ABEL GANZ : ABEL GANZ

1. Delusions Of Grandeur
2. Obsolescence
   Pt. i Sunrise
   Pt. II Evening
   Pt. III Close Your Eyes
   Pt. IV The Dream
   Pt. V Dawn
3. Spring
4. Recuerdos
5. Heartland
6. End Of Rain
7. Thank You
8. A Portion Of Noodles
9. Unconditional
10. The Drowning

Label : Abel Records

Release Date : July 8, 2014

Length : 72:49

Review (ProgWereld) : Als je midden in de zomer bij prachtig weer het nieuwste album van Abel Ganz in handen krijgt en nooit van deze naam hebt gehoord, raak je even verward. Een besneeuwd winters landschap is nu niet datgene waar ik mee bezig ben als ik mijn zwembroek nog uit mijn koffer moet halen. Na het verder bekijken van het artwork begint het mij helemaal te duizelen. Wat een lijst met namen aan meewerkende artiesten en wat een instrumenten: viool, accordeon, hoorn, trombone, saxofoon, hobo, om er maar een paar te noemen. De eerste luisterbeurt brengt nog steeds geen helderheid. Dit is absoluut geen standaard prog. Ik hoor allerlei stijlen voorbij komen: veel folk, wat klassiek, jazz, jazzrock, fusion en ja ook prog. Maar het klinkt allemaal bijzonder aangenaam. Op de één of andere manier blijft het album mij trekken en ik heb het ruim de tijd gegeven om mij te overtuigen. Na zo'n tien luisterbeurten heeft het album mij te pakken. De muziek is behoorlijk divers, maar toch vormt alles bij elkaar één geheel. Het is geen bonte verzameling en er vindt nergens overkill plaats. Eerder ademt het hele album een vorm van rust uit. Het album begint met het instrumentale Delusions Of Grandeur, dat wordt uitgevoerd door hobo, viool en piano. De viool wordt verzorgd door Frank van Essen (Iona). Hij heeft alleen deze kleine bescheiden bijdrage aan het openingsnummer. Zo kom je eigenlijk in elk nummer meewerkende artiesten tegen. Het lijkt erop dat de selectie aan artiesten en instrumenten heel zorgvuldig is geweest. Het hele album heeft qua sfeer, melodie, uitvoering en productie een zeer verzorgde uitstraling. Dit is niet zomaar snel in elkaar gezet. Er is goed over nagedacht en alles is goed uitgewerkt. Na de opening volgt het uit vijf delen opgebouwde Obsolescence, dat ruim twintig minuten in beslag neemt. Het tweede deel hiervan, dat als naam Evening meekreeg, deed mij denken aan de Poolse band Padre. De basis wordt gevormd door piano, bas en gitaar. Maar ertussendoor fluit en steelgitaar. Obsolescence begint echt boeiend te worden in het derde deel, Close Your Eyes: opgebouwd uit een staccato bas en een heerlijke toetsensolo in het midden. The Dream begint vervolgens weliswaar rustig met een akoestisch gitaar op een wijze zoals Steve Hackett dat in het oude Genesis deed, maar daar tussendoor een fluit alsof dat er helemaal bij hoort. Verderop in The Dream komt de fluit weer terug en speelt een prachtige melodie. Uiteindelijk eindigt het in een combinatie van kerkorgel met synthesizer, wat mij sterk deed denken aan Awaken van Yes. Obsolescense wordt afgesloten met Dawn, dat grote gelijkenis met Focus heeft compleet met gitaarwerk a la Akkerman. De lijn die met Obsolescence is ingezet, wordt in het hele album verder uitgewerkt. Het album laat je steeds denken aan bekende namen uit de prog, waarbij ik nog Big Big Train met de blazers wil noemen. Het mooiste nummer vind ik Unconditional: een toegankelijk prog-begin gaat over in klassieke jazz, die zich langzaamaan ontwikkelt naar jazzrock om uiteindelijk met een verslavende fusion-melodie te eindigen. Na 14 minuten heb ik heel wat keren de herhaalknop ingedrukt. Progliefhebbers die van rustige en gevarieerde muziek houden, zullen Abel Ganz kunnen waarderen.