard royce
3. Soft royce
4. Marc's occasional showers
5. I wish I could
6. Mr. Barnum Jr.'s magnificent and fabulous city

Label : Pseudonym Records

Venue : Circustheater, Scheveningen, Holland

Recording Date : July 2nd, 1972

Release Date : 2013

Review (ProgWereld) : Het Nederlandse platenlabel Pseudonym treedt al een poosje in de voetsporen van Esoteric Recordings met een smetteloze en zeer waardevolle serie uitgaven van opnames uit de donkerste kelder van de vaderlandse symfogeschiedenis. Al die uitgaven zijn zorgvuldig vormgegeven in (dubbel)cd’s vol historisch fotomateriaal en lezenswaardige achtergrondinformatie, geschreven door Progwereld collega Wouter Bessels. Het onderhavige geval betreft de Delftse groep Alquin. Ergens in de loop van 2012 kwamen opnames boven water die de groep in 1972 maakte in voorbereiding op het debuutalbum “Marks”. Op dat moment was de groep nog erg druk bezig zijn geluid te ontdekken en te ontwikkelen. De basis van de band was rhythm & blues trio Threshold Fear, maar met de komst van gitarist en violist Ferdinand Bakker en drummer Paul Weststrate (wiens aanwezigheid het mogelijk maakte dat eerste drummer Job Tarenskeen zich kon toeleggen op saxofoon en zang) begonnen de heren nieuwe paden te bewandelen. Bakker beschrijft in het boekje ergens dat zijn bezoek aan het legendarische popfestival in Kralingen zijn ogen en vooral oren opende voor bredere muzikale mogelijkheden richting jazz en klassieke muziek. Dat laatste hoor ik eerlijk gezegd niet heel erg terug, maar dat de band jazz interessant vond, kun je horen in bijna elke minuut van deze opnames. Over de kwaliteit van de muziek hoeven we het hier eigenlijk niet echt te hebben. Ik verwijs graag naar de recensies op deze website. “The Marks Sessions” is niet helemaal van gelijke orde, maar dat is natuurlijk ook niet het uitgangspunt van deze uitgave. Soft Royce is een interessant nummer, maar om er twee demoversies van achter elkaar te horen, is alleen spannend in het licht van de uiteindelijke versie: wat ging daaraan vooraf? Dat geldt ook voor andere, inmiddels in de progcanon opgenomen klassiekers als Oriental Journey en I Wish I Could, die hier zowel in een lange als een korte versie is opgenomen. Je hoort de band zoeken naar balans en vorm. Dat is waanzinnig studiemateriaal en alleen al daarom van onschatbare waarde. Voor het ultieme luistergenot kun je misschien toch beter “Marks” zelf opzetten. Dat geldt overigens niet voor cd 2, waarop bij wijze van bonus een prachtig concert staat dat de band op 1 juli 1972 in het Circustheater te Scheveningen speelde. Omdat hoofdact Supersister voor dat concert een mobile opname-unit van Polydor had geïnstalleerd, kon ook Alquin worden opgenomen. Dat concert is niet perfect, maar juist als ongepolijst kleinood geweldig om te horen. Vooral saxofonisten Tarenskeen en Ottenhoff soleren zich de sokken uit de schoenen en ook de rest van de band speelt met zoveel enthousiasme dat de band bijna los komt van de grond. Helaas wordt er ook wat gezongen, niet het sterkste punt van deze Alquin-bezetting. Dat smetje wordt echter meer dan goed gemaakt door de prachtige versies van bijvoorbeeld Mr. BarnumJr.’s Magnificent And Fabulous City of Soft Royce. Waarmee maar weer eens aangetoond is dat het toetje vaak het lekkerste onderdeel van de maaltijd is. “The Marks Sessions” is essentiële, bijna verplichte kost voor elke Alquin-fanaat, maar iedereen die zich wil trakteren op een briljant concert uit de Nederlandse proggeschiedenis doet er verstandig aan het album met spoed aan te schaffen.